Vannacht was het eventjes weer een soort herfstweer, heel veel regen en wind, overal ligt weer blad. Ik was een aantal keren klaarwakker, mijn maag speelde wat op en hoorde de wind rondom het huis.
Nu vanmorgen een mooi zonnetje wat zich voorzichtig laat zien...de tegels van het terras zijn nog nat en ik hoop dat vandaag alles langzaam aan op gaat drogen en we toch weer buiten kunnen zitten. Woensdag alweer...vandaag allerlei onderwerpen rondom het thema school, kaftpapier kopen, boeken kaften met Florine. En voor Rosanne uitnodigingen maken voor haar verjaardagsfeestje. Rosanne is 3 september jarig en geeft een slaapfeestje bij papa voor haar vriendinnen op 8 september. En die uitnodiging moet natuurlijk de deur uit voordat ze naar Turkije gaat, dus we gaan aan de slag met elkaar.
Verder gaat alles goed. Ik zit in mijn kwetsbare periode nu...gisteren voelde ik me wat minder weer, meer vermoeid, maar als je overall kijkt gaat het supergoed met me. Ben ik weliswaar ziek, maar weet ik nagenoeg zeker dat ik beter ga worden en hier sterk weer uit zal komen. Gisteren even telefonisch contact gehad met Hylke, mijn baas die terug is van vakantie. Fijn was dat wel weer. Ook met Rob, de vervanger van Kirsten wat gesmst...en vandaag even wat afspraken maken. Zo langzamerhand komt er meer ruimte voor andere dingen dan ziek zijn in mijn leven...het lastige is en blijft dat ik niet zo goed afspraken kan maken in die eerste twee weken. Want tot nu toe verlopen die steeds anders. Maar het lijkt wel steeds een stukje beter. Terwijl ik dit schrijf denk ik aan een gevleugelde uitspraak van mijn moeder. Als je aan haar vroeg hoe het met haar ging zei ze 'iedere dag een beetje beter' en dit antwoord heeft ze volgehouden totdat ze overleed. Bijzondere vrouw was dat mijn moeder.....soms vraag ik me af, zou ze het weten dat ik nu ziek ben en mij hier langzaam doorheen loodsen, zoals ze mij altijd in mijn leven gestuurd heeft. Ik heb altijd het gevoel dat ik veel in mijn leven te danken heb aan haar. Aan haar invloed, wijsheid en volharding. Als ze het zou kunnen zou ze me hier zeker doorheen trekken, daar ben ik van overtuigd. En daar hou ik me dan nu maar aan vast.
Een mooie droge zonnige dag gewenst.
Anita
3 opmerkingen:
Hoi Anita,
Ik heb weer bijgelezen.
Fijn dat het zoals je zelf zegt supergoed met je gaat. Ook jouw lichaam gaat wennen aan de rommel.
Hoop dat je net als ik over een paar maanden kan zeggen: achteraf was het goed te doen, je dient er tenslotte een heel goed doel mee.
Carla
Het is weer eens tijd om iets van me te laten horen... Wat fijn om te lezen hoe je over je moeder schrijft en denkt en goed dat je daar ook zoveel kracht uithaalt.
Zoals altijd: hou de zonzijde en veel groetjes en sterkte vanuit een regenachtig Utrecht.
Everdine.
Lieve Aniet,
We kunnen het niet weten natuurlijk, maar is het geen heerlijke gedachte dat je moeder bij je is en je in deze periode bijstaat? Bram Vermeulen zong het al: we zijn pas dood als we zijn vergeten... Alles wat ons troost helpt ons en dat is precies wat we (allemaal) nodig hebben.
Alle liefs & sterkte
Ada x
Een reactie posten