Oostenrijk en NIeuw-Vossemeer

Zo lieve mensen, en nu is het echt bijna zover. De komende week ga ik naar Oostenrijk, met een delegatie van oud bestuursleden van de Wereldgymnaestrada. In Dornbirn zitten we. Ik ga samen met Jacqueline, ooit hebben wij elkaar daar ontmoet, althans bij de organisatie van het vervoer naar Berlijn, de zoveelste Wereldgymnaestrada. Ik mocht namens mijn werkgever het totale vervoer vanuit Nederland verzorgen en ook in Berlijn was ik aanspreekpunt. En voor Jacqueline had ik lekker voor in de bus, een plekje gereserveerd. En bijzonder, hoe deze ontmoeting de basis was voor onze vriendschap. een vriendschap die dus al jaren duurt. En dit is ook weer zo'n vriendschap, als ik op weg naar Zwolle langs Ermelo reed, stopte ik even, soms lunchten we samen. Soms spraken we elkaar jaren niet. Soms op een verjaardag ontmoeten we elkaar weer. En als we elkaar zagen was het goed. Meer dan goed. Vertrouwd, vrolijk en bijzonder. Afgelopen jaar toen ik 59 werd, was ze er weer samen met haar partner Hans. En nu, gaan wij samen naar Oostenrijk. Om bij te praten, te lachen, te delen. Helaas is zij door een overlijden niet in staat om met de bus mee te gaan op de heenweg. Maar komt zij met de trein en haal ik haar donderdagochtend op het station op. Fijn, ik heb er zin in. En als ik terugkom, is het zover, dan lever ik die week mijn Yarden auto in. Mijn mooie trouwe GLA, waar ik bijna 170.000 km mee heb gereden, mijn super kekke mat grijze Mercedes. En dan halen we de Range Rover op, voor Annemarie natuurlijk. Want jawel, mijn auto is dan die super stoere chique E250 AMG cabrio, daar mag ik in gaan rijden, iedere dag als ik dat wil. Welnu, iedere dag niet. Want ik hoop in het mooie Nieuw-Vossemeer, dat deze bolide ook af en toe een paar dagen staat uit te rusten in de garage. En dat ik dan aan het werk ben in de tuin. Of een wijnproeverij mag organiseren in mijn 'wijnhal' of dat ik piano leer spelen, voor de 20e keer, ga ik dit proberen. Een echte van Loon geeft namelijk nooit op. Leuk ik kreeg al bericht van iemand uit de Ledenraad van Yarden, hij wilde op bezoek komen bij me. Kan nog even niet, eerst even alle verbouwingen en rommel opruimen. Mijn verwachting is, dat we medio september helemaal klaar zijn. Jawel, en de 29e barst alles los. Eerst logeren wij een week nog bij Roos en bij vrienden, En zaterdag 27 juli krijgen we de sleutel van onze nieuwe plek. En dus is aan alles bijna een eind gekomen, want het einde van ons prachtige plekje in Wassenaar is nu heel dichtbij. Eind volgende week komt de verhuiswagen en sjouwen die mannen al die dozen, al die spullen naar beneden. Een hapje eten bij Mila nog met twee vriendinnen. En 8 augustus ga ik voor de laatste keer naar Yarden toe, ik heb nu heerlijk vakantie, en die dag loop ik nog langs een paar collega's om echt afscheid te nemen. En dan, dan is het voorbij, mijn periode bij Yarden. Een mooie tijd zit erop. Gek om een bedrijf in een lastige periode los te laten en inmiddels al te hebben gekozen voor een nieuwe baan. 1 september a.s. ben ik directeur van de Uitvaartstichting in Hilversum. Leuk, om in Hilversum kennis te maken met bijzondere mensen, met mensen die vanuit hun hart leven voor de begraafplaats. Fijn eigenlijk ook, nieuwe en andere energie. En dus verandert bijna alles in mijn leven, mijn huis, mijn auto, mijn baan. Gelukkig blijft verder alles bij het oude. Ik moet er niet aan denken, dat er nog meer verandert. Gek, net las ik dat de dame die vroeger een vrouwenbar in Den Haag runde en op wie ik wel een beetje verliefd was, destijds, nu is overleden. Gek, hoe in het leven, steeds weer dit soort berichten langskomen. Verlies van mensen, veraf en dichtbij, oud en jong. Ik realiseer me, dat ik ook dat wel goed geregeld heb. Een verzekering bij Yarden (nee daar hoef ik me geen zorgen over te maken, echt niet), straks directeur van een prachtig crematorium in Hilversum, en een begraafplaats in mijn achtertuin. Welnu, daar heb ik geen zorgen over. Als ik ooit kom te overlijden, cremeren in Hilversum, en een urn in mijn eigen tuin, waar een prachtige boom zal groeien, en een glas wijn in mijn eigen huis. Wijn, ik heb voldoende. Want vanmiddag spelen de Nederlandse dames, en jawel, zij gaan me er toch een spektakel van maken. Dus met wat vriendinnen, kijken wij naar het vrouwenvoetbal met een mooi glas wijn, tussen de dozen. En straks, ooit tussen de rozen. Haha...ik ben er klaar voor. Voor alles. En nu eerst naar Oostenrijk, genieten met oude bekenden en vooral met mijn lieve Jacqueline!