Nu dit jaar op een einde loopt
En alles is gezegd, geschreven en gedaan.
Weet dan dat boven aan de hemel
Die prachtige stralende sterren staan.
Deze sterren zijn getuige
Van onze lach en onze traan.
En zij kijken vast met trots
Naar hoe het dit jaar is gegaan.
Zij hebben ons het afgelopen jaar gevolgd
Zagen ons gevecht en ons verdriet.
Maar zij zagen ook de liefde
En dat de moed ons niet verliet
Zie daar die prachtige stralende sterren
Heel hoog aan de hemel staan
Zij zullen altijd naar ons kijken
Ook nu wij het nieuwe jaar ingaan
En ik word altijd zo blij van dit soort mooie gedichten. Nu, vrijdagavond 6 januari 2012...ga ik zomaar The Voice kijken, met mijn (zo bleek maar weer in de 'ken je collega quiz' die Annemieke voor Koos had gemaakt) witte sauvignon blanc uit Nieuw Zeeland...en verder niet zoveel. Een dag vol prachtige gebeurtenissen, een nieuwe coachee ?????? Zou zomaar kunnen, een andere heel bijzondere opdracht en een bomvolle week voor me...
Het komt goed, de flow voor 2012 is goed. De gesprekken zijn intens. En ik, ik geniet...gewoon maar weer, alsof er geen jaarwissel is geweest...fijn weekend, en blijf kijken naar die prachtige stralende sterren. Morgen naar paps, met Annemarie....Anita
En die foto...onze tuinslang als het echt winter is....leuk he?
1 opmerking:
Lieve Anita,
Ik wil graag reageren met een gedichtje dat ik gisteren las in één van de vele boeken die ik op dit moment lees, om zoveel mogelijk te weten te komen over rouw en wat dat met ons doet.
Dit gedichtje komt uit het boekje Vingerafdruk van verdriet van Manu Keirse en raakte me diep toen ik het las:
Geef me je hand en houd me vast
want het is nu zo donker om me heen.
Ik voel me soms zo mateloos alleen
het leven draag ik als een last.
Wees stil, want woorden gaan verloren
in de orkaan die mij overspoelt.
Ik weet dat je het goed bedoelt
maar soms kan ik die woorden niet meer horen.
Geef me je schouder om op uit te huilen
en luister naar mijn eindeloos verhaal.
Vertaal mijn tranen in onuitgesproken taal
geef me je armen om in weg te schuilen.
Wanneer je mij met warmte blijft omringen
dan zal de wereld niet zo koud meer zijn
en zal ik - ondanks de pijn -
toch op een dag weer vogels horen zingen.
Fijn weekend,
Ineke
Een reactie posten