Ja en soms is het er opeens, ingegeven door de economie, of ingegeven omdat je anders kijkt naar het woord verbinding. En zo zal er een einde komen nu, aan mijn samenwerking in deze intensieve vorm, met John. Een moment, waarbij er enerzijds een traantje rolt...want het was goed en anderzijds een moment voor nieuw perspectief. Passend bij het ondernemerschap. We ronden na augustus (waarbij we de zomermaanden al wat minder intensief met elkaar op zullen trekken) dit alles af. En op zo'n moment, na het traantje maar dat hoort bij mij, kijk ik naar de hemel, zie ik de zon en ga ik weer door. Met nieuwe contacten, met meer Servant Leadership, een samenwerking met Daan en Tjeb, een samenwerking met anderen...en ik moest even denken aan de woorden van Tjeb : Stop niks, start niks, ga gewoon door met leven. En daar ligt dan ook mijn prioriteit, doorgaan met leven. Doorgaan met die dingen doen, die er werkelijk toe doen....heerlijk. Meer tijd en prioriteit voor Annemarie en het leven hier thuis...het is goed! Loslaten, dat hoort er bij, dat is essentieel in dit leven. Soms kom je iemand tegen, met wie je een tijdje optrekt, met wie je een deel van je reis maakt. En soms kom je mensen steeds weer tegen, steeds weer opnieuw...leuk is dat.
Nu deze vrijdag, nog een gesprek bij Defensie, leuk...in Den Haag. Dan wat mails, wat linkedin-acties, wat netwerkmomenten en dan de voorbereiding voor het feestelijk weekend. Morgen wordt Els 70 jaar en worden wij verwacht voor een lunch in Dirksland! Zondag is het zover....mijn vader, hij wordt 80 jaar. Geweldig. Hij gaat veel verrassingen zien, het wordt echt heel leuk. Bijna dagelijks bel ik even met mijn broer. Wijn staat overal, het weer doet zijn best, de zon schijnt en de vooruitzichten zijn goed. Catering is geregeld....verrassingen moeten nog binnenkomen....fotografie is geregeld, bloemen worden gehaald....en ik heb er zoveel zin in!
Lieve mensen....geniet ervan, van de zon, van alles wat er in je leven mag zijn. Het is zoveel. En daarnaast denk ik aan al die mensen, voor wie het leven er nu zo anders uitziet. Toen ik afgelopen week in het ziekenhuis was, werd ik verdrietig...het is iedere keer weer zo'n flashback en ondertussen realiseerde ik me, dat ik in de gelegenheid ben om terug te denken aan die periode.....want er zijn zoveel mensen, die overvallen worden door die rotziekte. En voor wie zomaar het doek valt, voordat men er erg in had. Afgelopen week sprak ik een meneer en zijn vrouw was in januari overleden aan kanker. Binnen een paar weken was het gebeurd...dus wat zit ik nou te zeuren. Ik ga door met leven! Kennen jullie dat liedje...daar word je vrolijk van!
Liefs, Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten