Vandaag is weer zo'n super mooie dag...met een gouden randje!

Soms heb je van die dagen, die je zou willen inlijsten. Vandaag is ook zo'n dag, nog lekker geslapen, na mijn nachtelijke rondzwervingen door ons huis...en langzaam opgestaand. Kopje thee op bed, samen met Annemarie, heerlijk moment is dat...die rust...samen genieten, voelt zo goed! Daarna onder de douche, hier win ik altijd tijd nu ik mijn woeste haardos niet meer hoef te drogen, en lekker in mijn korte broek met mijn prachtige nieuwe blauwe polo uit Barcelona, naar beneden.
De post brengt mij iedere dag lieve dingen, soms gecombineerd met een rekening voor het een of ander, maar al met al vind ik TNT of Sand wel sympathiek. Vandaag kreeg ik eerst wat geld terug van de energie-nota, gelukkig maar, ik vond het maandbedrag in dit huis al zo schrikbarend hoog! En bij die post zat een ongelooflijk lief kadootje van Gabija, een van mijn lieve collega's uit Utrecht. Het boek 'the Secret' een prachtige gebonden versie over het eeuwenoude Geheim, symbolisch zo waardevol, met een lief persoonlijk woord van Gabija...oh wat kun je je bevoorrecht voelen met al die liefde om je heen! Zo voelt het echt...gisteren toen ik op kantoor was, nadat ik hier in de tuin met Hylke al heel fijn had gesproken, stond daar Kirsten op me te wachten, met die mooie zwangere buik. Zo bijzonder, ik heb maar steeds dat beeld voor ogen, waar ik met mijn kale koppie, Kirsten's nieuwe kindje in mijn armen heb...ik vind het zo fijn voor haar/hen en ik voel er zo heel dichtbij...dat nieuwe leven is typerend voor mijn leven vind ik, ik krijg ook een nieuwe kans, althans zo voelt het...en die kansen die krijg je maar af en toe en die moet je pakken!

Daarna kwam Jannie helemaal uit Zwolle hierheen gereden, met prachtige rozen, en een tas vol lieve en vooral lekkere kadootjes, lekkernijen uit de winkel van Jonnie Boer, van de Librije, een van de restaurants waar ik ooit ongelooflijk lekker heb mogen eten...en nu dan mango/witte chocolade creme of pasta, volgens mij moet je zo'n potje gewoon met je pink leeglikken, heel smerig maar o zo lekker...
Spontaan stapten toen Jannie uit Den Haag en Anke en Patrick, twee lieve vrienden van me uit Rijswijk (die bruin uit Italie kwamen en misschien volgende week nog wel even weg vliegen voor een weekje Griekenland...oh heerlijk..)binnen en hebben we met elkaar heerlijk in de tuin koffie gedronken. Ik zit dan als een blij kind met allemaal lekkere dingen, een grote puntzak drop, een prachtige blauwe fles met water, en voel me zo rijk als de koningin, of misschien nog wel rijker....'t maakt niet uit....

Tussendoor zijn we nog even naar Den Haag gegaan, naar de Frederik Hendriklaan. Om die schoenen van Annemarie te halen en die cd met hele vrolijke zomerse hits, die we nu draaien, te kopen. 100 zinderende zomerhits ofzo...welnu, heerlijk, je wilt dansen en dat doen we dan af en toe maar....want ook al ben ik nu ziek, er is nog zoveel om van te genieten. En die momenten dat dat kan, dan doen we dat ook optimaal. Ik voel me zo gelukkig.

En om deze dag mooi af te sluiten gaan Annemarie en ik vanavond lekker uiteten in dat kleine nieuwe italiaanse restaurantje hier in het dorp. Lekker samen, een kwaliteitsavondje, een glaasje wijn...zomaar samen, morgen komen de meisjes weer, drummen, hockey, zweeds pesten, spelletjes, de verjaardag van Noor en Sanne (die laatste is heel groots met 50 mensen ofzo...dus daar kan ik niet naar toe...)en dan ziet ons leven er weer heel anders uit.

Morgen komen Pa, tante Anita en oom De, langs, erg fijn is dat. En nog wat vrienden zullen binnendruppelen om me weer sterkte te wensen voor maandag, mijn tweede chemokuur. Ik zal jullie dan weer schrijven, hoe mijn lijf hierop gaat reageren, hoe het ons allemaal zal vergaan...tot die tijd, alleen als ik echt weer iets te melden heb.

Het bizarre van dit alles vind ik, dat mijn leven zoveel waardevoller is geworden. Dat contacten intenser zijn dan ze ooit waren. Dat ik zoveel warmte en liefde mag ervaren. Dat ik voel, dat het leven voor mij zoveel diepgang heeft gekregen. Dat ik zo bewust bezig ben en ik hoop dat ik dit niet weer zal verliezen, dat ik me hier zo bewust van zal blijven. Dat ik niet weer opgeslokt zal worden door heel hard werken, en racen tegen de klok....maar dat ik samen met mijn lief, achterover zal leunen en kan genieten, van die mooie groene bladeren in de tuin, van de bloemen die stiekem groeien langs de borders, en eigenlijk zo leuk staan....Het leven is zo verleidelijk, soms denk ik na over geld, of meer geld, terwijl ik me realiseer dat het hier niet om gaat...dat minder ook kan. Dat samen een kop thee of koffie drinken, al zo heerlijk is....
soms denk ik, 'Aniet daar hoefde je toch niet ziek voor te worden.....' nee ik denk wel dat ik al heel bewust leefde, maar nu is daar nog iets bijgekomen...en dat kan ik alleen maar voelen, het zit een laagje dieper lijkt het wel. En soms praat ik nu met iemand, waardoor ik hem of haar zo heel anders ga zien. Dank je wel....ik had het nooit willen missen.

Anita