Leeg bericht maar zoveel te vertellen!

Goedemorgen, in alle vroegte schrijf ik een stukje. Want gisterenavond drukte ik alles weg. En toen ben ik uiteindelijk maar lekker gaan slapen. Het was genoeg geweest voor die dag. Een dag vol vergaderingen in Almere, beginnend met een bezoekje ter controle aan het LUMC. Prikken is een lastig iets, steeds maar weer. Dus de ene arm lukte niet, toen de volgende maar gepakt. Maar lieve mensen als het hierbij blijft, dan mogen ze rustig twee keer prikken. Want iedere keer als ik vanuit het LUMC rijd, dan denk ik aan al die mensen, dan denk ik aan Andrea en Ron, aan Jan en Jantje, aan Freek en Lia, aan die collega ver weg bij Yarden Noord, aan mensen die ziek zijn en het niet gered hebben en dan lig ik daar met mijn bruine buik vanwege de Egyptische zon, en voelt mijn specialist of er klieren zijn opgezet en dan lachen we samen. Omdat ik al 3,5 jaar vrij ben. Gitta komt bij me langs, in gedachten dan en dan voel me ik een gelukkig mens. Het leven lacht me toe. En hoe...dit weekend kwam er zomaar een mooie vraag via Lenneke op me af. En gisterenavond hadden zij en ik een mooi gesprek. Nu hard werken om een prachtig voorstel neer te leggen. Het zou mooi aansluiten op alles wat er al gebeurd is, op de Politie, op OCW, op dat waar ik voor sta. Spannend dus weer...en leuk, want er is ook plaats voor Annemarie in dit programma. Kortom...creativiteit gecombineerd met weerstand, wow hoe mooi kan het zijn. Nu, wat businesscases en snel naar Yarden. Ik kon er niet uit vanmorgen heel vroeg, want deze dag is lang. Intensief en mooi, schat ik zomaar in...ondertussen heb ik broerlief gesproken en hij is net zo blij als ik met de manier waarop Pa van Loon nu woont. En geloof me, als er iemand geniet, ondanks zijn omstandigheden, dan is het Pa van Loon wel. Liefs, een fijne dag...de vogels hoor ik fluiten...heerlijk een soort voorjaarsgevoel neemt bezit van me. Ik wil de zon blijvend voelen op mijn huid. Het is zo lekker. Anita