Vandaag, 30 november 2019, zie je aan de tuin, de bomen, dat de winter geleidelijk aan zijn intrede doet, of gaat doen. De berk laat al zijn blaadjes vallen, en geeft hierdoor het uitzicht op de kerk, weer een heel ander karakter dan in de zomer. Mooi, die kleuren, geel en rood, goud bijna, en als dan het zonnetje er zo strak doorheen komt, dan geniet ik. Vanaf mijn keukentafel, is dat palet aan kleuren mijn beeld. Lekker met een mooi glas met inhoud voor me, geniet ik van deze dag. De open haard aan, lekkere muziek op de achtergrond, en eindelijk weer thuis. Althans zo voelt het. Vorige week zondag vertrok ik naar Zutphen, voor een vierdaagse (2 x 2 dagen) training voor de Nationale Politie. Een mooie opdracht, met mooie betrokken mensen. Slapen in een hotel in Zutphen en werken vanuit een prachtig Rijksmonument Huis t Velde in Warnsveld. Warnsveld, een plaatsje, waar ooit familie van mijn moeder mocht wonen. 192 km verwijderd van mijn huis in Nieuw-Vossemeer. Vandaar dat hotel. Wel zo praktisch. En het leven in een hotel als je werkt, is bijzonder. Om je heen veel mensen die daar ook alleen maar slapen, in verband met werk. Alleen eten, vroeg naar bed. De krant lezen en helemaal op jezelf teruggeworpen zijn. Ach, het zit er weer bijna op. Volgende week nog 2 losse dagen. En ik leer veel. Van de acteurs, mijn collega's, maar ook van de mensen aan wie ik de training mag geven. En ook die omgeving is prachtig. Een soort van ereveld, voor alle omgekomen Politie mensen. Een prachtige natuur, kortom, mooi. En vrijdag was ik weer in Hilversum, en mocht ik weer genieten van de mooie herfstkleuren op mijn begraafplaatsen.
Hier zie je mijn eigen heg, maar ook op Zuiderhof en op de Bosdrift en de Noorderbegraafplaats zie je deze prachtige gloedvolle kleuren terug. Prachtig. Gek, ik, ik zag vroeger nooit hoe mooi de omgeving is. Hoe mooi de natuur is. En nu, sinds ik hier woon, kijk ik echt zo anders naar alles om me heen. Geniet ik zoveel meer van alles. En nu, vandaag geniet ik van de rust. Het niks hoeven. Straks onder de zonnebank, een beetje bijkleuren, dat leuke vrolijke kleurtje van El Gouna nog even vast zien te houden. Tussendoor, telefoontjes, lekker de krant, die Nespresso erbij. De witte chocolade letter, gekregen van Roos, heerlijk. Ik heb niet zoveel te melden. Anders dan, dat het goed vertoeven is bij mijn Uitvaartstichting. Mijn, ja, zo voelt het. Alsof het een essentieel onderdeel van mij en mijn leven is geworden. Ik bereid me in gedachten voor op de wedstrijd tussen Badhr en Rico. Geen idee meer wie gaat winnen. Voor beiden een soort van respect, spannend. Leuk ook. De decembermaand, overal al kerst. Zelfs al kerstliederen op de radio. Maar eerst maandagavond Sinterklaas met mijn team. Leuk, zelf gekookt door twee medewerkers. En iedereen een surprise en gedicht. Hard gewerkt, om een surprise, of iets wat daarvoor door moet gaan te maken. Ik, zo niet creatief. Maar leuk is het wel, om in een surprise proberen iets van jezelf terug te geven. Tja..en wat zal dat dan zijn bij mij. Even wachten nog. Maandag is het zover. Het gaat in ieder geval over leven, over het leven en hoe je dit leven kunt! Ik ga dit jaar ook maar weer eens kerstkaarten schrijven. Ik heb het gevoel dat ik heel ver weg ben, van een aantal vrienden. En hoe leuk is het dan, om elkaar weer eens ouderwets per post iets te laten horen. Ik ga ervoor. En ik hoop ook, dat ik kerstkaarten krijg. Leuk vind ik dat. Post krijgen. Lezen.
En terwijl ik dit schrijf is het hier doodstil. Heerlijk...ik hoor bijna het bubbeltje in mijn champagne. Fijn :)! Mooi he, dit bloemetje uit mijn eigen tuin. Rozana heet ze. Ik heb, op advies van Pauline, deze bloemetjes onder mijn eikenblad Hortensia geplaatst. Rondom de voet van mijn buitenlantaarn. Prachtig, kwetsbaar en sterk. Want ook nu nog zie je die mooie paarse kleur. Gek, hoe ik foto's loop te maken buiten. Van al dit soort beelden. Afgelopen week gebruikte ik het woord - bewustwording - een aantal keren in mijn training. En toen ging het over je eigen gedrag, je non verbale gedrag. En nu, nu gaat het over alles in dit leven. Alles om je heen. Zie je het wel. En ben je je ervan bewust wat dit alles met jou doet. Ik heb zelf het gevoel, dat ik intenser leef, dan ooit tevoren. Waar heeft dit dan mee te maken? En gek, soms gewoon met het feit, dat er mensen ziek zijn, dat voor hen het leven niet zo vanzelfsprekend meer is, zoals ik het altijd zie of heb gezien. Dat ik me realiseer, dat je echt iedere dag moet genieten. Van elkaar, van de dingen die er zijn. Van al dat mooie. Ik val in herhaling, ik weet het, maar ik realiseer me steeds maar weer, dat dit het is. Dit, is wat er nu is. Vanmorgen stond ik in mijn wijnkast, jawel, ik kan er in staan. Anderen doen de wijnkast open. Maar ik, ik heb een soort mini museum onder mijn trap. Vol met schatkisten, vol met prachtige boeken. En kisten gevuld, met werkelijk sublieme wijnen. En ik moest glimlachen, want ik kreeg een prachtig sommeliers mes, bij een wijnpakket. En ik had dit niet verwacht. En weet je, dan ben ik blij, als een klein meisje, met zomaar een heel mooi mes. Het ligt te pronken, ik ga het gebruiken. Ik geniet er intens van. En zo ben ik gelukkig in mijn eigen bubbel. Ben ik gelukkig met alles om me heen. Ik heb mijn wijnlogboek, dat ik al heb sinds 1997, weer in gebruik genomen vandaag. Grappig om daar doorheen te bladeren en te zien, op welke moment je met anderen samen was, en genoot van een bijzondere fles. Ik ben gewoon mijn geschiedenis aan het schrijven. Mijn leven vast aan het houden, mijn verhaal aan het vertellen.
En zo ga ik, een herinnering aan het papier toevertrouwen, voor iemand die ziek is. Zijn dochter heeft me dit gevraagd. En het bijzondere is, de mens die nu ziek is, had een lijntje met mijn vader. En mijn herinnering zal dus een soort verlengstuk zijn, van de band die mijn vader met deze meneer had (en zijn echtgenote, ja zij in het bijzonder, want mijn vader vond haar prachtig) en dat, dat zal ik er ook in vermelden. Ik hoop dat deze meneer, zal glimlachen bij het idee. Want hoe leuk is het, als iemand anders zegt 'wat een mooie vrouw heb jij'. Ik lach dan altijd maar wat voor me uit. En geniet van mijn rijkdom, haha. En eindigend met een herfstblad en een spontane eikenblad hortensia bloem, die zomaar eenzaam zich laat zien, in deze struik, wens ik jullie een mooi weekend toe. Kijk maar om je heen. Geniet van je ziet. Geniet van wat er is. Heb elkander lief. Fijne Sinterklaas, een mooi weekend nog. Dag! En, zoals mijn moeder altijd zei, 'tel je zegeningen'. Echt tel ze maar....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten