Mijn gedachten zo heel vroeg in de ochtend....

Deze foto kwam ik ergens tegen en heb ik bewaard. Gewoon omdat zo'n pad, het levenspad een pad is voor iedereen. Allemaal bewandelen we een pad in dit leven, en soms slingert je pad hier en daar wat. Kom je bergen tegen, diepe dalen, mooie vergezichten, ontmoetingen, een pad vol tranen, een pad vol geluk, of van alles daartussen. En als ik heel vroeg in het donker, in mijn auto stap en naar Hilversum rijd, dan passeert vaak mijn levenspad in mijn gedachten. Die donkerte, dat vroege tijdstip, op de kerkklok soms kwart over vijf in de ochtend, maakt dat je gedachten de ruimte krijgen. Fijn. Daar is mijn autorit voor bedoeld denk ik dan maar. Om na te denken, over de stappen die ik heb gezet, de paden die ik heb begaan en nog zal gaan. En alles bij elkaar, op mijn 63e jaar, vind ik mijn pad wel een mooie reis. Ik heb laatst de huizen geteld waar ik heb gewoond, vanaf mijn geboorte en dat zijn er in totaal 12 huizen, en hier onze oude pastorie, is nummer 12. En wat mij betreft rol ik me hier ooit op, op de bank en is dit het laatste huis. Is wat huis betreft dit mijn laatste station op mijn levenspad. Fijn lijkt me dat. 

Een tijd geleden heb ik een lijstje gemaakt van al mijn Mercedessen, die ik heb gehad in mijn leven tot nu toe. En dat zijn er 14 in totaal. En ik weet zeker dat er minimaal nog 1 gaat komen, op enig moment. En ook zal Mercedes altijd mijn auto blijven. Ooit had ik het hierover met mijn vader, dit merk was ook een gezamenlijke liefde van ons, en wij waren het met elkaar eens. 'liever een 20 jaar oude Benz, dan een ander merk rijden'. En leuk om te voelen, dat ik niet meer voor de meest fancy auto wil gaan, maar ik wil wel altijd voor een Benz gaan. Heerlijk, dus die ster hoort ook bij mijn levenspad. Ooit kreeg ik een boek, waarin iemand deze cartoon voor me had getekend. Gaaf he...

Ik ben niet zo ver gegaan, dat ik al mijn relaties op een rij heb gezet. Het mooie van mijn levenspad is de ontmoetingen met prachtige mensen, de liefde die er is in mijn leven. Volgens mij kan ik uiteindelijk wel zonder een Benz, maar niet zonder de liefde...

Gisteren had ik een bijeenkomst in het uitvaartmuseum Tot Zover. Een prachtige bijeenkomst met een mooie mix van mensen uit de Funeraire Wereld. Georganiseerd door de Funeraire Academie. Leuk, interessant en anders. Waardoor er veel energie was en waar volgens mij de basis is gelegd voor veel meer. En toen ik terugliep naar mijn auto, kwam ik daar het beeld van mijn grote inspirator Leonard Springer tegen. De man die mijn Bosdrift begraafplaats zo prachtig ontworpen heeft. En die dus ook de Nieuwe Ooster ontworpen heeft en daar zelf begraven ligt. Zijn vader en moeder liggen bij mij, op een prominente plek op mijn begraafplaats. Ja ook die Funeraire wereld is onderdeel van mijn levenspad en maakt dat mijn loopbaan zo prachtig is verlopen, via de bussen, de trams, het streekvervoer, via de Internationele HR-wereld, naar Yarden en nu in Hilversum. De mooiste baan ever zeg ik altijd. Juist vanwege die mix van onderwerpen die op mijn bordje liggen, het cultureel erfgoed, de Rijksmonumenten, de architectuur, de wereld van afscheid nemen, rouw en verlies, het dichtbij de mensen mogen staan, de prachtige beplanting, de diversiteit aan bomen en struiken. Kortom, ik voel me rijker dan een Koning. En ook door zo'n setting als gisteren, waar ik onderdeel van uit mag maken, voelt dit alles zo. 

En laatst zat ik te wachten op Annemarie in het ziekenhuis in Roosendaal. En daar zag ik zomaar hele leuke kunst. Een soort vrolijkheid te midden van een wereld, waar ook veel verdriet en gedoe is. Als je binnen komt staan daar al beelden van mensen, en overal zie je kunst, een soort van kunstroute. Het deed me denken aan het LUMC, waar ik ook tussen alle ellende door, kon grinniken om een beeld. Mooi hoe een glimlach op je gezicht verschijnt, in een wereld waar je over het algemeen weinig te lachen hebt. Dat doet kunst, of muziek soms met je. 

Zo hoorde ik laatst op een uitvaart het liedje 'blackbird' , dit lied gaat over het feit dat je ook met een gebroken vleugel moet blijven vliegen. Ik interpreteerde het als, het kan niet altijd fijn zijn, en mee zitten, maar ondanks dat moet je altijd proberen te blijven vliegen. De optimist in mij ziet altijd weer de zon. In het weekend bleef het maar regenen en Teun en ik waren iedere keer weer tot op de huid nat. En toch was het fijn. Mooi hoe liedjes je dag kunnen kleuren. Het liedje 'let it be' is ook zo'n mooi liedje...en zo zijn er nog zovelen te bedenken. Mooie liedjes die ervoor zorgen, dat je glimlacht. 

En nu, alweer avond. Teun en ik hebben net lekker een rondje langs de Kreek gelopen, bijzonder hoe ik af en toe zwaai naar iemand. Of even een praatje maak. En ik me dan steeds maar weer verwonder, hoe fijn ik me hier voel. Het gesprekje tijdens het uitlaten van de hond. De aandacht die er is voor Annemarie en haar nieuwe heup. De vriendelijkheid, het plezier, de mooie natuur, de rust, de stilte...het is 18 januari 2023. En ik wens iedereen een prachtig 2023 toe. En waar je ook bent of staat op je levenspad, kijk nog eens om, denk nog eens terug, glimlach bij een herinnering en ga dan maar gewoon weer door met wandelen. En blijf vooral goed om je heen kijken. Er is zoveel te zien.....een mooie avond!