Gisteren was een dag waarop ik heel stoer ben opgestaan, met heb aangekleed. Een boterham heb gegeten en toen was ik helemaal kapot. Ik heb het terras geveegd en liep echt te hijgen, ik kon niet meer. Dus even op bed liggen, maar het feit dat ik me dan moet omkleden is al te veel...uiteindelijk ben ik in slaap gevallen. Jannie kwam eventjes langs, om gedag te zeggen, zij hebben besloten toch op vakantie te gaan, omdat het weer hier zo belabberd is, maar last minute was er niets meer te boeken, dus gaan zij zaterdag met de auto naar Frankrijk. Heerlijk.
De hele dag was ik niet zoveel waard en heb ik dus ook niets gedaan. Ongelooflijk...vroeger vond ik een dagje niets doen, een soort vakantie...dan ging je een boek lezen, of lekker de krant helemaal doorspitten. Nu zou ik dat iedere dag kunnen doen en soms doe ik het en lees ik alles wat los en vast zit. Soms wil ik niet meer lezen...nu verdiep ik me in de Tour de France, ben ik verbaasd over Rasmussen en alle maatregelen die nu genomen worden...ongelooflijk dat hij eruit is nu! Terwijl ik als ik aan wielrennen denk altijd aan Patrick van Anke moet denken, met zijn mooie schone fiets en zijn prachtige outfits. Grappig he...verder niet. Fietsen vind ik leuk, maar om veel van de omgeving te zien. Als ik die beelden zie daar in Frankrijk, moet ik nu ook even aan Ronald denken die de Alpe d'Huez heeft beklommen voor het goede doel. Die mij in gedachten had bij deze beklimming...dus het brengt me wel weer ergens dit zogenaamde niets doen. Lief hoe iedereen reageert met de opmerking, dat ik wel degelijk zinvol bezig ben...met knokken. En ja dat blijf ik doen hoor. Annemarie is soms een beetje bang, dat ik het op wil geven, maar dat zal nooit gebeuren. Ik geef de strijd niet op, nu niet en nooit niet. En ik blijf mijn gevoelens met jullie delen....ik heb hier heel veel aan. Dank.
Als ik naar buiten kijk en denk aan ons verblijf op de boerderij vanaf zaterdag (gisteren belde mijn lieve vader dat alles schoon en klaar is en dat we verwend zullen worden... lief he...)dan hoop ik dat de zon ons af en toe zal verblijden. Hebben jullie hier er iets aan en wij daar op de Zuid-Hollandse eilanden ook.
Ik heb zin om even ergens anders te zijn dan hier...we krijgen huizen aangeboden om te verblijven, hier aan de Vliet, in Rotterdam, in Zwitserland...echt geweldig allemaal jullie zijn super en dit gevoel is fantastisch!!! Ik heb soms niet genoeg woorden hiervoor.
Dikke kus...
Aniet
2 opmerkingen:
Lieve Aniet,
Het is duidelijk geen lekker weer in Nederland - als ik bij je lees dat iedereen wil vertrekken. Bedenk maar dat 'lekker weer' ook relatief is: hier is het al dagen zo heet dat mijn Braziliaanse slippertjes in het asfalt zakken - waar de steegjes niet van beton zijn. Jongens uit het centrum die op het dak voor straf push ups moesten doen, hebben brandblaren in hun handen staan (echt waar - verschrikkelijk!) Enne... je moet Arie niet té lekker maken met weblogs; straks wil ie ook nog aan de computer! Doe je je lieve vader de hartelijke groeten van me? Hele fijne dagen voor jullie allemaal!
Liefs,
Ada x
Hoi Anita,
en dat noem jij niets. Is gewoon onvoorstelbaar hoe jij bezig ben met knokken. Als ik je dagelijkse verhalen lees voel ik mij heel nederig worden en besef ik weer wat leven is. Het geeft mij zoveel kracht. Ik hoop dat het weer omslaat en een beetje zomer geeft zodat jullie even kunnen genieten met en van elkaar op de boerderij.
Groetjes en een dikke knuffel,
Fons
Een reactie posten