Een nieuw begin...in een nieuw jasje....
Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....
zaterdag 18 juni 2011
Zo ver als je dromen reiken, zo ver kun je komen.....
Hallo hier ben ik weer! Op een zaterdagavond, nadat ik een prachtige middag met mijn lieve vader heb gehad. En met om ons heen een viertal bakkers, ja echt, van die broodspecialisten. De oudste een vader van 85 jaar woont ook in de Samaritaan en zijn zoon, een hele leuke dikke bakker, zoekt ons altijd op. Pa noemt hen ´de heren´ en toen kwamen er nog twee bakkers bij. Vader en zoon. De zoon levert brood aan De Engel, aan Niven Kunz, aan sterren en bijna sterren restaurants. En hij maakt een heel bijzonder desembrood, echt een delicatesse. En volgende week zaterdag krijg ik dit brood om thuis af te bakken...hoe leuk toch weer, contact met de bakkers. Een mooi gesprek over zieke vaders, over oud worden, over het leven...zomaar spontaan op zaterdagmiddag in de Samaritaan. En om nog even door te gaan over brood. Vanmorgen waren de eierkoeken op bij de bakker, dus had ik vijftien krentenbollen bij me. En de hele woonkamer genoot van de krentenbollen en Pa zei, terwijl hij zat te genieten ´wat ben ik blij dat die eierkoeken op waren...´. Heerlijk he...En die spreuk welke ik als titel gebruik, dat zou zomaar mijn lijfspreuk kunnen zijn. Want volgens mij werkt het zo. Vandaag was ik, na een bizarre nacht vol kramp, vanmorgen bij de kapper. Ik zie er nu weer wat beschaafder uit. Daarna boodschapjes gedaan voor vaderdag, en toen naar Middelharnis. Waar ik mijzelf eens even van lekkere broeken heb voorzien, wit, zwart, beige, twee polo´s. En de dame die mij hielp, zie ´zo u bent snel, ik heb nog nooit iemand zo snel kleding zien kopen´. Ik wist mijn maat niet, vroeg een dame even in de spijkerbroek te kijken, die ik aanhad, zocht er drie broeken bij en twee polo´s en klaar was ik weer! Heerlijk...nu, met loungemuziek en een glas witte Sauvignon Blanc uit Nieuw Zeeland! En goed nieuws, die Roos, die heeft een voldoende gescoord voor wiskunde en zij gaat gewoon zomaar HAVO doen. Goed he..wat een knappe bol! Zij loopt te glimmen van trots! En ik met haar. Verder geen nieuws...ik ben moe, ga straks lekker voor de tv hangen en probeer vannacht een hele lange volle nacht te slapen. Ik ben zo moe...vandaag ging het goed bij Yarden. De Clustering begint geleidelijk aan iets te worden, dankzij goed werkende, meedenkende mensen...en mijn trots op alles wat we doen met elkaar groeit gestaag! Voor nu, met in gedachten mooie liedjes die ik vandaag in de auto heb mogen beluisteren, een dikke zoen voor iedereen! Ik ben blij, dat mijn vader blij was en gelukkig vandaag. Ik ben blij omdat Roos het goed gedaan heeft, en ik ben blij, dat ik zomaar even niks hoef! We gaan eten...liefs, Anita
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten