Gisterenavond waren wij bij een salonorkest bij Wibi Soerjadi in Zeist, op zijn landgoed Wulpenhorst. Een bijna intiem concert, waarbij wij op de eerste rij zaten en Wibi in een gewone broek met wit overhemd en mooie zwarte lakschoenen zijn stukken speelde. Een meester werkelijk waar...en een stuk had hij speciaal voor zijn moeder gecomponeerd 'voor mama' ontroerde me...maar ook door het verhaal wat hij erbij vertelde. Hoe oud, of hoe jong je ook bent, je blijft altijd kind van je moeder. En toen ik dat hoorde, dacht ik aan Annemarie en haar kinderen, aan hoe ingewikkeld moederschap is, als je ervoor kiest je leven anders te laten lopen. Een kind blijft altijd je kind...en toen dacht ik vooral ook aan mijn eigen moeder. Die alweer zo lang niet meer hier dichtbij ons is. Maar wel met regelmaat nog dichtbij mij is. Die zo vaak volgens mij naar beneden kijkt en mij stuurt...in momenten van onzekerheid, of onrust, mijn moeder die zo mijn voorbeeld was. Mijn rolmodel. Ik lees nu in het blad NRC Focus over vrouwen die veel betekenis hebben in onze wereld, en volgens mij, in het klein, hoorde mijn moeder hierbij. Mijn moeder...ach ik mis haar zo. Dus gisterenavond toen Wibi helemaal opging in zijn muziekstuk, toen rolden de tranen over mijn wangen...omdat ik mijn moeder zo mis. Als ik zie hoe lief Emmy, de moeder van Annemarie is, en hoe betrokken zij is bij haar kinderen. Als ik zie hoe Emmy en Annemarie samen kunnen zijn, dan ben ik zo blij voor Annemarie dat Emmy er nog is, dat haar moeder nog bij haar is en dan hoop ik uit het diepst van mijn hart, dat wij Emmy nog heel lang bij ons mogen houden. Want zij is nu toch ook zomaar mijn schoonmoeder geworden en dat voelt zo goed! Dus moeders en dus ook kinderen, geniet alsjeblieft van je moeder. Zeg de dingen die je nog wilt zeggen, doe uit jezelf een keertje zomaar iets waaruit blijkt dat je echt maar een moeder hebt, jouw moeder!
En nu iets heel anders...want hier heb ik lang over nagedacht. Mijn 50e verjaardag die wilde ik zo groots gaan vieren. En ik heb besloten, uit economisch oogpunt, beredeneerd vanuit mijn positie als zelfstandige, kijkend naar het jaar 2009 en alles wat al achter ons ligt, dat wij dit feestje op een mooie manier hier thuis gaan vieren. Niet groots met veel bombarie, maar gewoon gezellig, intiem, zodanig dat het betaalbaar blijft...en waarom, gewoon omdat we in tijden van crisis, ook hier een beetje op willen letten. Sommige bedrijven waar ik mee samen werk, hebben last van de crisis en geen geld meer. Hier komen wel weer nieuwe andere opdrachten voor terug, maar ook deze dame hier merkt dat er meer aan de hand is in Nederland, dan zomaar even een kleinigheid. Dus zal mijn 50e verjaardag niet groots worden qua ambiance, maar wel groots wat betreft intensiteit en daar gaat het volgens mij om. Dus worden jullie allen verwacht op zaterdag 29 augustus in huize van Loon/Smitshuysen aan de Papelaan 58 te Voorschoten. Tijden en uitnodiging volgt, dus hou de avond voor mij vrij. Ik ga ermee verder, en voel met hier goed bij. Dus geen zorgen...
Voor nu, liefs, een mooie zondag...net belde Els, en weet je Els is Els, Els is niet mijn moeder, maar ik ben blij met haar in mijn leven! Dag, Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten