Jawel, het is echt waar per 1 september a.s. heb ik een nieuwe baan. Als directeur van Uitvaartstichting Hilversum. Een pracht baan, met prachtige mensen om mee samen te mogen werken. Toen ik afgelopen woensdag ging kennismaken en de komende tijd, al mensen mag ontmoeten en meelopen, tot het echt zover is, voelde ik me 'oh zo welkom'. Een prachtige plek, midden op de begraafplaats, het crematorium biedt uitzicht op de heide, kortom een omgeving, waar het gaat over aandacht, rust en een plek vinden. En ik, ik ben meer dan trots en blij. En natuurlijk vragen mensen mij, of mijn vertrek te maken heeft met alle publiciteit en de ontstane situatie bij Yarden. En het antwoord is volmondig 'nee' want altijd zal ik aan Yarden denken, als die prachtige werkgever, dat mooie bedrijf, waar mensen recht vanuit het hart werken. En zelf ben en blijf ik verzekerd bij Yarden, en ik geloof in de toekomst van Yarden. Maar mijn keuze was al eerder gemaakt, vorig jaar eigenlijk al, heb ik ervoor gekozen om mijn hele leven een andere wending te geven. Een nieuw huis, in Nieuw-Vossemeer, ja ook bij een begraafplaats, mijn inschrijving in de Kamer van Koophandel vorig jaar september, mijn opdracht bij de Politie, een nieuwe coachopdracht, trainen voor het GITP, de lancering van mijn website www.anitavanloon-levenskunst.nl kortom, mijn keuze is al veel eerder gemaakt, en heeft te maken, ook met het feit, dat ik 60 jaar ga worden, wat minder uren wil werken. En nu, nu kan ik alleen maar zeggen, dat alles mooi op zijn plek lijkt te vallen. Een mooi team van 15 mensen mag ik aansturen, het boegbeeld worden van de Stichting, een fijne samenwerking met de Raad van Toezicht. En straks ons schitterende huis in Nieuw-Vossemeer. Zoveel zin in. Vandaag waren An en ik op zoek naar een auto voor An, maar ook een auto, waar we met groot gemak, van alles in kunnen schuiven. En ook dat lijkt gelukt. Weer een droom die uitkomt en uitgekomen is.
En terwijl ik dit schrijf, staat de tv aan, en worden er prachtige woorden gesproken, over al diegenen die het leven hebben gelaten tijdens een oorlog, een vredesmissie, en altijd weer, krijg ik het koud, als ik dit soort verhalen hoor. Als ik films bekijk, nadenk, over wat mensen elkaar aan doen en aan hebben gedaan. Belangrijk om te zien, en te lezen, dat ook de nieuwe generatie, de jeugd, wil blijven herdenken op 4 mei. Intens en nodig. Om steeds maar weer te blijven herdenken en herinneren. Ook dat is wat wij doen, in Hilversum, wij zullen momenten organiseren, waar u uw dierbare kunt herinneren en herdenken. Mooi en waardig. Menswaardig.
En dus lieve mensen, ga ik nu stil zijn. En denken en luisteren, en aandachtig zijn. En tel ik steeds maar weer mijn zegeningen. Bedenk ik mij, hoe liefdevol mijn leven is. Vol van mooie vriendschappen, het diner gisterenavond met Joke bij Floris V. Een plek vol herinneringen aan Loes en Wilma. Aan al die mooie momenten in ons leven in Voorschoten. Fijn om dan met Marcel, de manager daar, dit te kunnen delen. Ik wens jullie je herinneringen, je gedachten, je eigen stilte en wil iedereen bedanken, voor alle lieve woorden, kaarten, momenten, apps, bloemen. Met felicitaties voor mijn nieuwe baan, of voor ons 12,5 jaar huwelijk, gisteren, of zomaar omdat je in mijn leven bent. Dank je wel!