Het leven is meer dan ooit in beweging....heftig!

Lieve allemaal....eindelijk weer een bericht. Toen ik een jaar of dertien, veertien was, ging ik met mijn nicht Leonoor en haar man Tonny kamperen in Cadzand, of ergens aan de Zeeuwse kust,zij hadden net een baby gekregen, achternichtje Monique. En nu, zomaar in haar slaap, is Leonoor overleden. Een triest verhaal...want nicht Leonoor, kreeg drie maanden na het overlijden van mijn moeder een zwaar herseninfarct, lag in coma en was ernstig gehandicapt, kon moeilijk praten en leefde sinds dat moment in een verzorgingstehuis, wat een verdriet, wat een leed. Dus eigenlijk is zij uit haar lijden verlost....maar hoe verdrietig voor tante Tanneke en oom Wim. Voor nicht Anne, die zomaar achterblijft. Voor man Tonny en hun vier kinderen, heftig...een gezin met littekens, een verdriet wat intens voelbaar is. Dit bericht bereikte mij tien minuten voor ik ging starten met module twee van de Politie. Bizar...want tijdens module 1, ging ik weg tussendoor voor de uitvaart van Freek, en hoe ingrijpend voelt verlies in 2011. Een jaar waarin een aantal prachtige mensen mij ontvallen zijn, Ron, Freek, tante Wim, Leonoor...een jaar waarin verdriet zomaar op de hoek op je wacht. Een jaar waarin ik teleurgesteld ben, gelukkig, verdrietig, blij, tevreden en ook weer helemaal niet. Een jaar waarin ik kei- en keihard gewerkt heb. En een jaar waarin ik me ook teleurgesteld voel, als ik denk aan hoe de lijnen lopen bij Yarden. Een jaar waarin ik blootgesteld ben aan kritiek, omdat er zoveel niet gaat zoals het moet. Maar daarnaast een jaar waarin ik keuzes maken mag en kan. Ga ik zo door, of kies ik voor rust, voor zelfstandigheid...want kei- en keihard werken is goed, als je resultaat ziet. Maar als ik nu de balans op maak van mijn werk bij Yarden, dan wil ik sneller dan mogelijk is, en zal ik uiteindelijk goed moeten afwegen, of ik zo wil doorgaan. Een situatie met de OR, waar ik niet gelukkig van word, integriteit die ik op sommige vlakken mis, betrokkenheid, verbinding...kortom tijd om de balans op te maken voor mijzelf. Een ingewikkeld traject kun je wel stellen.....verder de Politie, een aansprekend succes, een fijne samenwerking met Daphne, werken aan een module drie? Zou toch echt geweldig zijn of niet dan...kortom, er gebeuren prachtige dingen en dat geeft me zoveel energie. Dat af en toe een weglek wel opgevangen kan worden. En als ik dan weer denk aan juist al die prachtige mensen bij Yarden, waar ik wel blij mee ben, dan kan ik nog wel even verder. Morgenvroeg weg, Arie ophalen voor de uitvaart van Leonoor in Terneuzen. Dan via Antwerpen, Arie eruit op het station en dan door naar Parijs...voor de beurs Funeraire...een uitvaartbeurs vol noviteiten, en zomaar even slenteren door Parijs...goddelijk...kus, fijn weekend...net stond onze buurvrouw Jeannette voor de deur, met twee engeltjes van glas....en gisteren sprak ik over Engel. En iemand uit de groep agenten, kende Engel persoonlijk....de wereld is klein. Liefs, Anita