31 mei 2011 - Pa van Loon wordt 82 en 31 mei 2011 - officiele kick off Cluster West!!!

Lieve mensen en vandaag is een dag in de boeken van Yarden, waarop we geschiedenis gaan schrijven. Vandaag is de officiele kick off van Cluster West! Een reorganisatie, die zijn weerga niet kent. Met als subtitle 'uitvaarten recht vanuit je hart' om vijf uur vanmiddag begint het! En daarna heffen wij het glas met elkaar op onze gezamenlijke toekomst. Wow wat ben ik hier trots op...en dat glas dat hef ik natuurlijk in eerste instantie op mijn lieve vader Piet van Loon, hij wordt vandaag 82 jaar. In een hoedanigheid die hem niet past, maar steeds maar weer is hij er bij...verlamd, in de war, maar nog steeds met twinkelende oogjes, als er een prachtige vrouw in zijn buurt komt! En daar, op dat stukje geluk, daar heffen we dan het glas maar op! Op mijn vader van Loon! En op Yarden Cluster West.
Ik zit hier helemaal hyper te zijn...was klaarwakker al een half uur geleden en zit dus nu aan de keukentafel! Tot straks - collega's van Yarden!
Anita van Loon
Clustermanager Regio West

Nog wat foto's, o.a. moederdag.....en Pa van Loon, met Noor en broer Arie...en uitgezwaaid door mijn tante Anita

Weer in de lucht....pfffftttt en mooie foto's

Pa met Tonny, Pa met Els, Pa met Noor en Pa die door Arie in de rolstoelbus van Roef wordt gereden.
Eindelijk weer in de lucht. Ik maakte me zorgen, ik kon een paar dagen niet inloggen...wat een gedoe, computers en Anita...klopt niet geloof ik! Een aantal van mijn lezers vroegen me al wat er aan de hand is...welnu, een heleboel!
Want hoe voel je je, als je met elkaar de verjaardag van je vader aan het vieren bent, en hij zich niet zo lekker voelt...een angstige droom lijkt te hebben, en dan toch gewoon weer meedoet. En toen we in de rolstoelbus terug naar de Samaritaan reden, stak hij zijn duim weer op....mijn vader. Maar als ik de foto's van hem zie, van vorig jaar en nu, dan zie je een groot verschil, in allerlei opzichten..dan zie je een man, met diepliggende ogen, wit, en zoveel minder mijn vader, dan vorig jaar. En soms vraag je je af, waarom alles nog zo lang moet duren. Voor hem, voor ons, voor iedereen....hij praat veel over de dood. Hij maakt ongewild reclame voor Yarden...dus wat dat betreft zit het wel goed! Ik zal zo wat foto's erbij plaatsen...dan zien jullie het zelf! Ondertussen ben ik zelf moe, heel moe...toen ik gisteren naar huis reed vanaf tante Anita, toen heeft Annemarie het stuur van me overgenomen, ik viel bijna om. Dus vroeg naar bed...een gezonde spanning maakt zich van me meester. Morgen op de verjaardag van mijn vader, de kick off van Cluster West...ik ben zo benieuwd. Er moet nog zoveel gebeuren...het is nog zo spannend! En dan is dit pas het begin....vanavond had ik eigenlijk in de Philharmonie in Haarlem gezeten, samen met de burgemeester en nog wat bijzondere figuren. Maar op het werk liep alles weer uit...dus werd het toch weer laat. Wat telefoongesprekken, intens en heftig. Een emotievolle dag...dienstverlening bij Yarden is werken vanuit emotie...en dus vanuit intrinsieke motivatie...eens kijken hoe dat zal gaan vanaf 1 juni 2011. Clustervorming, over regionale grenzen heen werkend. Ik ben benieuwd...ondertussen start OCW, de Politie en nog wat meer spannende dingen...het leven is uitdagend genoeg. Maar ook start de vakantie, en dat betekent dus een hoop gedoe om alles rond te krijgen....iedere dag weer alle roosters. ICT uit de lucht het hele weekend. Kortom gedoe en meer dan dat....en dankzij hard werken van al die mooie mensen is het gelukt, 14 meldingen, wat 'hulpjes' en dan bedoelen we een hulpverlening, het overbrengen van een overledene. Vandaag voorbereidende gesprekken met het Bedrijfsbureau..af en toe het gevoel, dat je aan het trekken bent aan een redelijk stevig weerbarstig paard. Niet dood, nee dat niet, maar toch...het is stevig...en ik ben moe en dus ook emotioneel. Ik merk dat die emotie me raakt, voel snel tranen achter mijn ogen. Zal mij benieuwen hoe dat morgen zal gaan in het Crematorium te Haarlem, de kick off van Cluster West. Wordt vervolgd...liefs, Anita

Mooie avond....

En zomaar is het alweer zondagavond. Ik heb een hele rustige dag gehad, wat businesscases nagekeken. Lekker kopjes nespresso gedronken, en mijn boek uitgelezen. Een prachtig boek met als titel 'Dansen op de waterlijn' van Adrienne Nijssen. Geweldig...wat een mooie manier van schrijven. Intens, en daardoor soms ook zo verdrietig...het gaat over een grote liefde. En een van de twee geliefden komt in een verpleeghuis terecht...en toen ik dat las, moest ik zo denken aan mijn vader. En hoe verdrietig het eigenlijk is, als dat je laatste levensstation is. Gisteren waren Pa en ik samen. Ik had net mijn voorraad champagne aangevuld via Chrisje. En toen ik bij hem aankwam, was de temperatuur van de flessen nog mooi koel. Dus nam ik een fles mee voor Pa. En hij wilde zowaar met mij op het terras zitten. En toen het wat drukker werd, kwamen er drie mannen bij ons zitten. Een oude heer van 85 in een rolstoel en zijn twee zoons. Twee leuke mannen, een van mijn leeftijd en een wat jongere. Een mooi gezelschap en mijn vader sprak hen aan met 'dag heren komt u er maar gezellig bijzitten'. Een gesprek over vaders die in De Samaritaan terecht komen ontstond. De heren waren galant, haalden koffie en water voor ons. En het was zomaar spontaan gezellig. Mijn vader wilde eventjes weg, want hij had het gevoel dat hij naar het toilet wilde. En toen wij terugkwamen met twee champagne glazen en de fles champagne namen wij plaats onder de boom bij de vijver. Lekker een windje door onze haren. En daar kwamen de heren weer, en zij vroegen of zij weer bij ons plaats mochten nemen. Omdat het zo gezellig was. En uiteindelijk gaven mijn vader en de andere meneer in de rolstoel elkaar een hand. Het was zo aandoenlijk...zo mooi ook om te zien. En ik, ik had zomaar een leuke middag met Pa en nog drie heren. Uiteindelijk kwamen ook Els en zus Jannie nog langs en dit was wederom erg aangenaam. Pa genoot met volle teugen van deze middag. En ik dus ook...het was zomaar heerlijk!
Lieve mensen, ik ga buiten nog een kopje koffie drinken, lekker in de wind...en dan vroeg naar bed. Er wacht mij een hele drukke week. Dag, liefs, Anita

X-factor......

Terwijl Annemarie en ik samen naar de X-factor kijken, denk ik na over de X-factor. Soms ontmoet je mensen die dit zomaar hebben, net even dat ietsie meer, net even dat stukje, waardoor er een onuitwisbare indruk bij je achterblijft. Dat stukje noemen wij ook wel authenticiteit...eigenheid, en bij OCW gaan we het daar dus over hebben. En ook bij de Politie, hoe kun je nu net dat stukje in jezelf aanboren, waardoor je de ander, of je team laat 'schitteren'. En dat is ook waarvoor ik wil gaan in mijn Cluster West...met een prachtig team mensen, die als het aan mij ligt, allemaal gaan schitteren, allemaal vanuit hun eigenheid, hun persoonlijke kracht ervoor zorgen, dat de hele wereld om hen heen het ziet! En hierdoor maken wij Yarden uniek! Geloof me...
De x-factor is ook zo mooi terug te vinden in de kunst van Annemarie. Want Annemarie, mijn vrouw, is een super kunstenaar aan het worden. Ze werkt op dit moment aan een prachtige opdracht en bereidt zich meer dan geweldig voor op haar expositie. Super jongens geloof me en kom allemaal langs. Lees je dit, wil je een uitnodiging? Laat het me weten, want het wordt ongelooflijk mooi en prachtig...Ik ben altijd weer trots, trots op alle reacties, en weet lieve mensen, dat wij tijdens die expositie een heerlijk glas wijn hebben, een hapje, en weet dat het bij ons altijd gaat om kunst, wijn en gezelligheid...dus 4 en 5 juni verwachten wij jou, en jou en jij ook...ok?
Liefs, Anita ....dit weekend staat in het teken van Pa van Loon natuurlijk, champagne halen bij Chris, businesscases en nog meer, voorbereiding op mijn cluster, dus werken en vrij zijn...een mooie combinatie!

