Vanmorgen al heel vroeg werd ik wakker, met rugpijn, zal wel komen doordat ik veel en lang gelegen heb in bed. Ook wel een beetje eng, je wordt zo schrikachtig, je denkt steeds 'oh het zal toch niet mijn tumor zijn....'. Vandaag ga ik me douchen en aankleden. Ik wil niet weer in bed liggen, beetje op zijn, en kijken of het lukt. Mijn maag is nog van slag. Ook kijken of ik iets meer kan betekenen voor Annemarie dan alleen maar in bed liggen. Het is zo verschrikkelijk taai. Ik moet nog vaak aan mijn moeder denken, die van een aktieve vrouw tot een bedlegerige patiente was verworden. Hoe zij dit heeft kunnen doen en volhouden, onbegrijpelijk ......ik word er gek van. Voel me nutteloos, leeg en heb het gevoel dat ik geen enkele bijdrage lever aan wat dan ook.....
Gisterenavond voor de laatste keer Vinger aan de Pols gekeken en dan zie je maar weer dat als je zelf door wilt zetten, je kanker kunt overwinnen. Ook mijn moeder is vier keer ziek geworden en zij heeft toch maar mooi drie keer gewonnen....Ik mag mijn situatie met geen andere situatie vergelijken, en zal dat ook niet doen...maar ik wil zo graag deze ellendige toestand achter me laten en mijn leven weer een andere wending geven.....
Vandaag is de kermis begonnen en de meisjes willen natuurlijk daar naar toe....ben reuze benieuwd. Gelukkig hoef ik zelf nergens in....voor jullie een mooie dag weer!
Anita
5 opmerkingen:
Hallo Aniet,
In mijn vakantie hoorde ik van Mirjam over jouw ziekte, ben me echt rot geschrokken. Heb vandaag al je verhalen gelezen. Ik heb jou leren kennen als een zeer positief mens en gelukkig ben je dat nog steeds! Ik hoop dan ook dat we elkaar snel weer eens (aan de wijn) bij Mirjam en Maurice in de tuin zullen spreken.
Heel veel sterkte!
Robert de Nooijer
Hoi 'niet,
Al een hele tijd lees ik je blog, en na mn sms dacht ik 'en ik bel je ook nog', of ik stuur een kaartje, maar niks van dat alles dus en hoe langer het duurt hoe lastiger het wordt..voor mij dan. Bottomline; ik lees je elke dag en wilde je dat ineens laten weten.
Hopelijk geniet je nu van het weer!
Cindy Houkes
Lieve Aniet,
Je moet je niet nutteloos voelen want dat is niet zo. Je vecht voor je leven en met dat gevecht en je verhaal geef je (misschien voor jouw ongemerkt) heel veel mensen kracht en het bewustzijn van het leven.
Tuurlijk heb jij net als ieder je mindere dagen en denk je anders dan je misschien normaal doet, maar de medische wereld is al zo veel verder dan vroeger.
Iets heel anders...... vandaag functioneringsgesprek gehad met Kirsten en Petra. Vond het leuk om Kirsten weer te zien, zag er goed uit met haar mooie buikje.
Is hectisch in Utrecht met vakantie's en verhuizing, maar alles zal wel goed komen daar. Je kan in januari gelijk met Kirsten weer aan de slag in een nieuw pand!!
Hou je taai!!
Dikke kus XXX
Hoi Aniet, nu is het me toch gelukt om op je log te komen. Ik heb hem meteen in mijn favorieten geplaatst. Ik heb nog niet alles gelezen maar wat ik heb gelezen is aangrijpend en mooi. Je moet weten dat we enorm met jullie meeleven. Ik hoop dat je de paardenmarkt kan mee beleven en dat we samen kunnen proosten. Voor nu dan heeeeeeel veel sterkte en het gaat lukken!!!! Groetjes Wim & Els
Nou, nou Aniet, niks nutteloos. Je kunt dit weblog maar beter beschouwen als een column en daarvoor moet je toch ook je handjes laten wapperen. Voor deze lezer zijn jouw -op web gezette- gedachten bijna dagelijks een moment van bezinning en relativering.
liefs Gem
Een reactie posten