Contact met dokter Halkes!!!

Vanmorgen direct naar het ziekenhuis gebeld en zojuist ben ik teruggebeld door dokter Halkes. Met de nodige verontschuldigingen voor het feit dat hij niet gebeld had gisteren, een misverstand. Hij heeft contact gehad met de radioloog over de MRI van vorige week. Er is ten opzichte van de MRI van juli jl. een duidelijke verbetering te zien. Een duidelijke afname van het proces, er zit echter nog wel iets en het is nu nog niet duidelijk of dit nog een stukje resttumor is of dat dit littekenweefsel is. Op basis van dit beeld geeft hij aan dat de nabehandeling zal bestaan uit de resterende twee lumbaalpuncties, aangevuld met een programma voor bestraling. Er zal nadat hij terug is uit Amerika (vertrekt morgen) nog overleg plaatsvinden tussen hemzelf en de radioloog en op 31 december heb ik een gesprek met hem. Dan hoor ik hoe de nabehandeling exact zal zijn. Hoe lang de bestralingen zullen duren, 4 weken of meer....
Dus mijn optimistische gedachte dat alles weg zou zijn is (zoals zo vaak) ingehaald door die van Annemarie, dat het nog niet helemaal weg is, maar dat dit een positief bericht is dat moge duidelijk zijn. Woorden als verbetering en een duidelijke afname van het proces zijn in mijn beleving positief te noemen. En op het eerste gezicht is de nabehandeling niet meer of anders dan wat we al wisten toch...
Ik ben wel blij, maar een beetje gematigd blij merk ik...ik ben het ziek zijn namelijk zo vreselijk zat......
Het leuke nieuws is dat ik vanmorgen van Petra, mijn collega, de vluchten voor Sevilla door heb gekregen...de 17e januari om 20.30 uur vertrek ik en de 20e kom ik om 19.55 uur weer terug...super leuk he..en weet je wat nog leuker is, dan ben ik lekker bruin. En nog leuker dan heb ik hopenlijk weer wat haar.
Zondag waren Annemarie en ik in de Bijenkorf in Den Haag en daar stond een mevrouw bij de kassa met een bontmuts met zijflappen op. Ik dacht al 'die mevrouw is ook kaal' en haar man glimlachte al lief naar mij (herkenning????) en opeens zei die mevrouw tegen Annemarie terwijl ze naar mij keek 'dat heb ik ook, alleen ik durf het niet' . Je komt nu opeens in zoveel van dit soort situaties terecht. Hartverwarmend ongelooflijk....
Ik ga vandaag mijn boek proberen af te maken, met een duidelijk open einde...maar voor ons allen is het leven en alles wat daarbij hoort nooit af. We weten niet waar dingen beginnen of juist ophouden en nu wil ik dat gewoon zomaar opeens wel weten!
Dank voor alle steun en support tot nu toe, gisterenavond, vandaag, lief van jullie...
Anita