Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




woensdag 23 mei 2007

Niet slapen, niet liggen, niet lekker....

Deze nacht was ondanks morfine, rampzalig. Ieder uur van de klok gezien, zit nu ook een beetje gebroken met mijn kopje thee aan tafel. Ondanks de morfine, kon ik niet goed slapen. Ik kon niet op mijn rug liggen, en iedere keer van de ene zij op de andere zij. Maar steeds stapte ik dan uit bed en schoof er dan op de andere zij weer in. Draaien was onmogelijk...het deed veel pijn, pas vanmorgen kon ik weer op mijn rug draaien, maar ondertussen was ik wel 5 morfine tabletten verder en 1 paracetamol...dus ben ik weer blij dat de nacht erop zit.
Gisterenavond stond onverwachts Lineke op de stoep en ook onze eigen Wim van Local Support, omdat ik wel mail kan ontvangen, maar niet kan versturen. Helaas kwam hij er ook niet uit, dus vandaag met planet bellen wat er aan de hand kan zijn. Lief he...dat hij kwam...Kirsten had bij hem ingesproken. Lineke had gehoord van een vriendin van Annemarie wat er hier aan de hand is, en kwam even poolshoogte nemen.

Vanmiddag komen er wat mensen van het ISS-team, en ook vanuit het DL-team kan ik mensen verwachten, leuk wel...even een beetje plannen, omdat ik heel snel moe ben...door alles denk ik, maar ook door de pijn, en door de drukte... Ook vrienden van me, Roel en Karin, willen eventueel vanavond nog even langs komen.
Ik vind het fijn als mensen komen en even bij me zijn...ik verheug me er op. Je vertelt wel steeds het verhaal, maar het is ook leuk om dingen te horen/lezen over de afdeling, het werk.
De afleiding is goed voor me...doet me ook goed merk ik. Lachen, plezier maken heerlijk.

Buiten hoor ik de vogels al lekker fluiten, en de deuren staan alweer open. Heerlijk is dat...die zon die langzaam aan binnenkomt.
Ik hoop dat het in de DL-kamer nog uit te houden is. Nog een paar maandjes en dan gaan we verhuizen....naar ons nieuwe kantoorpand. Ik heb er zin in...

Geniet van deze mooie dag...ik ga nog wat slapen. Ben erg traag merk ik...moe ook.
Anita

6 opmerkingen:

K. zei

dag lieve Aniet,

Die Wim, ik was helemaal verrast dat hij al actie had ondernomen, na het uitgraven van een plant in zijn tuin. Goed hoor. Wat duren de nachten lang zo voor je. Dikke ellende. Kon ik maar toveren dan toverde ik een zacht wattengevoel in je rug.

Vandaag wordt het lekker weer, dat is altijd fijn, beetje in de tuin.

Dag kanjer, ik denk aan je.

Kirsten

Anoniem zei
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
Anoniem zei

Hoi Anita,

Dankzij kirsten weet ik nu ook hoe ik een bericht achter kan laten. Moet af en toe effe slikken na het lezen van jouw berichten. Gelukkig ben je een hele sterke vrouw en ik weet zeker dat je hier samen met Annemarie doorheen zal komen. Ik kan het me niet voorstellen hoe het is om door de pijn niet te kunnen slapen - vreselijk voor je. Hopelijk kan je vandaag in jullie zonnige tuin nog effe rusten. Ik zal aan je denken. Tot vanmiddag.
Sarah

Anoniem zei

Hoi Aniet,

Weer een vervelende nacht achter de rug lees ik pfffffffff niet echt prettig lijkt me. Ook lees ik dat je je steeds meer zorgen maakt, kom op meid het komt allemaal goed. We houden van je.

Dikke kus Wilma

Anoniem zei

Hoi Anita,

Wat ontzettend balen voor je dat je zo slecht kan slapen. Ik vind het wel heel goed van je dat je zo positief blijft, vooral vol blijven houden. Er gaat ook bij ISS geen dag voorbij zonder dat we niet aan je denken. Geniet nog van de zon vandaag en morgen en hou je taai.

Jacqueline

Anoniem zei

Lieve Anita,

Er valt niet veel te zeggen. We kunnen ook niet veel zeggen. Alleen de weg die voor jou nu weer zo kronkelt is te bizar voor woorden.
We wensen je heel, nee heel heel erg veel sterkte in deze hele zware tijd van pijn, wachten en onzekerheid.
We denken al is het dan op afstand aan je.

Heel veel liefs en sterkte

John & Maris Roos

Liefde maakt het onmogelijke mogelijk -Goethe-