Zomaar simpelweg tevreden zijn....

Zaterdag is echt mijn dag. Vanmorgen wat trager opgestaan, kopje koffie, krantjes, bloemen gekocht, die mooie herfsttint, en dan heerlijk te voet boodschappen doen. Kopje koffie bij Mila en Simone, de chique slager, die overheerlijke bakker, en nu aan tafel, tijdschriften lezen, kranten lezen en weer een kopje koffie. Met daarbij een goddelijk lekker stukje koek, gebakken door Floor met witte chocolade. Echt verwennerij in optima forma. Heerlijk is het dan. Net een heel mooi colbertje gezien, straks eens kijken of mijn maat erbij zit. En dit soort dagen, dan realiseer ik me weer, dat tevredenheid vooral in jezelf zit. In wat je doet en met wie. In die heel eenvoudige dingen, Leonard Cohen klinkt door de speakers, zijn laatste cd 'you want it darker'. Prachtig zo'n mooie beschaafde oude man, met hoed, en die heerlijke lage duistere stem. Nee, het is geen vrolijke muziek, maar voor mij is Leonard Cohen een muzikant, die ik al beluisterde op mijn kamertje op de boerderij en waar ik nog steeds intens van kan genieten. Beetje melancholiek, beetje verdrietig soms, en daarnaast ook zo inspirerend, zo mooi. Denk aan 'So long Marianne' een prachtig lied, een ode aan de liefde. Ik denk op dit soort dagen altijd terug aan mijn week. En de afgelopen week, was een mooie en vooral bijzondere week. Een geweldige avond in de wijnbar, bomvol, met veel tevreden klanten. Een mooie week met Verenigingszaken, leuke ontmoetingen, een gesprek met een bureau, over onze bedrijfscultuur. Interessant en boeiend, we hadden nog wel uren kunnen doorpraten. Mijn ernstige foto op het afscheid van Petra. Mooi, hoe mijn kop sommigen doet denken aan mijn vader. Ernstig, met grijze woeste haren, iets te lang meestal, en voor mij geeft dat mij een glimlach, die herinnering aan mijn vader. De man van wie ik zielsveel hou en altijd zal houden. Voor nu, een mijmering, een terugdenken, en een glimlach, omdat ik weet, dat bij iets loslaten, altijd weer iets nieuws hoort, een nieuw begin. En het lijkt alsof er van alles nieuw is begonnen, mijn nieuwe baan, die al niet meer zo nieuw is, mijn zijn in de wijnbar, mijn leven in Wassenaar, mijn genieten van koken, en de combinatie van wijn en spijs. Vanmorgen vertelde ik Mila over mijn voorgerecht en toen, na even denken, zij goedkeurend knikte, moest ik lachen. Want ja 'de chef' weet het echt wel, als het gaat over koken. Leuk he...voor nu, een heerlijk weekend, lieve groet, van mij, Aniet.