Terwijl de bloem, die een collega naast mijn bureau heeft geplaatst, langzaam aan droog wordt en eigenlijk daarmee bijna kwetsbaar mooi, schrijf ik even. Zomaar vanaf kantoor, omdat ik daar zin in heb. De kalender voor vandaag zegt 'eventjes helemaal niks' en dat is soms wel goed. Eventjes nadenken over alles...en ik merk, dat ik juist nu weer, na een heel mooi telefoongesprek met een vriendin van mij, zomaar zin heb om me eventjes terug te trekken. Eventjes in stilte te zijn. Gisteren heb ik een telefonisch intake gesprek gehad voor Mastering your Excellence...een mooie training, welke start in april...een soort verdieping van mijzelf. En dan in juni mijn klooster...dus ik merk, dat ik veel behoefte heb aan verdieping, aan simpelweg zijn, aan 'eventjes helemaal niks'.
Ondertussen is er hier een meneer, die mijn mensen observeert bij hun telefoongedrag, die kijkt en hoort, wat zij doen of juist niet doen. Ik ben benieuwd, want het kan zomaar heel spannend zijn, als er iemand naast je zit...en naar je luistert. Ik realiseer me, misschien ook wel door de gesprekken die ik voer, dat ik in mijn leven bepaalde patronen laat zien. En het is goed, om ook hier eens bij stil te staan. Niet de eeuwige optimist uit te hangen, en ook eens te voelen wat er echt is...dus ik, als 53jarige heb nog veel te doen. Dank je wel...en de laatste maanden voel ik dat ik moe ben, moe ben van het zorgen voor alles en iedereen om me heen. Moe ben van het zijn van die sterke Anita van Loon. En dus ben ik het soms maar eens eventjes niet...en leun ik even. Ik merk ook, dat het gesprek met mijn directeur, over mijn rol, mijn zijn me geraakt heeft...geeft niks, zolang dingen schuren, ben ik mij bewust van het feit, dat ik nog veel te groeien heb...wat een dag, wat een mooi begin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten