Een vroege ochtend....en het getal vijf....

Weer een schilderij van Annemarie.

En vanmorgen zo rond de klok van vijf uur werd ik wakker....ik had geslapen, zonder slaaptablet en het was een lekkere rustige nacht. Annemarie was al eerder gaan slapen en ik ben gaan slapen, nadat de meisjes op bed lagen. Hen even welterusten gezegd en toen ook zelf naar bed.

Eerst heb ik nog met Rosanne naar een documentaire gekeken over een meisje die ondanks tegenslagen, weerstand vanuit haar vriendenkring, ervoor koos om rugby te gaan spelen. Dit meisje koos ervoor om door te zetten en toen Rosanne zag, hoeveel weerstand dit meisje tegenkwam terwijl ze stond voor haar keuze, zei ze 'waarom doet ze het dan?' en ik gaf als antwoord 'omdat ze dit echt zelf wil....en als je iets echt wilt, dan moet je soms weer andere dingen laten....'

En achteraf toen bleek dat het voor dit meisje uiteindelijk alles goed kwam, ze werd geaccepteerd door het rugby-team, ze werd opgesteld in de wedstrijd, haar vriendje kwam kijken, haar vriendinnen die rugby maar niets vonden, stonden langs de lijn, was Rosanne zichtbaar opgelucht en glimlachte ze...

Mooi was dat we daarvoor een gesprekje hadden gehad over keuzes maken. En dat ging over de scheiding van papa en mama, waarop ik zei dat zij niet hoefden te kiezen. Dat zowel papa als mama ieder op zijn eigen wijze het goed wil doen voor Rosanne en Florine. Ze hebben het gelukkig en hier en bij hun papa naar hun zin en dat geven ze ook aan. Bijzonder vind ik, dat ze hier met mij, als relatieve buitenstaander over praten. En dan is het ook weer goed....de avond ging voorbij met rommelen in de keuken, de meisjes gingen met de shaker aan de slag, er werden verse fruitcocktails gemaakt, overheerlijk allemaal...en ik maar genieten. Soms vergeet je gewoon dat je ziek bent, want ik voel het niet zo erg op dit moment. Toen ik ging douchen zei Rosanne 'ik zou het gek vinden als je weer haar hebt....ik ben al helemaal gewend'. Welnu ik kan je zeggen, dat ik het heerlijk zou vinden om weer gewoon haar te hebben, maar we zijn al hard op weg naar augustus en dan is het nog maar vijf maanden voor alles erop zit. Moet je mij horen...vijf maanden, vijf chemo's nog, en dan nog bestralen....maar dan, dan komt mijn boek uit en dan, dan mag ik weer geleidelijk aan taken en meer zinvolle dingen gaan oppakken. En daar heb ik zin in. Werken in een nieuw kantoorgebouw van Arinso in Nieuwegein, misschien wel een nieuwe afdeling erbij. Bouwen aan mijn herstel, tijd en energie en toestemming van de dokters om weer te vliegen, vakantie met Annemarie en met het gezin. Werken aan de plannen rondom het schilderen van Annemarie...een atelier, kortom er staat nog zoveel op de planning en in die vijf maanden die nu nog voor me liggen, kunnen we al veel stappen zetten!

En nu langzaam aan het gevoel krijgen, dat ook wij even een soort van vakantiegevoel mogen ervaren. Dat ook wij wat leuke dingen kunnen gaan doen.

Vandaag eventjes weg, eventjes naar Wassenaar, kleine frutsels kopen voor de school van Florine, een dekbedovertrek voor haar bed.

Annemarie kan/mag haar schilderijen plaatsen in een restaurant in Wassenaar. Leuk, via een vriendin van haar die dit geregeld heeft. Dit restaurant staat ook in Talkies, De Markiezen van Wassenaer, google maar een keer. Dit gaan we nog regelen met Mila, de eigenaresse, maar dit is natuurlijk wel weer eng voor Annemarie, maar ik zou het super vinden! Zo langzaam aan worden er stappen gezet. Visitekaartjes zijn klaar. Afspraak wordt gemaakt met vriend van mij, die een site gaat maken voor haar. En geleidelijk aan zoek ik de publiciteit voor haar...en die vijf maanden (ja daar is dat getal weer...)helpen mij hierbij.

Joost, een vriend van me, werkt vanuit een pand op de Lange Voorhout in Den Haag. Geweldig, op woensdagen werkt hij voor zijn eigen bedrijfje. En hij gaat nadenken met mij over zo'n site voor Annemarie...super leuk vind ik dit. In mijn goede week ga ik dus een keer naar Joost toe op de Lange Voorhout, volgens mij moet je een lunchbespreking dan hebben bij Schlemmer ofzo...gezellig, en dan gaan we lekker praten over dit soort onderwerpen.

En ik betrap mezelf er weer op, dat ik nu denk dat die vijf maanden alleen maar quality time is, maar ik weet wel beter. Het is af en toe absolute kwaliteit en af en toe wat minder, maar tot nu toe is het goed. En als ik naar buiten kijk, zie ik dat de bedden langzaam droog worden, dat de lucht er wel lekker uitziet en dat zou zomaar betekenen dat wij een mooie dag weer kunnen krijgen.

Lieve vakantiegangers, lieve mensen allemaal, weinig nieuws, een verhaaltje over ons leventje hier...en wellicht lezen jullie het niet, omdat je voor je tent, in de auto, of ergens totaal anders bent en hopenlijk even geen computer voor je hebt. Ik weet nog dat ik dat altijd als quality time ervaar....maar als ik aan de kinderen denk, is een leven zonder computer soms niet voor te stellen...welnu, ik kan het me heel goed voorstellen, het is heerlijk!

Een mooi weekend. Ik meld me weer als er nieuws is. Geniet van alles wat je doet! Ik wacht tot ons huis ontwaakt, tot er thee gezet gaat worden en de stemmen weerklinken, de deuren naar het terras open kunnen en de zon naar binnen schijnt....

Liefs

Anita