De levensboom....

Als ik naar buiten kijk, vanuit mijn keuken naar het terras, dan zie ik eengietijzeren symbool van een levensboom hangen, tegen de schutting. Een symbool waar ik regelmatig aan denk...want het leven betekent dat wij groeien, dat wij ons ontwikkelen en dat wij onze weg afleggen. En in mijn werk, kom ik met grote regelmaat tegen, dat mensen zomaar besluiten om deze weg zelf, en vrijwillig vanuit eigen keuze te stoppen. En dus hun leven te beeindigen. En als je hierover leest, of gesprekken voert met mensen die voor deze keuze staan en deze ook uitvoeren, dan heb je zoveel vragen. En als ik dan zo iemand heel rustig zie liggen, opgebaard in een door hem of haar uitgekozen kist, alsof iemand slaapt...dan zie ik weer dat gezicht van mijn moeder. Door pijn verteerd toen zij nog in leven was, kapot gemaakt door zieke cellen. En toen zij overleden was, was daar weer die rust, die vrede...en volgens mij, is dat waarom zelfdoding gezien wordt als iets wat mag. Als mens wil je de regie mogen en kunnen hebben over jouw leven en dus ook over de eindigheid ervan. Als ik in de Samaritaan ben, mensen zie die zijn verworden tot een kasplantje...kwijlend in de rolstoel zitten, dan weet ik nu al, dat dat mijn voorland nooit zal zijn. Op zo'n moment zou ook ik kiezen voor vrijwillig stoppen van mijn levensweg. En misschien, want dat hoor ik ook vaak, is het op dat moment weer anders en wil ik het wel. Ik wil alleen maar zelf die keuze kunnen maken...want hoe graag wil ik niet, zelf de regie hebben over mijn leven. Mijn keuzes. En hoe ingewikkeld is het niet, en hier ligt mijn leerdoel, als ik die regie uit handen moet geven....ik heb rustig gewerkt vandaag. Lekker...en geniet nu van mooie muziek...Buddha Bar - Travel impressions...een aanrader! Fijne zondag, Anita