Een mooie feestelijke verjaardag van Emmy...

Gisterenochtend zijn we, ik voor het eerst weer netjes aangekleed, naar de verjaardag van Annemarie's moeder gegaan. Het was een intiem moment, waarop Ruud een interactieve speech over het leven van Emmy heeft verzorgd. Erg leuk om op deze manier kennis te mogen maken met de familie van Annemarie, en we hebben met elkaar een glas pink champagne gedronken! Was erg feestelijk vond ik en fijn!

Thuis gekomen kwamen Pa en Els langs, en met hen hebben we lekker in de tuin gezeten en ook dat was fijn, aan het einde van de dag, was ik doodop, mijn maag was wat van streek (door de taart en allerlei lekkers denk ik...) en hebben we in bed naar het Concert for Diana gekeken. Was lekker en ontspannen....ik was nog steeds klaarwakker, en kon tot half drie niet slapen. Maar ik was zo moe, dat ik ben blijven liggen en uiteindelijk in slaap ben gevallen, gelukkig. Ondertussen heb ik een zere linker arm, mijn hand die in het ziekenhuis een beetje ontstoken was, doet pijn. En langzaam trekt dit door mijn hele arm. Morgen in het ziekenhuis maar even vragen wat dit kan zijn....morgen moet ik namelijk weer naar het ziekenhuis voor een nieuwe MRI-scan met contrastvloeistof. Zodat de arts kan zien wat mijn tumor doet, na twee chemo's....de uitslag zal ongeveer een week op zich laten wachten. Deze zal ik wel krijgen als ik mijn derde kuur krijg.
Ben erg benieuwd, hoop op goed nieuws, en ga hier eigenlijk ook wel van uit.

Verder was het een rustig weekend. De rust na alle commotie rondom mijn kanker,lijkt een beetje te zijn teruggekeerd. Op alle fronten wordt het rustiger, en eigenlijk moet dat ook. Alles gaat gewoon weer door, het leven krijgt een nieuw en ander ritme voor me...en ook voor de kinderen en Annemarie. En ook voor alle mensen om mij heen, voor velen begint de vakantie, komen er reizen aan, leuke dingen en dat is maar goed ook.
Het jammere vind ik wel dat we niet op vakantie kunnen en mogen...en dat maakt de tijd die voor ons ligt, nog zo lang...gisterenavond werd ik hier even verdrietig van. Ook voor Annemarie, zij moet ook wel afzien al die tijd....maar wie weet kunnen we als alles achter de rug is, nog eventjes weg samen...oh ik heb daar zoveel zin in...gek dat je zo kunt verlangen naar een vakantie....

Ik ga wat minder frequent schrijven de komende tijd, want er moet wel nieuws te melden zijn.
Heb een mooie dag, kreeg gisteren van Nicolien, de zus van Els uit Amerika, het boek 'Mijn dinsdagen met Morrie' een schitterend verhaal dat je hart voorgoed verwarmt. Lief he....
dank je wel Nicolien, super....

Oh ja en twee prachtige petten van tante Anita en oom De....lief he...ik zal nog een keer een foto plaatsen met pet!
Liefs,
Anita