En op deze wat regenachtige zaterdagochtend, die geheel in het teken van vertrekken staat schrijf ik een stukje op de weblog en plaats ik er ook weer eens wat foto's bij. Vertrekken is het thema, omdat de kinderen vertrekken naar hun vader, en wij ook onze beide vaders met een bezoek vereren, dus eerst richting Pa Smitshuysen in Spijkenisse en dan naar Pa van Loon in Middelharnis....en weet je, terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me hoe ingewikkeld druk mijn leven is. Druk, omdat vrije tijd is verworden tot een schaars iets. De afgelopen week heb ik meer dan hard maar heerlijk gewerkt, en ook de komende week zal zo gevuld zijn. Daarnaast nog het nakijken van business cases en dan een weekje met de meisjes en hun vriendinnen. De zaterdag staat in het teken van mijn vader...maar de vader van Annemarie, die zien we eigenlijk veel te weinig en voor mij voelt dat niet goed...maar ja, veranderen kan ik het nog niet geloof ik nu...
Gisteren was een heel bijzondere dag, Eveline en Leo zijn getrouwd, op een boot in de Weerribben, geweldig mooi. Het mooie van dit stel is, dat zij beiden heel bewust gekozen hebben voor elkaar. Zij spreken over hun reis, zij wandelen ieder op geheel eigen wijze door het leven en verbinding met hun drie dochters, soms eigen, soms een bonus-dochter is de rode draad in hun samenzijn. Dus Rosanne en Florine zijn mijn bonus-dochters, die krijg je er zomaar bij...soms zijn kadootjes niet ingepakt, maar is de waarde ervan enorm. Want kinderen hebben is een bijzonder iets in je leven. Ze voegen iets toe, wat ik als vrouw alleen wel al kende uit mijn vorige relatie, maar waarvan ik de waarde ook zeker voel en al eerder gevoeld heb! Prachtig, de ambtenaar van de burgerlijke stand kwam in Blokzijl aan boord van de boot, en een prachtig lazy jazzbandje speelde schitterende muziek. De meisjes waren erbij, en het was meer dan gezellig...maar toen ik thuiskwam was ik meer dan moe en rolde ik eigenlijk zo mijn bed in...lekker, ik heb een hele nacht geslapen! En wat is daar dan zo bijzonder aan, welnu, ik heb ongekend veel last van kramp in mijn benen en ben werkelijk ieder uur wakker...en deze nacht helemaal niet...dus heerlijk gewoon.
Gisteren voelde als een soort toegift, een soort vakantiedagje op de boot, met mooi weer, een lekker hapje, gezellige mensen en heerlijk de zon op mijn gezicht...
Lieve mensen, ik hoop dat de zon gaat schijnen, dan kunnen we lekker met Pa gaan rijden vanmiddag...heerlijk, het idee alleen al weer. Ook gaan we samen met Pa broerlief in Frankrijk nog eventjes bellen...zodat vader en zoon elkaar even spreken...ik wens jullie een mooi weekend toe!
Liefs, Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten