En de kranten staan er vol van en bol van...en soms word ik er een beetje bang van...contacten zijn goed, concrete uitbreiding van opdrachten laat even op zich wachten. Men wil wel, maar...en ook worden mensen met wie ik mooi contact heb zomaar ontslagen. Dus best even spannend. En voor iemand die altijd de regie wil hebben en houden ingewikkeld. Dus vanmorgen ben ik een beetje zorgelijk, vind ik het allemaal een beetje eng. Maar gisterenavond vertelde ik het nog, dat zekerheid in dit leven niet is te beinvloeden. Onze gezondheid, en als ik dit schrijf, moet ik denken aan mijn collega. Een jonge vrouw, die zomaar een ernstige hersentumor, kwaadaardig, heeft. Een tumor die nog niet zo bekend is, en die nu allerlei behandelingen moet ondergaan. Ongelooflijk. En dan zeuren wij over...inkomsten, opdrachten en zekerheden. En terwijl ik dit schrijf, recht ik mijn rug en ga ik er op af. Probeer ik weer nieuwe kansen.
Zo was ik gisteren in Sliedrecht. Bij de Merwebolder, een instituut waar geestelijk en lichamelijk gehandicapte mensen wonen en werken. Om te kijken of ik daar een team wat kan helpen. Ik ga daar nu een voorstel voor schrijven. Leuk vind ik dat. Het mooie is als je daar rondloopt, dat je steeds zwaait naar bewoners, die naar je lachen of 'hallo' roepen. Een omgeving waar je blij van wordt. Heerlijk.
Dag een mooie dag, ik ga Nathalie weer zien, dat is zo lang geleden!
Liefs
Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten