Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




maandag 5 november 2007

ontstoken arm en heel erg moe....

Tja, het moest toch nog een keer gebeuren, mijn linkerarm is ontstoken, er zit een bobbel op, eens kijken of ik nu op de valreep toch nog ontstekingsremmers erbij moet gaan innemen. Gisteren zijn we bij Kirsten en haar gezin op kraamvisite geweest, Victor op mijn arm, hij heeft nu al meer haar dan ik...wat een lekker kereltje zeg! Daarna even naar Den Haag, een wijnproeverij van Sauter en De Vogel delicatessen in het Promenade Hotel, leuk, lekker, maar ik was zo vreselijk moe...die terugval nadat ik zoveel prednison heb gehad is altijd goed voelbaar en zo ook gisteren. Ik denk dat ik al om half negen op bed lag, heerlijk tv kijken, fruit eten, was gezellig...een onrustige nacht gehad, en nu weer op, want de KPN-monteur kan vanaf 8 uur komen om een nieuw modem te installeren....ben benieuwd!
Voor de rest een rustige week, wat bezoek vanuit het werk, naar Pa en Els toe, heerlijk eindelijk weer een keer. De vorige keer moesten we dit afzeggen, omdat ik ziek was, weer even naar Flakkee, naar de boerderij.
Nu mijn pillen, en op weg naar herstel, de chemo moet uit mijn lijf, en ik wil weer haar. Gewoon haar...Kirsten gaf het gisteren ook al aan, dat zij gehoord had dat iemand krullen had teruggekregen...ik ben benieuwd, hoe het eruit zal zien...nog even geduld, ik plaats wel een foto als het zover is...
En iedereen ongelooflijk bedankt voor de bloemen, de kaartjes, de smsjes, de fles wijn die op de stoep stond, zo werd 3 november door al die lieve aandacht, een prachtige feestdag, heel intiem samen! Dank jullie wel.
Anita

1 opmerking:

Anoniem zei

Lieve Anita,
Na een avondje herinneringen van vroeger ophalen kwam ik automatisch weer bij jou terecht. Ik vertelde Hans dat ik jou nog steeds heel erg mis en het erg vond dat ik jou nooit meer heb gezien. Hij raadde me aan toch eens op zoek naar jou te gaan. Ik had al eens in het telefoonboek gekeken en zag wel dat op de Oostmoersescheidweg te Stad aan het Haringvliet nog de fam. van Loon woonde. Maar ik durfde daar niet naar toe te bellen. Bang dat ik ze daarmee zou overvallen. Nu is Internet een uitkomst en ik heb gewoon Anita van Loon ingetoetst op Google en kwam zo op jouw weblog terecht. Eerst verheugend nieuws dat je pas getrouwd bent met een heel lieve vrouw en toen ik op je weblog terecht kwam werd ik heel verdrietig toen ik het nare nieuws las dat je heel erg ziek bent. Ik heb een groot deel gelezen en heb tranen met tuiten gehuild. Ik hoop dat we weer contact met elkaar kunnen krijgen als jij dat tenminste wilt. Ik zou het fijn vinden je weer te zien en ook Annemarie te mogen ontmoeten. Ik geef je mijn emailadres en laat heel even de jouwe weten zodat ik je wat uitgebreider kan mailen! Ik wens jullie in ieder geval het allerbeste en ik duim voor je dat de genezing heel voorspoedig verloopt. Heel veel liefs van
Hans en Ria (Rietje) Zwijnenburg
r.zwijnenburg@hetnet.nl