En vanmorgen is Rob overleden, een van mijn huidige collega's bij Yarden, slechts 55 jaar, hij begon als drager, maar werd door zijn inzet en onze persoonlijke band, steeds meer ingezet, zo stond hij er om condoleances te begeleiden, zo hielp hij in de huishoudelijke dienst, zo reed hij glimmend en plechtig de rouwauto's...Rob, als hij er was, bracht hij me koffie, omdat hij voor me wilde zorgen...zijn hoop was Yarden aan de Zijlweg, na een lang verdrietig leven..zijn vriendin was bij me, zijn fotoboek over vroeger ligt nog op mijn kamer, hij nam me mee zijn hele leven door...omdat hij gelukkig was en me vertrouwde. Samen hadden wij een plannetje om op 13 november ons totale personeel te verrassen..hij en ik, we hadden een onderonsje en het was goed. Hij had zoveel verdriet wat hij met zich meedroeg...en nu, nu is Rob niet meer hier...en zit ik stil en verdrietig hier en heb ik zo contact met Johan,de collega die de uitvaart van Rob zal verzorgen, zal leiden, om te kijken hoe ik Johan kan ondersteunen bij dit grote verdriet...dag lieve Rob, wij zullen je missen, en ik zeker...
Anita
1 opmerking:
Ik wil langs deze weg Rob`s vriendin en zijn familie sterkte wensen: "Ik wens jullie kracht om het verlies te dragen". Ook zijn (onze) collegea wens ik sterkte met hun gedachten. "Waarom?, Waarom Rob? Pas 55jaar?" Waarom? de meest gestelde vraag terwijl die nooit beantwoord wordt.......
Simon
Een reactie posten