It's not how good you are, it's how good you want to be...

En dit citaat is van Paul Arden, hij heeft een prachtig boek geschreven 'Kunnen is zilver, willen is goud'. Misschien leuk voor Bert van Marwijk en Oranje om dit eens te lezen. En met dit soort boeken zou ik wel meer willen doen, met mijn team, mijn mensen, om te kijken hoe we tot ongekende hoogten kunnen komen met elkaar. Vanuit ons willen, vanuit onze authentieke kracht. Zo en hier ben ik dus weer. Op dit moment zit ik in Capelle aan den IJssel. Vlakbij mijn oude ADP. Gek is dat, om daar zo dichtbij te zijn, om mijn auto daar te wassen, waar ik dit 8 jaar geleden ook deed. En het is soms alsof er niet zoveel veranderd is...mijn droom waar en wie ik wil zijn, lijkt wel te zijn waargemaakt...dichtbij mijzelf, met al mijn angsten soms, en mijn positiviteit. Coach, trainer, manager en vooral Anita, eigenlijk had ik daarmee moeten beginnen. Mijn gevoel volgend, als wegwijzer, als raadgever, los van mijn moeder, die dit vroeger voor mij was. Me realiserend, dat ik nu als vrouw, als mens verder moet, zonder mijn ouders te kunnen raadplegen. Mijn vader, in een afhankelijke vorm, soms zo dichtbij, en soms zo ver weg. Mijn moeder ver weg, maar diep in mij altijd dichtbij. En ik, bijna 53, maak keuzes en neem beslissingen die mijn leven richting geven. Met Annemarie mijn lief, met mijn vrienden en vriendinnen, met mensen veraf en dichtbij, ooit in mijn hart gesloten en daar nog steeds aanwezig. En als ik kijk, watvoor berichten ik stuur, mag ontvangen, watvoor mensen ik mag ontmoeten, dan voel ik mij rijker dan een koning, gelukkiger dan...en vanuit deze diepe verbondenheid, met alles wat in mij zit, zit ik hier te glimlachen in Capelle aan den IJssel. Drink ik water en ben ik weer wat afgevallen, voor mij zo belangrijk, want het voelt zoveel beter. Mijn broeken te groot, mijn hemden weer lekker zittend, mijn lijf weer van mij. Heerlijk...een fijne avond, en terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me dat het mooie gedicht uit mijn laatste blog werd voorgedragen door de zoon van Freek op zijn afscheidsplechtigheid...zo mooi. Ik voel het weer...Anita