Zo'n stille ochtend, zonder sneeuw...eerste kerstdag 2011...langzaam wakker worden en je realiseren dat er weer een kerstdag is aangebroken, die je samen met je vader mag vieren. Zomaar een bonus kerstdag volgens mij, een dag waarop hij stralend in zijn zorghotel in Veghel aanwezig is, met Els. Een kerstdag waarop ik mij weer realiseer, juist na het lezen van haar brief aan Rietje, hoe ik mijn moeder mis en altijd zal blijven missen. En toen ik mijn vanmorgen aan ging kleden, merkte ik dat als ik mij netjes aankleed, ik de stijl van mijn moeder heb...nee zij liep niet in een spijkerbroek, of in een oude polo...zij droeg een nachtjapon in bed...dus verschil is er wel degelijk, maar toch..ik lijk op haar. Oude mensen in de Samaritaan die haar hebben gekend, zien mijn moeder in mij. Ook wat bouw betreft, stevig, met twee benen op de grond, lijk ik op haar...
Wat kun je mensen missen, zomaar missen....en ook daar is kerst voor bedoeld, om hier eens eventjes bij stil te staan. Om vanuit rust je kaarten van het leven eens te bekijken, je te beseffen hoe goed en rijk je bent als je gezondheid goed is, als je mag zijn met diegenen die je lief zijn.En ook om stil te staan bij al diegenen die je ontvallen zijn en die je zo intens mist, nu, straks en ooit...Vooruitblikken, nadenken over wat je gaat doen of anders gaat doen in 2012..... En 2012 wordt voor mij dan ook het jaar waarin ik lekker ga opruimen, letterlijk opruimen, dingen weg doen, die ik niet meer nodig heb...genieten van de vriendschappen, familie, lekker eten, een goed glas wijn, maar lekker opruimen...tja en wat zal dat dan weer betekenen....geeft niet, we zien het wel. En het jaar waarin ik beter ga zorgen voor mijn lijf, mijn rug, mijn welzijn. Dus niet meer idioot vroeg op en ontzettend lange dagen maken..nee, balans vinden en houden....vanuit die rust...
Nu een kerstdag met de familie van Loon....wat heerlijk, en morgen een kerstdag met de familie Smitshuysen...zomaar samen zijn, de kaarsjes branden, de lampjes in de boom aan...de open haard die brandt, gezellig...dag, veel liefs, Anita