Vrijdag was ik weer op kantoor, met een schilderij van Rosanne onder mijn arm. Prachtig, vol kleur, vrolijk en met de tekst LOVE erop...dit schilderij krijgt, in overleg met de huismeester, een mooi plaatsje in mijn kamer. Tiebo, mijn kamergenoot, vond het wel een mooi stukje werk en werd er stiekem misschien wel een beetje vrolijk van!
Een dag met veel gesprekken, veel ontmoetingen en ik had veel energie. Door mijn gesprekken met Hans, Chea en Kirsten krijg ik wel weer inspiratie...er is veel aan de hand, het lijkt alsof ik bij een nieuwe organisatie ga werken. Mijn opdracht zal dus ook totaal anders zijn, maar dat geeft niet...het leven verandert en ik ben zelf ook anders in dit leven komen te staan. Met mijn collega's afgesproken, nog wat gebeld vanuit de auto, dat ik met deze nieuwe opdracht in mijn oude positie(na overleg met de arboarts) ga beginnen in de eerste week van maart, en dan proberen (rekening houdend mijn energie) zo snel mogelijk het stokje van Hans over te nemen. Hans zal uiterlijk 1 mei vertrekken en tegen die tijd hoop ik alweer volledig mijn rol te hebben overgenomen. Dit zou zomaar kunnen betekenen, dat ik dan nog niet 100% mijn uren maak, of soms nog wat van huis uit werk, maar dat geeft niet. De verantwoordelijkheid hebben betekent niet dat je altijd op kantoor moet zijn, van huis uit kun je ook dingen organiseren, doen en veel telefoneren. Maar voor mij is wel de optie om veel vanuit kantoor te doen. En tussendoor nog wat dingen bij het LUMC af te ronden.
Gisteren waren we lekker thuis, lekker samen, lekker ontspannen, moe en zijn we lekker lui geweest. Vandaag staat in het teken van de kunst, van vrienden bezoeken in het land! En ook morgen gaan we bij vrienden lunchen...heerlijk zo'n weekend waarop er eigenlijk heel erg goed voor je gezorgd wordt!
Vandaag gaan we naar Arnhem, gewoon lekker naar de stad samen en daar bezoeken we de galerie van Walter en Yvon. En daarna gaan we door naar Renkum, naar Nathalie (mijn vriendin die deels in Nederland woont en deels in Zwitserland, waar haar man werkt). Gezellig bijpraten...veelal gaat dit over werken, over de toekomst en de dromen die je hebt als het over de toekomst gaat. Heerlijk is dit, temeer daar onze dromen geleidelijk aan werkelijkheid gaan worden en dat voelt echt super! Stap voor stap je dromen realiseren, hoe klein of groot ze ook zijn. Voor ons is dat nu exposeren, een schuur/loods/pand vinden waar Annemarie kan schilderen/werken en langzaam aan een naam krijgen in deze wereld! Voor mijzelf is dit langzaam aan mijn weg vinden in de wereld van de wijn en jawel, mijn boek dat uitkomt (morgen moet de tekst voor de laatste keer terugsturen en dan wordt het eerste exemplaar gedrukt!!! Dus hou mijn site in de gaten aub, het ziet er prachtig uit. Een mooie kaft, een indrukwekkend verhaal, waarin je mijn afgelopen jaar herkent en waarin ik meeneem naar een stukje emotie....ik ben er zo blij mee dat ik dit heb mogen doen en het boek ook gewoon lekker zelf kan lezen!!). Misschien is mijn droom ooit ook om meer les te mogen geven, om hier een naam in op te bouwen, om een positieve interactie met mensen te bewerkstelligen. Mijn grootste droom is om onafhankelijk te zijn in dit leven. Dus wie weet....maar om onafhankelijk te zijn, moet ik eerst gezond worden...op dit moment wil geen bank, geen verzekeringsmaatschappij, geen pensioenfonds je hebben als klant, omdat je kanker hebt....Een bizarre constatering. Die knalt erin soms. Maar dat geeft niet. Ik word wel weer gezond.
Morgen halen we Gemma op en dan rijden we naar Zaltbommel waar Artje en Jan ons verwachten voor de lunch....heerlijk!
En vooral gezellig, Gemma en Artje ken ik van de opleiding tot coach, die ik ooit gevolgd heb bij de School voor Coaching. Een moment in mijn leven, waardoor alles veranderde. Deze opleiding maakte dat ik inzag, dat ik uit mijn toenmalige relatie moest stappen. Ik kreeg een relatie met Jannie uit Zwolle, en mijn onafhankelijkheid (mijn eigen ruimte) kwam een stukje dichterbij...daarna kwam Schoonhoven. Hier kreeg ik werkelijk voor het eerst sinds jaren weer en heel eigen ruimte. Mijn appartement. Geweldig. En ruimte is niet een ruimte in financieel opzicht, want de alimentatie die ik moet betalen omdat ik besloot mijn relatie na 14 jaar te stoppen, is niet mis. Maar dat geeft niet, het beperkt je wellicht, maar maakt niet uit. Uiteindelijk komt het wel goed. In financieel opzicht is ziek worden ook niet fijn, je salaris wordt bevroren, je bonus vervalt, je andere inkomsten uit freelance werk vallen stil, maar het allerbelangrijkste is dat je weer gezond wordt. Je bent een enorme kostenpost voor de zorgverzekeraar, ongelooflijk wat een facturen komen er langs....En zover gaan we komen wat mij betreft. Zonder te willen klagen, want hier kom je niet verder mee. En volgens mij zijn we goed in staat met elkaar om met opgeheven hoofd verder te gaan. Qua werk, qua levensinstelling, qua inzet en vooral qua motivatie...en ik geloof er heilig in dat alles goed komt. 2008 zal ook in financieel opzicht een leuker jaar gaan worden, en alles komt goed. Dat is altijd mijn credo geweest....we zijn gelukkig, we worden gezond, we hebben veel liefde en warmte om ons heen. Het gaat goed met Annemarie, met de meisjes (die hebben nu lekker vakantie) en met mijzelf. En jullie allemaal hebben mij hier ongelooflijk veel bij geholpen, dank jullie wel!
Heel veel liefs
een heel fijn weekend allemaal!
Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten