Fluitende vogeltjes...

Lieve mensen, terwijl je leven zich langzaam aan naar buiten verplaatst, buiten ontbijten, buiten aan je weblog werken, buiten in de zon zitten, voel ik weer hoe heerlijk dit weer is. Straks komt Emmy, de mama van Annemarie en vanmorgen hebben wij als 'vrouwengezin' heerlijk buiten ontbeten op moederdag! Annemarie kreeg thee op bed met lieve zelfbedachte kadootjes, ik kreeg van Rosanne een Chunky White voor haar 'ex-mama' een vrije vertaling voor stiefmoeder, dat vindt ze zo'n gek woord. En laat duidelijk zijn, ik ben geen moeder. Ik geloof dat ik hierdoor heel veel mis, veel liefde, maar soms ook wel veel pijn en verdriet. Zeker als ik nu zie hoe die rol is voor Annemarie, sinds zij gescheiden is. Kinderen zien toch dat jij de 'boosdoener' bent die hun papa verdrietig heeft gemaakt en nog maakt wellicht...ingewikkeld...maar als ik dan ook zie hoe ze lief zijn, en lieve dingen zeggen, kroelen en kusjes geven aan Annemarie, dan denk ik inderdaad dat het niet hebben van kinderen, toch iets is was ik mis. Ooit heb ik rondgelopen met dit idee, ik wist al dat mijn kind als het een jongetje zou zijn, Basje van Loon zou gaan heten. En als ik nu van die kleine stoere mannetjes zie, dan denk ik daar nog wel eens aan...ik vond alleen die vaderrol ingewikkeld destijds en heb het toen maar gelaten! Maar gelukkig ben ik dan nu een 'ex-mama' en krijg ik af en toe een klein stukje waardering voor deze rol. Soms wat meer, en soms wat minder. En dat hangt er gewoon van af hoe hun leventje er in zijn totaliteit uit ziet, is dat vrolijk op alle fronten, dan is die waardering er meer, is dat wat minder vrolijk over de hele linie..dan dragen kinderen dit mee. Ook hier. Ingewikkeld om te zien hoe kinderen een scheiding 'dragen'. Terwijl ze eigenlijk gewoon kind moeten zijn.
Ondertussen fluiten de vogeltjes, flitst Rosanne af en toe op haar skatebord om de pergola heen, zit Floor op het ligbed in de tuin te msn'en en genieten wij van zomaar een heerlijke zondag in de zon...rust, relaxed en met elkaar.
Ergens op de achtergrond heerlijke muziek, een kopje nespresso en meer dan ooit besef ik hoe enorm het leven de moeite waard is om geleefd te worden.
Allemaal een heel fijn pinksterweekend, en veel lieve momenten...

Anita