Goedemorgen lieve mensen! Met de zon die naar binnen schijnt, met de tuindeuren open en deze zon maakt onze keuken mooi vrolijk, met Huub van der Lubbe die een prachtig lied zingt, met een nespresso livanto en een poloshirt aan en mijn gympen, zit ik zomaar te genieten. Annemarie wandelt hier rond in een ochtendjas, we hebben de warmte van de zonnebank op ons lijf gevoeld vanmorgen, en de rust omringt me...Eingelijk is mijn leven een aaneenschakeling van afspraken, van dingen die van me verwacht worden, van verplichtingen, of het nu de hypotheek betalen is, of een afspraak voor mijzelf, een afspraak voor Yarden, de honderden mails per week, die ik afgehandeld wil hebben en als dat dan lukt, dan is het zomaar zaterdagochtend. En dan hoeft er eventjes niets...de spulletjes voor mijn vader staan al klaar, een kapstok, kussentjes, koffie, tandpasta, lekkere dingen, en dus hoef ik nu helemaal niets. Heerlijk...en terwijl ik dit beschrijf, realiseer ik me, dat het goed is. Want zoals ik gisteren zo duidelijk mezelf weer hoorde zeggen, de dingen die ik nu dagdagelijks doe, zijn dingen die ik echt fijn vind. Waar ik blij en gelukkig van ben. Ik doe geen dingen meer die me niet bevallen. Ik hoor mezelf 'nee' zeggen. Ik zie mezelf kiezen voor 'die kleine momenten van niets hoeven'. Ik draai de nieuwe cd van Angela Groothuizen in de auto. En deze cd draai ik al drie weken achter elkaar, iedere rit opnieuw. En een van haar liedjes is 'ik hou van dit land' en dit is zo'n vrolijk liedje, en ik betrap mezelf erop dat ik dit liedje altijd keihard meezing...gisteren hoorde ik op tv dat je een workshop onder begeleiding van een zangcoach kunt winnen. Welnu...ook al zou ik deze winnen, het zou niet gaan...want mijn gebrom bij de cd's die ik beluister, is alleen voor mijn eigen oren bestemd. Annemarie moet altijd lachen als ik mee zit te zingen in de auto...'mooier dan het nu zal het nooit gaan' zingt Huub nu. En dat klopt zo....
Leven is geven
Dankbaar voel ik
mijn kloppende hart
dat overloopt van leven.
De dagen zijn vol,
ik weet wat te doen:
leven is geven.
De helderheid hiervan
legt me muziek in de oren
en geeft me vleugels van leven.
Ik wil roepen
en trekken aan mensen
maar ik kan alleen
maar hopen dat
ze iets zien
en horen
en voelen
van uw geweldige liefde
in mij.
Uit 'gebedenboek voor elke dag'van Anita Galle
'Een deur naar God'
Gisteren kocht ik dit boekje bij de boekhandel. Een prachtig boekje met mooie teksten. Teksten verbonden aan het geloof. En alhoewel ik vroeger vond dat je hierover een mening moest hebben, wel of niet naar de kerk moest gaan, tegenwoordig merk ik, dat het het voor mij hier niet over gaat. Het gaat over liefde, over onbaatzuchtig zijn, over elkaar helpen en ontzorgen, over respect en medeleven. Over denken en geloven in mogelijkheden. Over acceptatie, over zijn, over samen zijn, over liefde, over geven zonder iets terug te verwachten...en dus deel ik nu ook dit soort teksten met jullie.
En deze voor alle vrienden die ik in mijn leven heb mogen ontmoeten, en waar ik nu nog steeds dankbaar voor ben, dat ze er zijn, waar dan ook....
Vriendschap
Zomaar iemand
die met me meegaat,
die me trouw is
en me niet achterlaat,
een vriend die me kent
en toch nog van me houdt,
me opzoekt,
me verrast
en blij maakt.
Haar eerlijkheid siert haar
Zij laat me vrij
om zelf te groeien
en bevestigt mijn bestaan.
Ik kan alleen maar stil
en dankbaar zijn
om wie mogen zijn
voor elkaar.
Uit datzelfde boekje, voor jullie allemaal. Sta vandaag eventjes stil in de zon, kijk naar boven, denk aan al lieve mensen, die 'ergens' zijn, die ons voelen, ons zien, die bij ons zijn, ergens anders...maar wel heel dichtbij...een fijne zonnige dag, vol liefde, alleen of met elkaar...
Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten