De adertontsteking in mijn rechter arm wordt echt vervelend. Gisteren kwam Jannie even langs met een hot-cold pack die je in de magnetron legt, en daarna in een zakje op je arm...en daar heb ik mee rondgelopen op mijn rechterarm. Kan de arm niet meer strekken, doet zeer en is vervelend. Hoofdpijn erbij...lastig. Niet meer dan dat. Nog steeds ben ik positief over het geheel...hard op weg naar chemo nummer 6 alweer en dus nog drie chemo's te gaan. Dan bestralen en in afwachting van de MRI en dan dus de behandeling voor de rug laten starten. Ik wil door en door en door. Het is alweer september en ik zie wekelijks in mijn zakenlijke mail hoeveel dagen ik al ziek ben...schrikken zeg, ik ben degene die de meeste ziekdagen heeft op dit moment. Ik vind dit vervelend. Maar kan er helaas niks aan doen...
Ik heb gelezen dat je hard moet werken aan je conditie voordat je gaat starten met het bestralen. Want door het bestralen schijn je moe te worden. Dus ik heb me voorgenomen waar mogelijk stukjes en stukken te gaan fietsen. Niet steeds 40 km, maar wel regelmatig en flink doortrappen. Dit schijnt een positief effect te hebben op je herstel. Sowieso denk ik dat een goede conditie goed is. Ik merk nu al dat ik minder moe ben dan in het begin. Ik heb veel kracht, ben van mezelf een sterke vrouw, dus ik probeer hier meer mee te doen nu. Ik zal het nodig hebben ergens onderweg tijdens deze reis.
Gisteren onze nieuwe barbeque uitgeprobeerd, want Rosanne mocht kiezen wat ze wilde eten...barbeque...met truien aan buiten gegeten, was net een soort camperen, wel heel leuk...Milou was hier, een vriendinnetje van Rosanne, het was heel gezellig. De meisjes hebben daarna Levensweg gespeeld en Milou en Rosanne hoorde je zingen bij Sing Star, een nieuwe game (een soort karaoke waarbij de tekst op het tv-scherm komt) en heel veel plezier hebben. Leuk is dat...maakt je ook wel vrolijk.
Florine vol verhalen over haar eerste schooldag op de middelbare school, het Adelbert College in Wassenaar. Vandaag verdwijnen de slingers en ballonnen en dit is zoals Rosanne zegt de ergste dag in je leven 'dan moet je weer een heel jaar wachten tot je weer jarig bent....'.
Voor iedereen die werkt, of andere dingen doet, veel succes vandaag.
Gisteren kwam de buurman aan de deur (heeft een garagebedrijf en de auto van Annemarie wordt bij hem APK gekeurd) en hij zei 'hoe is het met je? En mag ik vragen wat heb je eigenlijk...we hebben het er steeds over, maar we durfden het niet te vragen...maar we zagen je natuurlijk zonder haar rondlopen en dachten het moet wel ernstig zijn...' ik vind het wel fijn als mensen dit zo aanpakken. En vertederend ook dat een grote vent het me gewoon zo op de vrouw af vraagt.
Dag,
Aniet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten