Zaterdag op Goeree en Overflakkee...met papa..

En toen ik bij hem binnenkwam, zat hij te spelen met een papier...en vol trots liet hij dit aan me zien...hij is van 72,4 uiteindelijk opgeklommen naar 80 kg. En hij eet lekker, hij is wat opgewekter, hij krijgt geleidelijk aan een vorm van zorg,die bij hem past. Rustig, en uitleg gevend aan wat er gaat gebeuren. En hierdoor wordt hij ook een wat aangenamer mens. Wel zegt hij ongenuanceerd wat hij denkt of voelt en dit zorgt er soms voor dat je in de lach schiet. En soms zou je willen dat iedereen net zo transparant is als mijn vader, dan zou het leven een stuk minder gecompliceerd zijn dan het nu is. Hij genoot van de zonnebloemen, die eigenlijk voor Jan en Jantje waren, maar zij waren helaas niet thuis. Hij genoot van de mars, die hij kreeg van Pleun Klootwijk. Hij genoot van het feit,dat we me de rolstoelbus een wijntje bij zijn zus en oom De zijn gaan drinken. Hij genoot van Annemarie, van de oude heer Klootwijk, met wie hij lekker samen koekjes zit te eten. Grappig hoe een man, die niet van snoepen hield, nu zo lekker kan snoepen. En ach, alles is anders, dus hij mag ook veranderen toch...Een kaart van Arie en Noor en van nicht Henny is ook altijd iets waar hij heel gelukkig van kan worden. Nog even gebeld met Els in Zwitserland en Noor in de auto op weg naar Spanje en hij had een geweldige zaterdag! En als ik naar mijn vader kijk, zijn magere gezicht, zijn weer kortgeknipte haar, zijn angstige stem, als hij je even niet ziet, maar daarnaast zijn lach, als we het over vrouwen hebben, dan geniet ik van mijn zaterdagmiddag met hem. En wat mij betreft gaat dit nog jaren zo verder...want hoe egoistisch ook, ik wil hem nog niet missen....Anita