Vrij zijn in de polder....

Zomaar een week vrij zijn en tijd hebben voor jezelf, en voor anderen. Een bezoekje aan oude vrienden, vrienden die komen logeren, een lunch met onze vriendin uit Sint Annaland en met elkaar de hond uitlaten, wandelen door de polder, uitgebreid de krant lezen. Wow, ik heb nu al het gevoel, dat ik weet hoe mijn leven er over een paar jaar uit gaat zien. En weer ervaar ik hoe fijn het is, om tijd te hebben. Om uit te rusten ook. Want wat was ik moe. Zomaar een uurtje slapen op de bank, een boek lezen, eventjes een container blad weghalen uit de tuin. Zalig. Maar ook werken, de cijfers van het laatste kwartaal, en daarmee een inzicht in het resultaat over 2023 krijgen. Wat mails beantwoorden, een teams meeting over een toezichthoudende rol, een wijnclub oprichten, kortom, op mijn manier ook weer veel te doen. En voor mij is het meest ultieme wat ik dagelijks ervaar, mijn rondje langs de Kreek, af en toe een foto maken, de dagen weer lichter zien worden. De zon die de bollen op laat komen, langs de weg de narcissen al zien staan, een keer al met mijn dakje open gereden, heerlijk. Wat een weldaad is deze week. En nu, op zaterdag, die ik heb vrijgemaakt, omdat ik merk dat ik nog steeds een beetje moe ben. En omdat ik weet dat er volgende week een ongekend drukke week voor me, voor ons ligt. 

Met onze prachtige Avond vol Licht. Een avond waar we iedereen die ons ontvallen is, in het licht zetten, met teksten, woorden en muziek. Waar we samen zingen, en waar we elkaar ontmoeten, tijd en aandacht hebben voor iedereen die ons lief is. Waarbij de prachtige begraafplaats Zuiderhof in het 'licht staat'. Werkelijk prachtig. 

Zo bijna sprookjesachtig mooi ziet onze begraafplaats er dan uit. Wil je ook komen, toegang is gratis, inloop vanaf 19.00 uur. Wil jezelf jou dierbare herdenken, in het licht zetten, en met elkaar genieten van mooie woorden, gedichten en muziek. Wij zijn er voor jou, voor jullie. En je bent welkom.

Deze zaterdag is een rustige zaterdag. Annemarie, Teun en ik. En een prachtig zonnetje, die de tuin al bijna voorjaarsachtig maakt. Een beetje koud, de knoppen van de planten, de bomen hebben er alweer zin in. De wereld ontwaakt. Hier in het dorp betekent dat carnaval en optochten en met elkaar dansen en zingen. Leuk een jaarlijks feest, waar ik zelf niets mee kan. Maar wat ik graag zie, omdat mensen er zo van houden. Omdat het dorp dan zo leeft, leuk hoe zo'n mooi dorpje, zo'n mooie dorpskern waar het normaal gesproken zo rustig is, dan zo vol leven is. Toen wij hier kwamen wonen zei een van de kinderen 'ik heb al drie keer iemand zien lopen vandaag, en het was iedere keer dezelfde mevrouw, de postbode'. Grappig hoe je kunt wennen aan deze rust. Ook Teun blaft als er iemand voorbij komt wandelen. Omdat hij het niet gewend is. En ondertussen ben ik zelf ook zo gewend aan de stilte. Fijn.

En terwijl mijn hele lijf, mijn hoofd tot rust is gekomen deze week, voel ik dat ik omschakel naar weer 'aan'. Ik heb veel nagedacht over mijn baan, mijn werk, mijn perspectief in Hilversum. En ook ben ik druk met andere nieuwe dingen. Een toezichthoudende rol, een coachtraject, wat klussen in en rond het huis, nieuwe trapbekleding volgende week, de buitenschilder die komen gaat, de nieuwe meterkast en de bekabeling voor zonnepanelen. Kortom, genoeg te doen. Fijn. 

En deze week heeft me ook weer het besef gegeven, dat gezond zijn, gelukkig zijn, zo ongelooflijk belangrijk is in dit leven. En dus leef ik nu, stel ik niet te veel meer uit, en pluk ik de dag. En bovenal geniet ik van al dat moois. Al die prachtige momenten, gesprekken en ontmoetingen. Ik heb het leven lief. Ik hoop jij ook. Deze week zingen we 'let it be' in de aula van de Zuiderhof, en ik weet dat ik dan een traantje zal laten, om al die lieve mensen die er niet meer zijn. Ik zal mijn ouders herdenken en glimlachen om alles wat zij mij hebben nagelaten. Ik zal mijn tranen voelen als ik denk aan de twee jonge zusjes uit Hilversum, hun foto staat op mijn werkkamer, aan hun ouders, aan de zus van mijn collega, de broer van mijn collega, maar ook voor mijn vrienden die ziek zijn. En weet dat de liefde altijd blijft, altijd...ik steek een kaars voor jou aan, donderdagavond in de aula van Zuiderhof. Ik brand een lichtje voor jou....

Een gedichtje voor jou:

Jij..

Ooit zo dichtbij

Naast me, met me

Jij en ik, wij

Nu ik je niet meer zie

Ben je er gewoon toch

In mij ben je er nog

In mijn woorden

In mijn gevoel

Jij, je weet wat ik bedoel

Jij...

Leeft voort in mij

Als het moeilijk is

Naast me, met me

Jij en ik, wij.....