Onze oude dame....

 

Onze 'oude dame' zoals ons huis liefdevol wordt genoemd door de vorige bewoonster, staat volledig in de steigers. Houtwerk vervangen, ramen vervangen, deuren vervangen, luiken opgelapt of vervangen en alles wordt geschilderd. En onze oude dame was er oprecht aan toe. Ze zat niet zo goed in haar velletje meer en krijgt nu een liefdevolle behandeling, waardoor zij weer lange tijd kan shinen. Fijn, ik vind het heerlijk om te zien, hoe prachtig zij er geleidelijk aan weer bij komt te staan. En dan ga ik mijn energie weer richten op de tuin, de paden, het terras. Soms is dat gewoon even nodig. Ik zie dat ook op de begraafplaatsen, door de vele regen, knalt alles uit de grond, neemt soms de beplanting het even over van je. En moet er keihard gewerkt worden om alles weer onder controle te krijgen. En geloof me, dat vraagt iets, van ons mensen. Maar als ik dan nu kijk, hoe onze 'oude dame' steeds meer gaat stralen, iedere keer als ik thuis kom, ziet ze er mooier uit. Fijn lijkt me dat, ouder worden en steeds knapper...tja...

En langzaam aan, ontstaan er nog meer mooie plannen, rondom ons huis, onze plek waar we zo gelukkig zijn. Ieder jaar zetten we een stapje, alsof ook het huis en de tuin zich voorbereiden op de toekomst. Op ooit, een tijd waar we meer hier zullen zijn. Nu is mijn 'oude dame' een plek waar ik uit kom rusten, bij wil komen, kom slapen en eten en drinken. Straks is zij mijn basis. Mijn basis voor alles, voor mijn levenskunstenaarschap, voor mijn groene vingers, voor die wijnproeverij in de tuin. En hoe leuk is het om daar naar toe te mogen werken. Gewoon lekker bezig zijn, met prachtige dingen in het Hilversumse. Vrijdag en ook gisteren liep ik daar rond, en zag ik wat er allemaal is en speelt. Prachtig, die natuur, die rijkdom, die mooie vakken en al die kleuren groen. 

Dit zijn van die prachtige beelden, een boom die ziek was, gekapt is en waar ik er toch voor heb gekozen een mooi stuk stam te laten staan. Een kunstwerkje bijna, waar het leven zich toch weer doorheen sijpelt. Als je kijkt naar de mossen en de details, dan glimlach je, terwijl ik zo bang was, wat het kappen van deze boom zou doen met het beeld van de Bosdrift. En eigenlijk is dit heel erg meegevallen. Het leuke is, dat het hout, in het kader van duurzaamheid, een nieuw leven krijgt, iedere keer weer komt er een oplossing, een vraag, en zorgt dit hout voor velen en krijgt dit hout een nieuwe bestemming. Eigenlijk is deze boom ook zo'n hele oude dame, ik schat in zo'n 130 tot 140 jaar. Ons huis in Nieuw-Vossemeer is van 1795, althans dat staat op de gevel. Dus die dame die kraakt nog meer, maar die ouderdom maakt wel, dat er veel verhalen te vertellen zijn. En dat is bij zo'n oude boom ook het geval. Het is prachtig om je voor te stellen wie er allemaal zijn hand tegen de bast van deze boom hebben gelegd. Ik heb altijd die neiging. Om de boom even aan te raken, even gedag te zeggen ofzo. Gek, ik hou van oud. Ik vind dames met rimpels ook mooi. Ooit kwamen Annemarie en ik een oude Griek tegen op Lesbos en zij heeft die man geschilderd, omdat hij zo'n mooie kop had. Iedereen doet zijn best om anti-rimpel creme te gebruiken en ik geniet van het getekend door het leven zijn van mensen. Ik hou van jouw verhaal. Ik hou ervan om naar je te kijken.

En tenslotte nog deze mooie tekst. Op een graf, zie je soms prachtige teksten staan, teksten, woorden die je raken. Of die minstens iets bij je in beweging zetten. En dat doet deze tekst met mij...en toen ik in mei in Griekenland was, was er iedere dag die knalgele vlinder, veel geler dan hier bij mij in de tuin, en voor mij was dat het symbool, dat mijn vader ergens was. Mijn vader is die gele vlinder voor mij, die altijd even langs komt. Mijn vader die 31 mei jl. 95 jaar zou zijn geworden. Nee dat heeft hij niet gered, maar voor mij wel. Hij is ieder jaar weer jarig, hij is iedere keer weer bij mij. En bij deze tekst, hoort ook zo'n liefde, zo'n verhaal. 'Want afscheid nemen is met zachte vingers wat voorbij is dichtdoen en verpakken in goede gedachten der herinnering' zo zei Dietrich Bonhoeffer. En bij zo'n afscheid hoort een tekst, een plek, een vlinder, vul maar in, iets waardoor je voelt (ergens diep in jou van binnen) dat die ander niet meer fysiek bij je is, maar altijd bij je blijft. Ik zie je in de wolken en ik zie je in de bomen, iedere dag weer. Heb een mooie dag. Ik ga bezig zijn met vanuit waarden gedreven leiderschap. Een leergang die ik vorig jaar al zou volgen, en die ik nu echt ga beleven, in Brugge. Dag!