En vandaag, na een bizarre en drukke week, was ik alweer op tijd bij mijn vader. Hij zat in zijn roze trui, wat voor zich uit te staren toen ik kwam. Hij herkent dan mijn stem en gaat eerst altijd even verder met zijn eigen 'ding' en vanmorgen was dat een restje eten...welnu, toen dit op was, de servet rondom zijn hals verwijderd, kreeg ik een kusje van hem...En dan komt het moment, dat ik de tas ga uitpakken, zo'n ritueel wat bij ons hoort ondertussen, eierkoeken, bonbons van Odilia voor de andere bewoners, en de verzorgenden, een flesje wijn in een koeltasje, en een lekkere salade voor op zijn boterham. Alles opgeruimd, in de koelkast, en dan gaan we er vandoor samen. Dan rijden we door de lange gang naar de sombere, bijna verdrietige recreatiezaal. Dan wil hij bij de verwarming zitten en dan is het pas tien over een ofzo...en de klok tikt heel langzaam en dan duurt het erg lang, voordat het vijf uur is...En vandaag begon hij steeds maar weer over zijn begrafenis te praten. Over hoe het moest, zonder dominee, en over het graf van mijn moeder..en dat hij bij haar zou worden bijgezet. Ook moest ik iets zeggen en het mooie was, dat hij zei, je moet iedereen bedanken, maar ook jezelf...vertederend bijna. En daarna vroeg hij me huilend of hij een goede vader voor me is...want hij vindt, dat ik een goede dochter voor hem ben...een emotioneel gesprek. Mooi, intens en soms met een vrolijke toon. En de tijd die kroop voorbij...en op een gegeven moment zei ik 'pap zullen we heel eventjes lekker naar buiten gaan' dan kleed ik je helemaal dik aan, dan zet ik je muts op, je shawl om, je dikke winterjas en dan ga je even in de zon zitten met mij. Welnu, en van Els heeft hij een soort russische muts gekregen, dus de muts op en samen zitten in de zon. Heerlijk werkelijk...en toen we daar zaten, was dit voor hem de herinnering aan de zon van de wintersport...hij genoot...de foto's volgen. Ik ben niet zo handig met computers, telefoon etc. dus die staan op mijn telefoon en komen hier nog een keer op te staan...geweldig...mijn vader...een emotionele dag, genieten, maar ook voelen dat hij nadenkt over zijn leven. Bijzonder is ook, dat wij glimlachend constateerden dat hij en ik wel van vrouwen houden. En als hij dan lacht met dat schuine lachje van hem, dan vind ik hem zo vertederend...
Het lekkere is, dat ik tussendoor kan mailen, sms-en en soms zelfs wat werken, hij geniet van ons samenzijn. Houdt mijn hand vast, geeft me af en toe een kushand...en hoe simpel kan samenzijn met je vader dan zijn.
Nu, net zo simpel in mijn pyjama lekker thuis zijn, en straks op tijd naar bed...
Jullie allemaal, welterusten...Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten