En de foto's hieronder zijn natuurlijk nog van Griekenland....

Zo zie je allereerst Annemarie op de scooter, een prachtig strandje, een hele mooie foto van Annemarie (zo zag ik haar beeltenis voor het eerst..dus u begrijpt wat er daarna gebeurde...haha)en nog wat indrukken, en wat ik altijd zo bijzonder vind, is hoe blauw de kleur blauw kan zijn, als je naar de zee kijkt...geweldig...en daarom ben ik zo'n liefhebber van dit soort vakanties...simpelweg genieten en buitenzijn, het water induiken en werkelijk zout op je huid voelen....Anita

Allerlei moois.....

En op deze wat regenachtige zaterdagochtend, die geheel in het teken van vertrekken staat schrijf ik een stukje op de weblog en plaats ik er ook weer eens wat foto's bij. Vertrekken is het thema, omdat de kinderen vertrekken naar hun vader, en wij ook onze beide vaders met een bezoek vereren, dus eerst richting Pa Smitshuysen in Spijkenisse en dan naar Pa van Loon in Middelharnis....en weet je, terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me hoe ingewikkeld druk mijn leven is. Druk, omdat vrije tijd is verworden tot een schaars iets. De afgelopen week heb ik meer dan hard maar heerlijk gewerkt, en ook de komende week zal zo gevuld zijn. Daarnaast nog het nakijken van business cases en dan een weekje met de meisjes en hun vriendinnen. De zaterdag staat in het teken van mijn vader...maar de vader van Annemarie, die zien we eigenlijk veel te weinig en voor mij voelt dat niet goed...maar ja, veranderen kan ik het nog niet geloof ik nu...
Gisteren was een heel bijzondere dag, Eveline en Leo zijn getrouwd, op een boot in de Weerribben, geweldig mooi. Het mooie van dit stel is, dat zij beiden heel bewust gekozen hebben voor elkaar. Zij spreken over hun reis, zij wandelen ieder op geheel eigen wijze door het leven en verbinding met hun drie dochters, soms eigen, soms een bonus-dochter is de rode draad in hun samenzijn. Dus Rosanne en Florine zijn mijn bonus-dochters, die krijg je er zomaar bij...soms zijn kadootjes niet ingepakt, maar is de waarde ervan enorm. Want kinderen hebben is een bijzonder iets in je leven. Ze voegen iets toe, wat ik als vrouw alleen wel al kende uit mijn vorige relatie, maar waarvan ik de waarde ook zeker voel en al eerder gevoeld heb! Prachtig, de ambtenaar van de burgerlijke stand kwam in Blokzijl aan boord van de boot, en een prachtig lazy jazzbandje speelde schitterende muziek. De meisjes waren erbij, en het was meer dan gezellig...maar toen ik thuiskwam was ik meer dan moe en rolde ik eigenlijk zo mijn bed in...lekker, ik heb een hele nacht geslapen! En wat is daar dan zo bijzonder aan, welnu, ik heb ongekend veel last van kramp in mijn benen en ben werkelijk ieder uur wakker...en deze nacht helemaal niet...dus heerlijk gewoon.
Gisteren voelde als een soort toegift, een soort vakantiedagje op de boot, met mooi weer, een lekker hapje, gezellige mensen en heerlijk de zon op mijn gezicht...
Lieve mensen, ik hoop dat de zon gaat schijnen, dan kunnen we lekker met Pa gaan rijden vanmiddag...heerlijk, het idee alleen al weer. Ook gaan we samen met Pa broerlief in Frankrijk nog eventjes bellen...zodat vader en zoon elkaar even spreken...ik wens jullie een mooi weekend toe!
Liefs, Anita

Thuis......

