Pa van Loon

En vanmiddag was ik al vroeg in het ziekenhuis...en even, en dat wilde ik zo graag, was ik zomaar alleen met mijn vader, maar hij reageerde niet...hij was helemaal weg en werd niet wakker, kwam niet bij...en toen kwam Els, en later Arie en Noord en hij reageerde niet. En toen Els na drie kwartier maar weer naar huis ging, en ik bij hem stond en tegen hem sprak, opende hij zijn ogen, en herkende hij ons allemaal! Noor ging snel Els weer halen, die ook eventjes een klein momentje met hem samen had...ingewikkeld hoor. En toen Jantje kwam, was hij bij, en hij herkende haar ook, fijn is dat! Hij is er nog wel, en toen ik weg ging, legde hij zijn hoofd tegen mijn schouder en aaide ik hem over zijn hoofd. Mijn vader...tussen de twee bezoekuren door, ging ik even naar Els, een wijntje, een broodje, en daarna weer terug, en vanavond was hij weer helemaal weg...en het was ook erg druk, dus ik ben snel weggegaan...hij lag te slapen, ik heb hem gedag gekust en ben vertrokken. Een heel gek gevoel....je bent bij hem en eigenlijk ook weer niet, maar ik geloof dat hij het nog wel voelt, of hoort...het afscheid nemen is al begonnen, zo lijkt het nu...
Tot morgen, morgen moet ik werken, ook morgenavond...ingewikkeld, want eigenlijk zou ik alleen maar bij hem willen zijn, tot het laatste moment...woensdagavond ga ik weer...en ik hoop dat het nog kan....Anita