Mijn laatste dagje vrij...

Terwijl ik op dit moment aan de keukentafel zit te schrijven zie ik die prachtige grote kerk naast ons huis, in dat hele mooie licht. Het regent en de tuin geniet. Net als ik. Ik geniet van deze vakantie, ik vind het gek, dat Annemarie nu al werkt, en ik nog thuis ben. Maar vandaag is wel mijn laatste dagje vrij. Van een heerlijke 2,5 week vrij. Zomaar vrij en zomaar thuis. Geen plannen, geen reizen, geen mondkapjes, de achtertuin was onze vakantiebestemming en af en toe een uitstapje niet zo ver bij ons vandaan. Een fietstochtje, een autoritje, ontmoetingen in de tuin, meestal met vier mensen. Kortom genieten in optima forma. Gisterenavond was Monique hier, en hebben we de laatste hand gelegd aan onze vier dagen Levenskunst. Geweldig, wat zal dat leuk worden, met respect voor die 1,5 meter, met hygiënische doekjes, met veel zeep en handenwassen en voor iedereen een eigen plek. Een prachtige mix van mensen, op alle vier de dagen. En genieten, dat zullen we. De eerste keer is 27 augustus, een dag na mijn verjaardag. Ik heb er meer dan zin in. Eerst gewoon lekker jarig zijn, geen feestjes, en dan een workshop. Dus volgende week weer volop aan de bak. Het is tijd en het is goed. Met Monique een gouden avond gehad, ze bleef slapen op zolder, en dat was gewoonweg erg gezellig. Vanmorgen samen ontbeten en uitgezwaaid, toen zij hier de Achterstraat weer uit reed. Leuk, hoe dit huis, een huis, een thuis kan zijn voor velen. Dat was mijn droom, mijn wens. Leuk hoe levenskunst in optima forma hier wordt 'geleefd' en hoe we dit nu gaan delen samen. Monique en ik, we gaan nog veel meer leuke dingen doen met elkaar, die allemaal terug zijn te voeren naar levenskunst. Een eigen wijn of eigen champagne, die natuurlijk onze naam Levenskunst krijgt, vervolgdagen, niks zweverigs, maar gewoon lekker aan het werk. Genieten, delen, ontmoeten, met je voeten in de modder staan, of door de regen stampen, gewoon heel erg genieten van alles wat er is. Al die dingen die je in het hier en nu kunt zien, kunt ervaren. Levenskunst, het wordt vervolgd. Deze vakantie was ook een soort van tocht door het verleden, mensen ontmoeten, plekken zien, waar stukjes van mij, van ons gevormd zijn, waardoor we mede geworden zijn wie we zijn. Fijn. En zo is ondanks Corona, ondanks de nieuwe samenleving, mijn leven deze zomer een stukje rijker geworden. Gewoon door me steeds weer te realiseren, te beseffen, dat alles wat er is, wat er mag zijn, mij zo intens gelukkig maakt. En ja, het wordt dus even wennen, om morgen weer netjes gekleed een persmoment te hebben in de aula, in het pand Bosdrift. Maar dat geeft niet, want zaterdag en zondag, kan die korte broek weer aan. Kun je me weer uittekenen. En vrijheid zit niet in een lange of korte broek, vrijheid, en geluk zit in mijzelf. Dus dank je wel mooie zomer, voor deze zomer. Voor deze plek, voor deze tuin. Voor mijn samenzijn met Annemarie hier, voor al die lieve vriendschappen, dank je wel, de zomer van 2020 was niet groots en meeslepend, maar was nee is wel prachtig! En als ik de weergoden mag geloven, gaat vanmiddag de zon nog even schijnen en dan doe ik nog een lekker tukkie op mijn bedje in de tuin. En morgenvroeg ben ik in Hilversum. Ik heb er zin in en ben er klaar voor.