Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




woensdag 29 augustus 2007

Zweten en weer een ontsteking nu in de rechterarm

Hier sta ik op mijn verjaardag op de foto met Lucas, 3,5 maand oud en zoontje van mijn vriendin Nathalie. Ik vond het zo leuk die twee kale koppies...Nathalie is de vrouw die deels in Nederland en deels in Zwitserland woont. Ze staat me, net als zoveel andere trouwe vrienden, bij in dit hele proces van ziek zijn. Zij geeft me geluksstenen die ik bij me draag. Op mijn verjaardag kreeg ik van Berty ook een gelukssteen. Die heb ik meegenomen naar het ziekenhuis en draag ik nu weer bij me...leuk is dat, dat je kleine stukjes houvast krijgt en volgens mij werkt dat wel. Dank je wel allemaal.

Vannacht wel de hele nacht in bed doorgebracht, afwisselend heel koud (met extra dekentje) en heel erg transpireren. Ondertussen begint de aderontsteking in mijn rechterarm nu (maandag heb ik de zuster weer links laten prikken) lastig te worden. Vervelend, niet meer dan dat. Verder niet zoveel te melden...maar wel dat mijn huis vol bloemen staat, dat er hier een geweldige foto van al mijn medewerkers van Arinso staat, vol met lieve verjaardagsgroeten. Dat ik van Annemarie een prachtig mooi kado heb gekregen, een sieraad en dat ik me zo speciaal voel...mijn verjaardag was zo bijzonder....zo vrolijk, maar ook zo intens, ik mocht niks doen, alles draaide om mij....ik ben zo ongelooflijk verwend...mooie, lieve en intense kado's.
En nu ben ik weer terug op aarde. Met een lichaam wat hier en daar wat hapert geloof ik, maar wel heb ik zon gekregen en loop ik in mijn korte broek. Gisteren kwam Rob even langs, leuk, een directeur van Arinso, iemand met wie ik heel goed overweg kan en dat was ronduit gezellig. Ook Jannie uit Den Haag, kwam natuurlijk die ochtend even kijken hoe het met me was....heerlijk is dat...
En eigenlijk gaat het best weer goed hoor...je voelt van alles, maar dat mag ook wel. Kuur vijf, over de helft van deze serie kuren, nog maar drie te gaan, twee in de linkerarm had ik zo gedacht en nog een rechts. En dan is dat geprik daar eventjes voorbij hoop ik. Ben zo benieuwd naar de MRI-scan, hoop dat dit snel kan, want dan kunnen ze met die andere prikken ook gaan beginnen. Hoe eerder hoe beter, ik wil mijn eigen haar weer terug. Ik wil weer verder...en geef jullie voor vandaag een dikke zoen. Ik krijg zoveel mails geweldig en dank je wel! Doet me goed. Geeft me moed. Met veel liefs. Anita

1 opmerking:

Anoniem zei

Lieve Aniet,

Wat een verhaal weer gister! Ik bedenk me dat je bijna van elastiek moet zijn om steeds maar weer dit soort berichten te kunnen incasseren!Ik vind je erg dapper en blijf me verwonderen over de manier waarop je het steeds weer op papier krijgt.
Heb je verjaardag erg gezellig gevonden maar kwam later tot de conclusie dat ik je (te) weinig heb gesproken maar dat is meestal op verjaardagen. Veel sterkte de komende dagen. ( Ik vond het leuk om te lezen dat je de steen gebruikt).
Liefs Berty