Nadenkend over mijn vader....

En gisterenochtend reed ik naar Haarlem, alweer heel vroeg en zat ik in de auto te mijmeren over mijn vader. Over hoe het zou kunnen voelen als je in je bed ligt, wakker wordt en moet wachten tot anderen je uit bed halen. Als je geluk hebt rond een uur of negen, als het tegen zit om half elf? Hoe je, als vrij mens, na een leven op een boerderij, en wie kan zeggen dat hij 80 jaar op zijn boerderij heeft gewoond, in hetzelfde huis, met een uitzicht over de akkers, de tulpenvelden soms....En dan zomaar is je vrijheid volledig weg, is je uitzicht een sloopterrein, waar weliswaar kranen stukken muur, of dak afbreken, maar meer zie je niet. Waar je, als je dan om negen uur achter je tafel wordt geplaatst, met een beetje mazzel nog zit om zes uur. Waar als er geen bezoek zou komen, af en toe een verpleegster komt om even met je samen te zijn....hoezo vrij zijn, hoezo ruimte om je leven vorm en richting te geven. Zomaar is het voorbij lijkt het dan, en zijn opmerking toen hij een vogel zag vliegen buiten 'die is tenminste vrij' kwam gisterenochtend zomaar bij me binnen. Het raakte me tot in het diepst van mijn ziel. Want om mijn prachtige vrolijke sterke vader, nu als een dood vogeltje binnen te zien zitten, dat doet me zeer. En gelukkig is Els er, en zijn er vrienden en vriendinnen, bekenden en oude buren, die hem bezoeken, een uurtje, een middag, tot hij naar bed gaat soms. Maar de avonden zijn stil en eenzaam zoals hij het zegt. Hij leeft op als je binnenstapt, zijn wereld is klein, zijn denkwereld wordt kleiner...mijn vader is niet meer zo gelukkig. En gisterenavond, vlak voordat ik mijn training ging verzorgen belde Els en kreeg ik hem aan de telefoon. Hij klonk blij, want Els was bij hem. Hij wilde me even spreken en vertelde dat ik bloemen kreeg omdat het moederdag is...en toen ik begon te lachen en zei dat ik toch geen moeder ben, zei hij 'ja maar dan krijg je toch wel bloemen van mij'. Mijn vader die mij bloemen geeft voor moederdag. Onze zaterdagen zijn zo waardevol, dat ik eigenlijk niets anders wil, dan bij hem zijn. Samen een dvd kijken, hem laten vertellen over vroeger, een hapje, iets lekkers te drinken, zijn Sauvignon Blanc uit Nieuw Zeeland en zomaar zijn. Hij zei gisteren 'wanneer kom je weer', en toe ik zei zaterdag was zijn reactie 'mijn lieve kind ik zal je met twee open armen ontvangen' en vervolgens maakte hij zich zorgen, omdat hij geen cadeautje heeft voor Els haar verjaardag. Mooi he...want hij wil zo graag de mensen van wie hij houdt een cadeautje geven. Mijn vader, mijn vader van wie ik zoveel hou...ongekend veel. Voor mij ligt een mooie dag, een dag vol nieuwe indrukken, kennismaken met nieuwe mensen, een training leidinggeven. Een energie volle dag. Want soms zijn de dagen bij Yarden zwaar, zomaar zwaar omdat mensen op een manier met elkaar omgaan, waar geen respect uit blijkt, alsof we niet met elkaar eenzelfde doel nastreven en dan werk ik hard, met deze mensen en moet ik soms in mijn rol als strenge manager schieten om dit patroon te doorbreken. En juist daarom, is het soms zo heerlijk om eventjes iets anders te mogen doen. En ondertussen vertelde mijn weegschaal mij dat ik op weg ben naar de 7 kg minder. Een mooie prestatie waar ik echt hard voor werk, juist omdat die kg's die ik nu weg wil krijgen, op van die plekken zitten, waarvan je denkt 'mijn hemel waren ze daar maar nooit gekomen', maar ja...het lukt, langzaam en gestaag kruipt die wijzer van de weegschaal de goede kant op. En ben ik trots en blij, omdat ik dit zomaar doe. Om wat beter voor mijn rug te zorgen, want ik had er wel veel last van. En nu veel minder. Om wat meer energie te krijgen, zodat ik dit harde werken, die vele uren die ik maak, wel goed te kunnen volhouden. Om ook vanuit die energie een goede partner te zijn, een goede vriend, vanuit balans te kunnen werken, dus ook een goede leidinggevende te zijn. En nu is de cirkel weer rond, want vandaag gaat het over leidinggeven en dit begint altijd bij jezelf. Je kunt niet goed voor de ander zorgen, als je het niet voor jezelf doet. Je kunt geen leiderschap laten zien, als je het niet hebt over jezelf en je eigen leven. Het leven is een grote bron van inspiratie...en dit is wat ik deel, met mijn mensen, geweldig.
Ik wens jullie een mooie dag, een dag waarbij je af en toe je eens realiseert hoe mooi het is, dat jij de vrijheid hebt om zelf te bepalen of je een kop koffie wilt drinken, een sigaret wilt roken, op wilt staan, of zelf je nog even om wilt draaien. En denk dan even aan mijn vader, die al deze keuzes wel wil maken, maar nog niet eens ervoor kan kiezen om zich om te draaien in bed, want dat kan hij niet meer. En als je daarover nadenkt, dan voel je jezelf een rijk mens. En die bewustwording, die maakt je gelukkig. Dag, dag paps, ik hoop dat je een fijne dag hebt, want vandaag ga je naar Els, krijg je lekker zelf gemaakt eten, met een glas wijn en veel liefde, geniet maar. Ik hou van je. Anita