18 mei 1956 - vandaag zijn mijn ouders 55 jaar getrouwd!!!!

Terwijl ik het nummer 'Nothing's gonna change my love for you' draai realiseer ik me voor de zoveelste keer, dat vandaag 55 jaar geleden mijn vader en moeder in het huwelijk zijn getreden. Als ik boven onder de zonnebank lig, zie ik een prachtige zwart-wit foto van twee hele mooie mensen. Een werkelijk schitterende vrouw, die ik zomaar mijn moeder mag noemen (tijdens haar begrafenisplechtigheid sprak ik de magische woorden 'ik heb de mooiste moeder van heel Flakkee')en een hele leuke stralende vader. Met ergens nog die blik, die hij nu soms nog heeft....die elkaar liefdevol aankijken. En vandaag zijn zij 55 jaar getrouwd, want ik geloof er heilig in, dat liefde niet stopt in het aardse leven, maar dat liefde over grenzen, door tijd, heengaat. Dat liefde voor eeuwig is...op zielsniveau verbonden. En geloof me, dat zijn zij...en daarom speciaal voor hen dit mooie lied. Een ode aan mijn ouders...hier, nu en ooit...
Anita

Yarden Cluster West...en OCW enzo....

Dag allemaal...onder het genot van een glas wijn, durf ik nu ronduit te melden, dat Yarden Cluster WEST een feit is. Per 1 juni a.s. gaan we starten en de officiele kick off zal plaatsvinden in het prachtige Yarden Crematorium te Haarlem, op 31 mei a.s. om 17.00 uur. Alle personeelsleden met wie ik de toekomst van deze Cluster in wil gaan, zal ik hiervoor uitnodigen en samen met mijn directeur, Sabrina zal ik officieel het startsein geven voor een prachtig toekomst. En wat vraag ik van mijn mensen, commitment, enthousiasme, een goede samenwerking, communicatie in optima forma en vooral dat je er zin in hebt! Ik wel...we gaan er voor!!! En de datum is wel een heel bijzondere datum, want 31 mei is de verjaardag van mijn vader. Hij wordt dan 82 jaar. Een dag, die dus een heel bijzonder tintje voor mij persoonlijk heeft. Een feestdag. En na de presentatie hef ik graag met iedereen het glas, en eten we een hapje in het Crematorium, waarbij wij toasten op de toekomst van Yarden Uitvaartzorg!!! Leuk. En leuk is een te klein woord om uit te drukken wat ik voel, trots eigenlijk vooral, trots dat ik dit met jullie, met mijn team mag gaan neerzetten! EN zonder jullie kan ik het echt niet, geloof me....
En daarnaast heb ik een nieuw coachtraject bij OCW, mag ik me bezig gaan houden met inspirerend leiderschap en nog veel meer leuks...wat een feest. Nu zomaar even niks...vanavond...dag, Anita

Yarden....en een vrije zaterdag...

