Vandaag zei een cursist tegen me 'Anita, dank je wel voor deze module. Je was docent bij mijn eerste module en bij mijn laatste. En al die modules (vier) er tussendoor heb ik je gemist...'welnu en dan glimlach ik en geniet ik, want hoe mooi kan je dag zijn. En terwijl ik dit schrijf, denk ik aan dat citaat wat me zo aanspreekt 'zorg dat ieder uur van je leven het mooiste is....'.
En deze dan 'in de dromen en in de liefde is niets onmogelijk'.....Ik geniet er zo van, van de liefde. Ik realiseer me hoeveel geluk je hebt, als je de liefde mag ontmoeten...of als je de liefde wilt omarmen. Drink ervan, en ik heb gemerkt, als je gelukkig bent in de liefde. Dan lijkt de wereld oneindig groot. Dan kun je alles aan, te weten dat die prachtige vrouw, daar thuis weer op me wacht. Gisteren zat ik met Annemarie bij mijn vader en toen zij wegliep, keek hij haar zo schuin een beetje na en zei hij tegen me 'wat heeft ze heerlijke benen he...'. En weet je, dan grinnik ik, want dit is zo mijn vader. Die ondeugd, die zich nu vertaalt in een schuin lachje...het zit er nog zo in. En eigenlijk ben ik dan wel trots als mensen zeggen, dat ik aan de ene kant op mijn moeder lijk en dat ondeugende van mijn vader heb. Heerlijk toch...want hij zei, wat ik dacht....
Een fijne avond gewenst, vanuit een mooi Amsterdam! Liefs, Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten