Ik voel me voldaan en gelukkig

En na vijf dagen in Lissabon, waar de zon scheen en het werkelijk heerlijk was, voel ik me voldaan en gelukkig. Zit ik in een heerlijke energie, en geniet ik van mijn werk, mijn team en alles wat daarbij komt kijken. Een soort vrijheidsgevoel maakt zich van me meester. Mooie momenten, leuke gesprekken, soms met een diepgang, die ik lang niet heb ervaren in mijn contacten met collega's. Analyserend, alsof je onderdeel van veel dingen uitmaakt, soms even een stap opzij kunt zetten en ondertussen scherp ziet, wat er om je heen aan het gebeuren is. Ik ben een mens, die heel erg leeft volgens mijn intuïtie en op basis van dit gevoel, mijn keuzes maak. En soms maakt ik, dat ik ruimte vraag voor mijzelf. Of afstand neem van een ander. Gevoelsmatig en toch met mijn volle verstand keuzes makend. En als ik terugdenk aan Lissabon, dan doe ik dit met een glimlach. Heerlijk om er samen even uit te zijn. Even te genieten van de mooie stad, het lopen over van die leuke steentjes, het beklimmen van honderden treden, het wandelen door mooie straatjes, het verdwalen in leuke wijkjes, en het rijden in prachtige trammetjes. Alert op zakkenrollers, met dank aan mijn collega Christel, waardoor je scherp oplet, ik altijd met mijn hand in mijn broekzak, en steeds maar zeggen tegen Annemarie 'let op je tas'. Niks gebeurd gelukkig. En dan kom je ergens een trap op, en dan kom je in een uitermate vriendelijke wijk, waar mensen in plaats van naambordjes foto's bij hun deuren hebben hangen, gemaakt door een vriendelijke, ik denk, Engelse fotografe die daar haar atelier heeft. Ik heb een tegeltje gekocht met een mooie foto van haar erop. En deze wijk staat bekend, om de verbinding, de saamhorigheid die hier heerst. En dit is voelbaar als je daar loopt. Vriendelijk, open en anders. Heerlijk. Ja Lissabon past mij wel, is weer zo'n jas, die aansluit bij hoe ik me voel. En een paar van deze dagen maken, dat ik weer dichtbij mezelf ben. En dit ook wil blijven. Maar ook dat ik feilloos voel, als anderen dit niet doen. Deze week is erg leuk. Morgen een spannende dag, meedoen met de verkiezing van het meest vitale bedrijf van Nederland, morgen met Pieter van den Hoogenband en nog wat bekende Nederlanders. Ik mag mee. Dan een ontmoeting met Karin Bloemen in een hotel in Amsterdam. Vrijdag spreken op een congres van een hogeschool in Zwolle. Leuk over talentontwikkeling, een week vol ontmoetingen en weer een week vol kansen. Wat heb ik toch een mooi leven, als je dit zo eens bekijkt. Geleidelijk aan verglijdt de maand november, en hoop ik ergens in december dat die bult eruit gesneden gaat worden. En zo langzaam ronden we dit drukke jaar af, twee banen bij Yarden, afscheid genomen van veel mensen helaas, van mensen van wie we houden. Alweer een jaar zonder mijn vader, hoe gek, een jaar zonder familie, oh nee niet helemaal waar, want Noor is er en ook mijn nicht Annemarie. Wat fijn. En hoe mooi is het om een schoonfamilie te hebben, die er gewoon is. Steeds maar weer. Lieve mensen, veel meer te melden heb ik niet. Tijd voor een Nespresso, met lekker water erbij. Heerlijk. Ik hoop dat iedereen een mooie rustige avond heeft. Ik voeg nog wat mooie foto's toe van Lissabon. Wat was het heerlijk.