Een mooie dag....

En vanmiddag was ik zomaar eventjes spontaan bij mijn vader. Even kijken of ik al weer lekker kon autorijden en jawel dat kan ik, die mercedes met winterbanden, zoeft werkelijk over de weg...heerlijk! En mijn vader, die wist werkelijk niet wat hij zag, samen naar alle hechtingen op mijn buik gekeken en hij maakte zich zorgen. Maar ook zijn wijnvoorraad was op, dus die heb ik wel eventjes aangevuld. De lokale Gall en Gall zag mij komen om Nieuw-Zeelandse Sauvignon Blanc te halen speciaal voor hem. En het was bijzonder, en mooi en intens. Zo kijk ik terug op deze dag, met een vleugje emotie ergens in mij...ach dat hoort bij mijn zijn, ik voel zo stevig de dingen die mij gebeuren...en ik ervaar het leven als een bijzonder iets, en zomaar kijkend naar mijn vader, met een knoopje van zijn hemd, wat ietwat gespannen om zijn buik staat, en als hij me dan glimlachend aankijkt, zijn ogen wat dicht knijpt, dan voel ik me zo gezegend, en dan ben ik zo blij hem weer even te hebben gezien. Ik hou zo van die man....glimlach. Slaap zacht, Anita