Goedemorgen, terwijl ik mooie Buddha Bar muziek draai, een kopje nespresso drink, en net de special over Maxima heb bekeken even een berichtje.
(wat een bijzonder mooie vrouw is die Maxima toch, en vooral mooi omdat ik denk dat zij zo aardig is....Annemarie heeft haar zo prachtig geschilderd...kom kijken naar haar kunst in het weekend van 4 en 5 juni hier tijdens haar expositie op de Papelaan 58 bij ons thuis,uitnodiging volgt.
Vandaag gaan wij met de nieuwe mercedes van Tonny en Niek op bezoek bij mijn papa...leuk zal hij dat weer vinden. Hij heeft een wat mindere week gehad...gek, maandagavond dacht ik zomaar dat hij er tussenuit zou piepen...en mijn vader is ook een echte van Loon want 'een echte van Loon, geeft nooit op'.
Hierbij plaats ik een foto van mijzelf in Yarden outfit. Een kostuum van Oger, waar ik zelf nog steeds trots op ben. En terwijl ik dit zeg, realiseer ik mij, dat het vinden of het aanschaffen van bijvoorbeeld een kostuum voor 800 mensen ofzo...niet eenvoudig is. En zo is het ook in kleinere groepen, wanneer zijn mensen tevreden, wanneer is het goed. De clustering regio West is goed, is een feit, en dit betekent dat we zaken gaan samenvoegen, dat roosters voor een totale groep gemaakt worden. En dan valt mij direct op, dat ieder regiokantoor zijn eigen interpretatie geeft van de invulling van een dienst. Welnu en aan mij de schone taak, om daar eenduidigheid in te krijgen. Met mensen die heel hard werken, die minder hard werken, met mensen die kritisch zijn, en minder kritisch, met mensen die echt van binnenuit gemotiveerd zijn en wat minder. Wat een uitdaging ligt er voor me...ik wil gaan voor 2500 uitvaarten in 2012. Een geweldige prestatie...en daar heb ik lekker gemotiveerde enthousiaste mensen voor nodig. Die ervoor willen gaan, die en tandje bij kunnen schakelen waar nodig. Die het belang zien van hun afspraak met de klant, die met elkaar communiceren elkaar aanspreken over de dingen die niet lopen. En niet mij...dus in gesprek zijn met elkaar. Ik heb nog wat te doen...geloof ik zomaar....maar gelukkig zijn er veel mensen die mee willen doen. We gaan ervoor...maar nu vandaag ga ik voor mijn vader. Met die mooie ster, met een flesje wijn en eten in de Brasserie aan de haven van Middelharnis, daar waar mijn roots liggen...aan het Haringvliet....ik wens jullie een mooi weekend.
Noteer vast in de agenda, echt een ieder die dit leest en het leuk vindt, om hier in Voorschoten de kunst van Annemarie te bekijken (werkelijk prachtig) het weekend van 4 en 5 juni a.s. expositie van 13.00 tot 19.00 uur. Een lekker hapje erbij, een glas wijn, een kop koffie, ons hele huis is dan kunst...Liefs, Anita

Van authentieke vrouwen tot clustermanager regio West Nederland......

Lieve mensen, wat een hectiek. Een vader die er eventjes 'mee op leek te houden' maar gelukkig was dit slechts een heftige reactie op andere medicijnen. Dokter Netelenbos, die mij een gezondheidsverklaring heeft afgegeven! Nog steeds kramp in mijn benen gedurende de nacht...en dan zijn er zakelijk nog de nodige beslommeringen in positieve zin. En laat ik die nu eens met jullie delen! Zo kwam gisteren het grote en mooie bericht, dat we aan de slag kunnen met de clustering regio West. En ja, dat ik dus officieel clustermanager Regio West zal gaan worden. Morgen een gesprek met Sabrina, mijn baas dus. Leuk! Ik jubelde een beetje en genoot vooral, ik werd balorig en heb daar mooi champagne op gedronken met mijn vrouwennetwerk, waar ik gisterenavond deel van uitmaakte. Champagne allereerst op het leven, de liefde en de vriendschap. En gisteren leerde ik dat als je elkaar niet in de ogen kijkt tijdens het toasten, dat je dan 7 jaar slechte sex hebt. Welnu en daar heb ik helemaal geen zin in. Op de fiets naar huis door de regen en toen gelijk naar bed. Want gisteren was een dag vol avontuur, want naast de giga opdracht voor de Politie, heb ik zowaar ook zomaar (en ik heb geen tijd...) een andere opdracht die nog ergens 'in de lucht hing' een opdracht voor het ministerie van Onderwijs Cultuur en Wetenschap ontvangen. Een programma genaamd 'inspirerend leiderschap', met een bijdrage van de nieuwe SG??? Spannend lijkt me dit...maar de trein rijdt, en volgens mij met grote snelheid. Businesscases, een training, offertes...ook al kan ik het soms niet zelf doen, dan heb ik wel een aantal prachtige mensen om mij heen, die het karwei wel degelijk kunnen klaren. Networking around the world....ach wat heerlijk!
Ik geniet dus...en ben blij, dat we bij Yarden de klap met de hamer op tafel hebben gegeven, dat we door kunnen. Allerlei zaken gaan in vogelvlucht...en dat is zo enorm genieten!!
En het allerbelangrijkste lieve mensen is de gezondheid, het welzijn van de mens. En zo kreeg ik vanmorgen van een van mijn coachees een tas met honingtomaatjes...welnu, werkelijk smullen, meer dan smullen...hoe mooi is het leven wel niet!!!
Vandaag draai ik even een versnelling lager, scheur ik even niet door Nederland, maar ga ik gewoon een keer lekker lui op de bank, of even slapen in bed....
Oh ja, die Annemarie, die heeft weer een prachtige opdracht...naakt dit keer, weer even wat variatie...leuk he! Liefs, een fijne dag, vanavond staat Marco Borsato in het Gelredome...en de krant is er bol van. Ik ben geen fan, maar wel van zijn nieuwe cd. Leuk! Liefs, Anita

Een week vol bijzondere momenten.....

Lieve mensen, deze week was ik een paar dagen gewoon niet lekker. Ziek, vermoeid, een bezoekje aan het LUMC, en daarnaast deed ik allemaal mooie dingen, zo ging ik samen met Monique, mijn collega met wie ik, samen onder andere met Daphne en Henk, vorig jaar zomer een prachtige offerte heb geschreven voor een politiekorps en voor het ministerie van OCW, een leiderschapsprogramma. Een prachtig programma zo vonden wij met elkaar...een programma waar wij trots op zijn, of het nu aan zou slaan of niet. Een programma, waar veel van onszelf in zit, een authentiek programma om het maar eens zo te benoemen. En hoe mooi is het, dat na een lange tijd, dat na een positieve reactie in september 2010, ik gisteren te horen kreeg, dat wij een geweldig Leiderschapsprogramma gaan draaien bij de Politie. We starten in september...werkelijk super. En ook bij OCW, een iets ander programma over Inspirerend Leiderschap, gaan we beginnen...in juni nog. Dus ik, wij, Daphne, Henk, Monique en ik, wij zijn ongekend trots....trots op onze creatie, trots op onze manier van presenteren (Mo en ik als een soort duo Penotti in black and white...ik met mijn zwart witte puntschoenen, Mo met prachtige zwart witte hakjes...). Dus deze avond zit ik zomaar met een glas wijn naar tv te kijken, na een prachtige en ook weer bizarre Yarden dag. Mijn leven is vol verrassingen...ik geniet echt. En die gezondheid, dinsdag belt mijn specialist of er iets moet gebeuren....veel slapen, sowieso...vanavond heb ik al een uur geslapen onder de zonnebank...heerlijk! En Yarden, ik ga er iets prachtigs van maken, net zoals van die opdracht bij de Politie...jeetje, wat bijzonder....en weet je wat zo leuk is, wij met zijn vieren hebben het zo geweldig goed met elkaar, plezier, kracht, passie, echt ieder in zijn of haar eigen kracht....wat een feest gaat dit worden!
Voor nu, weekend, zondag moederdag, en dan komt fijn mijn broertje en zijn lieve dochter Noor, bij ons eten, samen met Annemarie's moeder. Heerlijk...en dan gedenk ik mijn moeder. Afgelopen week was ik bij een medium en dit was zo bijzonder...en heb ik contact met mijn moeder gehad. Werkelijk uniek....ik heb het echt zo gevoeld, zij sprak met mij...ik heb zoveel mooie boodschappen gekregen en dus weet ik al, wat dokter Netelenbos nog niet weet, dat ik echt gezond ben!!!! Geloof me maar...ik heb zoveel gekregen deze week...en voel me een rijk mens. Maar volgens mij wisten jullie dit al....een fijn weekend, een mooie moederdag voor al die moeders, en al die lieverds die nog een moeder hebben. Geniet ervan. Liefs, Anita

Een nieuwe dag en nieuwe kansen....