En nu zijn we weer thuis...de kinderen zijn er, we drinken wijn, zijn met elkaar, muziek in de keuken....opgehaald vanaf Schiphol door Emmy en Reynaud, die straks lekker komen, gezellig een avond met elkaar in de tuin. Op zoek in onze nieuw AH, naar boodschappen, de weg nog vindend, 'waar zijn de olijven' want het griekse gevoel zijn we nog niet helemaal kwijt...koffers weer op zolder, facturen betaald, administratie weer gedaan. En mooie kadootjes van Rosanne gekregen uit Turkije...spullen ophalen bij papa...en het leventje in Voorschoten is er gewoon zomaar weer. De sfeer is heerlijk, lekker om weer thuis te zijn, maar ik verlang in stilte nog wel terug, naar mijn glas rose aan de haven van Nidri, terwijl de cruiseboten leeglopen, en dan pas om een uur of tien ergens op een terras eten met elkaar. Heerlijk!!! De komende weken heel hard werken, verdrietige dingen weer tot me laten komen. Een kleinzoon van mijn collega van slechts twee jaar is overleden, dit mooie mensje, was niet voorbestemd om hier op aarde lang te zijn lijkt het wel....maandagavond afscheid nemen van hem in ons Uitvaartcentrum, mijn uitvaartcentrum vanaf 1 oktober....En dinsdag zijn uitvaart in Amsterdam..ik ben er bij, en het maakt me zo bewust van waar we staan in dit leven, de kwetsbaarheid, en eigenlijk ook...dat wij het gewoon helemaal niet voor het zeggen hebben....
Morgen mijn lieve papa weer zien, weer met hem samen zijn een hele lange dag, ik heb er nu al zin in, dan even een hapje eten met Els, en praten over de toekomst, onze toekomst...hoe onzeker en ongrijpbaar deze ook zijn mag...
En weet je, ook al ben ik weg, ook al dobberde ik rond op mijn luchtbed en zag ik alleen maar prachtig blauw water, en mooie boten voor me, steeds weer was mijn vader heel dichtbij. Zowat, om de twee dagen belde ik hem, en hoorde ik zijn stem, nadat Els heel lief de telefoon voor hem had opgenomen....en zo was hij gewoon bij me, in mijn gedachten, zijn leven, zijn toekomst....morgen ga ik het er over hebben, eerst met hem, dan met Els, en later die week hoop ik met zijn arts. Ik wil de komende week ook hard werken, maar ook tijd voor mijn/ons gezin, een soort nieuwe start....een balans....en ik ben er helemaal klaar voor!!! Griekenland, Lefkas is geweldig, als je houdt van water, van zon, van elkaar, dan moet je daar naar toe gaan....
Ik wens jullie een mooie zaterdagavond toe...leuk in de supermarkt kwamen we Nicolien, Frans en Sophie tegen, net terug uit Frankrijk en ook zij leken verdwaald in onze nieuwe AH...en met hen drink ik graag de komende tijd een glas champagne in de tijd...
Hou 28 augustus vrij, dan vieren Roos en ik onze verjaardag hier...met geweldige muziek, een borrel, swingen, mooi weer, mooie wijn en mooie mensen....uitnodiging volgt, die maken Roos en ik een dezer dagen...en komt naar jullie toe.
Lieve mensen, het leven is met alle zorgen erbij, ingewikkeld intens en mooi...wij zijn weer terug, Annemarie en ik, de meisjes weer hier, het leven klopt weer...en terwijl ik dit schrijf, denk ik aan de nabestaanden van dat hele mooie kleine mannetje....Aniet

Bericht vanuit een heerlijk Lefkas....

En op deze warme zaterdagavond een stukje vanuit Lefkas. Griekenland, heerlijk, zon, een geweldige temperatuur, prachtige baaitjes, lekker scooterend rondtoeren, veel slapen, weinig cultuur om heel eerlijk te zijn...een nespresso rond een uur of tien, ergens aan een mooi strandje...dan veel zwemmen, veel varen, veel ronddobberen, en de dag glijdt aangenaam voorbij. Mijn huid, onze huid verkleurd langzaam in een diep donkerbruin en ik kan me zo voorstellen dat deze huidskleur zoveel meer aantrekkelijk is, dan dat hollandse wit, wat ik had voordat ik vertrok deze kant op. Geen werk, althans, hier en daar een mail, die ik wel beantwoord, via mijn mobiele telefoon. Verder stil...een nieuwe opdracht om assessor te zijn bij een Hogeschool in september, heb ik tussendoor wel aangenomen. Leuk, interessant en boeiend. Dan wat kleinere mails...geen contact met Yarden, mooie ontwikkelingen bij MoneYou en verder vooral Annemarie en mijzelf. Heerlijk...tussendoor bellen met mijn vader, want nooit eerder hield hij mij zo in zijn greep als nu het geval is...maar, hij heeft zo vertelde Els mij gisteren twee stapjes gezet. En in mijn vakantie, gaan allerlei mensen naar hem toe, om hem gezelschap te bieden. Lief en waardevol, Tonny en Niek waren bij hem, Reynaud vandaag, maandag Hans en Ria en hij is er zo blij mee...dus wie weet kunnen we stappen zetten richting Vroonlande....ik ga het er met hem over hebben volgende week...mijn vader...mooi als hij zegt ' geniet maar lekker met Annemarie' en hij meent dit ook nog echt vanuit het diepst van zijn hart, dat weet ik zomaar....
Gisteren hebben An en ik weer heerlijk gescooterd over het eiland, toerend door allerlei bergdorpjes. En heb ik een rouwauto gefotografeerd, een griekse, een oude mercedes, voor Yarden. Ik denk wel veel na, ondertussen over mijn keuze, om op een mooie manier verbonden te blijven en zijn aan Yarden. Een goede keuze, zo voelt het nu...ik denk regelmatig aan mijn Uitvaartcentrum, daar in Haarlem. Nog veel te doen, met elkaar vooral...ik ben er trots op. Maar vooral op het werk en de inhoud ervan...lieve mensen, ik ga weer terug naar Annemarie, zij zit heerlijk aan de boulevard, een glas rose en een fles water voor zich, te kijken naar flanerenden Grieken en wat toeristen...het is goddelijk hier, gisteren hebben we gezwommen in echt een azuurblauwe zee...heerlijk...je kunt je tenen zien, zo helder, zo mooi, aqua blauw dat is nog een betere benaming. Nu zit ik in een trendy internet cafe met games spelende jongens en meisjes, als enige oudere...gek, leuk, ik laat weer van me horen! Liefs, van een vooral genietende Anita en Annemarie

Tijd voor....

ZO..en nu is het donderdagavond. Ik moet nog tien businesscases nakijken, en dan is het tijd voor.... Annemarie, mijn vader, mijzelf...en terwijl ik dit schrijf, moet ik denken aan Servant Leadership. Want zorgen voor jezelf, daar ligt de basis voor alles...want als ik niet meer kan, dan kan ik niet meer zijn voor de ander....dus nu is het zomaar even tijd, voor mijzelf, mijn lieve vader die ik morgen weer zie en dan heel veel Annemarie, alleen maar Annemarie, en zon, en alles wat daarbij hoort, een bruine toet, zwemmen, genieten, de liefde, kortom het is tijd...de hoogste tijd, om eens even los te laten....en simpelweg te zijn. De offerte ligt klaar, die breng ik morgen nog eventjes langs, een topstuk, gemaakt door drie prachtige mensen, een stukje om trots op te zijn...en dan, gewoon maar niks, helemaal niks...want ik ben zo moe....
Liefs, slaap lekker voor straks...Anita
Terwijl ik dit schrijf moet ik denken aan mijn schoonmoeder, die me altijd heel indringend zegt ´lieve Anita, denk je ook aan mijn kind, mijn dochter´ en mij antwoord is ´ja Emmy, reken maar...ik ga nu zoveel zorg en liefde alleen maar delen met haar...oh wat heerlijk!´

Een dagje stil zijn....een soort Vision Quest...

Vision quest is een methode die gebruikt werd tijdens de Leergang Servant Leadership, om vanuit stilte te komen tot nieuwe inzichten, een heerlijke manier, die je in eerste instantie in verwarring brengt, totdat je ziet dat juist vanuit de rust, je komt tot nieuwe inzichten! En gisteren was ik met mijn vader samen. Eerst nog even gezellig met Els erbij, en toen hij en ik...samen zochten we een mooie plek op, bij de vijver, een beetje wind, en al snel kwamen er drie kleine eendjes bij mijn voeten zitten, en Pa genoot. Van het spel van de natuur, de eendjes, de dreiging van de vijand (een poes in dit geval) en de waakzaamheid van de moeder eend...een mooi en ook aandoenlijk schouwspel. Net zo mooi bijna, als vader en dochter die in stilte, soms hand in hand, naast elkaar buiten zijn. Hij viel af en toe een beetje weg, hij dommelde wat in, schrok dan van een geluid, waarbij hij opmerkte 'ik ben zo schrikachtig...'en weg was hij weer. Ik las een tijdschrift over reizen, mooie wandeltochten, kano-tochten, de natuur en nog veel meer. In gedachten was ik soms zomaar eventjes op reis...en opeens was daar weer die oude hand op mijn arm, en die wat schuine glimlach van mijn vader, blij om simpelweg dat wat er is....hij en ik, zomaar samen. Momenten van waarde, een stukje kwaliteit in een kwetsbaar leven...en je realiserend dat wat wij hebben, bijna niet te duiden is....
En een aantal keer merkte hij op 'ik kom toch zo tot rust als jij er bent' en hij lachte weer, terwijl hij ook opmerkte dat hij verdrietig is, en veel moet huilen, alleen en ook samen met Els. En soms ook zomaar in verwarring is, en praat over iets wat ik op zolder moet pakken. Of over Jantje, die hem weer komt helpen, als hij in Dirksland gaat wonen...mooi hoe in zijn hoofd, nog steeds perspectief is op meer zelfstandigheid...of ben ik nu gewoon een hele gekke aarsoptimist? Kan maar zo zijn...laat me dan maar gewoon eventjes voor dit moment!
Hier thuis een heerlijke rust, een schitterend ontbijt met zijn viertjes in de tuin, met watermeloen, ruisende bladeren door de wind. Annemarie die al helemaal mooi is, en ik die in een grote polo hier zomaar zit....krant lezen, boekjes kijken en nespresso drinken, hoe heerlijk kan het zijn. Gisterenavond gedanst op het feest van Lineke, met dames uit Voorschoten, die ik ken van gezicht, van naam soms, lekker swingen op oude nummers van vroeger, op 'let's stick together'van Bryan Ferry en op de fiets naar huis...weer zomaar zo'n moment, dat je trots mag en kunt zeggen, dat Annemarie mijn vrouw is...wat een rijkdom...op momenten als vandaag, voelt het leven als iets wat intens en prachtig is...ik wens jullie ook zo'n prachtige dag! Geniet!
Lieve groet, Anita

Keuzes maken en samenwerken...

En zo maak ik zomaar keuzes in mijn leven, om wat meer rust te krijgen, om te kunnen blijven spelen en toch ook wat meer balans te krijgen...en dat heb ik gedaan deze week. Ik heb een keuze gemaakt! Een keuze waar ik blij mee ben, en trots op ben. En ondertussen ben ik met drie prachtige mensen aan het werk, om een heel creatief proces te doorlopen. Om een offerte, een werkelijk prachtstuk in elkaar te zetten, waar we trots op mogen zijn. Nog voor de vakantie, dus nog een weekje heel hard werken! En zomaar vandaag is mijn schoonmoeder jarig...leuk he...en de spreuk voor vandaag is 'succes laat zich niet haasten' en ik ben zomaar eventjes heel gelukkig! Op naar Yarden, Yarden wacht op mij...en geniet van de zon, het mooie weer...wij sluiten vandaag een prachtig traject af bij Yarden, genaamd 'elkaar aanspreken'!
Liefs, Anita