Ik merk vooral dat ik de rust opzoek. Dat ik graag wandel op plekken waar ik weinig mensen zie. En dat heeft vooral te maken met al die bijzondere ontmoetingen die ik dagelijks mag hebben in Hilversum. Ik spreek zoveel mensen, vertel over mijn passie daar en deel veel. De begraafplaatsen in Hilversum is mijn werk, en dat doe ik met alles wat ik in me heb. De afgelopen weken waren intensief. Met bijzondere afscheidsdiensten, van jonge mensen, van ouderen. Een oma die ik heel vaak heb mogen ontmoeten. Haar afscheid was klein en ik mocht erbij zijn. Het was zo'n lieve dame, haar kleindochter is begraven op de Bosdrift. En terwijl ik bij dit kleine afscheid mocht zijn, en met hun hondje in het crematorium zat, voelde ik het verdriet. Zo intens. Klein en mooi. Een hindoe uitvaart, prachtig met de pandit, de rituelen, het raakte mij, omdat de zoon mij op de een of andere manier raakt. Zijn kwetsbaarheid, zijn liefde voor zijn moeder. En weer mocht ik dichtbij zijn. Dichtbij, bij mensen die ik in Hilversum heb leren kennen. Hilversum, het hoort ook bij mij. Daarnaast is mijn privé leven anders geworden. Meer vanuit rust levend, minder bezig met grootse evenementen. Daar ben ik ook niet zo goed in merk ik. Lekker hapje eten, de wijnclub, het samenzijn met goede vrienden. Een mooi gesprek, muziek, maar bovenal thuis zijn met Teun en Annemarie. Genieten van elkaar, van ons leven hier. De avonden in de tuin. En ik merk, dat ik mijn vrije dagen anders besteed dan vroeger. Toen ging ik graag vaak en veel op vakantie. Nu maar 1 keer per jaar, en daarnaast wat weekends en als je dan iets van bijna 40 dagen vakantie hebt, dan kun je zo om de week een dagje vrij nemen en zomaar thuis zijn. En dat is wat ik doe. Samen met Teun, heerlijk.
En als ik dan nog dromen heb, dan zijn die dromen niet zo groot. Hier thuis af en toe een coachgesprek. Hier thuis af en toe een klein team ontvangen, of zomaar wat mensen mogen spreken. Hier af en toe iets leuks organiseren. Kleinschalig. Klein is een woord wat mij beter past nu. Ik merk ook dat ik op recepties, grote feesten heel klein ben, rustig op de achtergrond geniet van alles wat is. Dus ik ben ervan overtuigd dat een mens geleidelijk aan met het groeien der jaren veranderd. En dat ik, want laat ik vooral over mijzelf spreken, geleidelijk aan anders in het leven ben gaan staan. Dichter bij mijn hart ben gekomen en dus ook meer leef vanuit mijn hart. En dit is soms wel ingewikkeld voor mij en vanuit dit gedachtengoed ga ik in juni een paar dagen naar Brugge. Ik ga daar een leiderschapsprogramma volgen - waarden gedreven leiderschap van Avicenna - een programma waar je jezelf tegenkomt en je leven, vanuit je eigen waarden, nog meer gaat vormgeven en inrichten. Ik ben heel erg benieuwd. Heb er veel zin in. Zie het ook als een cadeautje voor mezelf. Een reflectie op mijn eigen zijn en mijn manier van leven. Ik heb er zin in. Of zinnanin zoals dat meisje zou zeggen.
Terwijl de vaas met tulpen hier op tafel staat, het kopje Nespresso lekker ruikt, de zaadjes van de zwarte stokroos klaar liggen, realiseer ik me, dat tijd hebben en vrije tijd hebben, heerlijk is. En daarom ook is vroeg in de auto stappen en in de avond terugrijden vanuit Hilversum naar Nieuw-Vossemeer heerlijk. Het geeft je tijd, om na te denken, tijd om muziek te luisteren. Heerlijk, nu hoor ik op NPO radio 5 allerlei heerlijke nummers die je mee kunt zingen. Nummers van vroeger, nummers waar ik ooit op danste, of nummers met een herinnering. Heerlijk. Ik hou ervan.
Nu met Teun naar het strand. Fijn. Geniet!
3 opmerkingen:
Door de jaren heen zakken we langzaam in ons "zelf" , los van alle opsmuk. De drang om ons te bewijzen verdwijnt langzaam en we worden wie we altijd al waren. We zochten het altijd elders maar met de jaren komen we " thuis" !
Mooi blog. Kleine dromen zijn "groots" in het klein zijn. Men kan kiezen voor tig keer per jaar op vakantie, of gewoon 1 keer (als je geluk hebt) en dan gewoon genieten van je eigen tuin/balkon. Ruimte zit in je hoofd, niet in de fysieke omgeving. Het aandacht geven aan je directe omgeving, en de mensen die wat veraf wonen. Leven naar je eigen waarden. Volgens mij doe je dat al lang bewust/onbewust. De cursus in Brugge: leiderschapsprogramma, waarden gedreven leiderschap, snap ik dan niet helemaal, want volgens mij leef je al volgens jouw eigenwaarden. Maar ben erg benieuwd hoe dat je zal bevallen. Schrijf daar gerust weer over in een blog. Geniet van je ontluikende tuin en vooral van de muziek. Muziek is voedsel voor de ziel.
P.S. En een volle agenda is niet de schuld van de agenda. Een agenda is niet een zelfstandig werkend iets. Leidt geen eigen leven. Een agenda is iets wat de mens er zelf instopt. Dus mens: bepaal je werk en rustmomenten. De agenda zal er blij mee zijn ;)
Een reactie posten