Goedemorgen allen! Na een lange nacht, mijn boek is uitgelezen, nu weer lekker vroeg op. Normaliter ben ik op dit moment al in Haarlem of Alkmaar, voor mijn werk. Nu zit ik nog met een nespresso aan de keukentafel. Zo direct onder de douche en naar het LUMC. Altijd gek om daar te komen. Het voelt verdrietig, intensief ook. Daar wachten en kijken naar al die zieke mensen. Kaal, bleek, zwak en ziek. En dan zit ik daartussen en voel me nu zo goed eigenlijk. Wel moe, wel wat geraakt, maar toch....gezond volgens mij. Even een check up. Komt goed.
De zon komt al langzaam naar binnen...de blauwe regen is dit jaar zomaar wit geworden...en de catalpa krijgt weer blad. Blauwe violen en de druif vol blad...kortom de zomer komt weer binnen. Doet me denken aan een liedje van vroeger 'let the sunshine in...' heerlijk. En als ik denk aan een liedje, dan denk ik aan de workshop die we gaan verzorgen voor OCW waar muziek ook een onderdeel van is. Geweldig...ik heb er nu al zin in. Want muziek doet mooie dingen met mensen. Ik hou ervan als mensen dansen, dan zijn wij mensen zo bevrijd van zorgen, dan is er vaak een lach of een gezicht dat vrij is. Heerlijk...vroeger dansten wij zoveel, en wij dat ben ik dan met mijn vrienden. Echte dansfeesten...maar deze maand, heb ik een feest bij mijn vriendinnen hier in het dorp, ook lekker swingen...heerlijk! Dus ik wens jullie een mooie dag. Ik ga weer aan het werk, na het ziekenhuis, ik voel me wel goed. Of weer goed. Ik merk dat ik hoge pieken en soms diepe dalen heb. Een beetje te veel allemaal...zou zomaar kunnen. Vandaag gaan we pieken ok? Liefs, Anita

Zomaar....

Wat is het maken van de juiste keuze toch een ingewikkeld iets. Want iedere dag weer sta je voor keuzes, waarvan je soms niet weet wat de impact is. Of het nu over werk, over emotie, over de liefde gaat. Iedere dag weer maak ik een keuze, of meerdere zelfs...een simpele 'tank ik nu of bij de volgende pomp', ga ik mijn vriendinnetje Ellen bellen of wacht ik even af. Ga ik een keertje naar mijn 'oude' vrienden toe of laat ik het maar. En dit soort keuzes vallen wel mee. Maar keuzes die veel impact hebben, over werk bijvoorbeeld vind ik lastiger. Want vaak ligt er achter of onder die keuze een enorme verbinding, een enorme lading, een stuk emotie en gevoel. En los van keuzes, maakt dit alles het voor mij zwaar nu. Omdat het zoveel tegelijk is. Werk, gezondheid, Pa van Loon. En morgen wordt weer zo'n dag...met eerst een bezoek, een controle aan het LUMC. Spannend telkens weer...en dan hoop ik ergens mijn vader te kunnen bezoeken. Want Els is eventjes 'vrij' haar dochter gaat deze week trouwen in Duitsland en zij is dus eventjes weg. En Arie, Noor en ik, wij nemen de zorg voor Pa op ons. En gisteren zei ik nog tegen mijn vrienden Arie en Fransje...dat deze zorg soms zo intensief is. Zo mooi ook...want zijn glimlach wil ik nog niet missen, tja ook weer zo'n keuze. En nu, nu kies ik voor slapen gaan. Mijn boek van Maeve Binchi - Frankie - is bijna uit. Nog even genieten, even wegdromen. Lekker. Slaap lekker allemaal. Liefs, Anita

PS. binnenkort een vrolijker bericht! De zon schijnt...