Ontmoeten....

Hoe leuk is het om steeds weer mensen te mogen ontmoeten, te mogen spreken. Of nog mooier, om mensen bij elkaar te brengen. En volgens mij doe ik dit in mijn leven. Ik verbind, ik stel voor, en ik probeer mensen met elkaar in contact te laten komen. Pijnlijk vind ik het dan soms om te zien, hoe dit soms niet lukt. Door invloeden van anderen, door het doen van een aanname, door keihard te oordelen, of door geen begrip voor elkaar te hebben. Ik zie mijn rol dan steeds als bruggenbouwer. Tussen de ene mens en de andere. Over het algemeen iets waar ik intens van kan genieten. Gisterenavond was ik bij mijn collega's in Den Haag, waar een volledige verbouwing op een van onze locaties gaat plaatsvinden. En verbouwen is veranderen, en veranderen doet zeer. Dat is algemeen bekend. Terwijl ik steeds probeer te bedenken, dat als er een deur achter je gesloten wordt, er voor je weer een nieuwe deur open zal gaan. En dat zal ook in Den Haag zo zijn. Een prachtige voorstelling, werkelijk zeer bijzonder, van Jan en Kiki Groenteman, Broertje Dood, voor een bomvolle zaal. Allemaal ondernemers, en relaties, en een enkele collega van Yarden. Ook een nieuwe vrijwilligster, Greet. Geweldig, een mooie verbinding weer, iemand vanuit mijn privé leven, die zich vanuit het hart aan Yarden wil verbinden. Op vrijwillige basis. Mooi. Ik zag gisteren John, mijn collega met wie ik op mocht trekken in Zuidoost, totdat hij als zelfstandig werkende franchiser verder ging in zijn leven. Ook Dennis van Meersorgh was er, en nog veel meer mensen. En in den Haag, worden wij altijd warm ontvangen door Mascha en haar team. Fijn, om zo met mensen samen te mogen werken. Vanmorgen thuis, straks naar Humanitas, jawel 5 jaar praten over verlies. Een prachtig project van Wouter, en Margo, samen met Humanitas. Het gaat over verbinden, initiatieven aan elkaar verbinden, en met elkaar proberen de wereld net iets mooier te maken. Maatschappelijk verantwoord bezig zijn, waardoor je probeert als mens, net dat ene steentje te verleggen in de rivier op aarde. Idealistisch? Jazeker. Meer dan dat. Maar dat geeft niet. Want als ik mijn idealisme zou verliezen, zou de wereld er voor mij een stuk minder mooi uitzien. Ik hou ervan, om te dromen, om ambities te hebben. Dit staat los van jaren, van leeftijd, van wat er al wel is, of nog niet. Een ambitie is voor mij een droom. En mijn droom probeer ik te realiseren, iedere keer maar weer. En langzaam aan, groeit er in mij een nieuwe droom. Een droom om bezig te zijn met mooie dingen. Met mensen die elkaar blij en gelukkig maken. In een omgeving, waar het gezellig is, waar warmte is, waar mensen blij worden. Om zomaar even te zijn. Meer zeg ik nog niet. Mijn droom begint zich te vormen in mij. Of deze uitkomt en waar, dat weet ik nog niet. Spannend idee wel vind ik. Vandaag, van alles geregeld, winterbanden, nespresso besteld, en straks naar Beuningen, omdat we daar de tweede kick off van '1 Yarden, Yarden nummer 1' mogen verzorgen. Met een prachtige groep collega's samen. Honderd Yardeniers bij elkaar. Hoe gaaf is dat? Dus wordt weer een hele late vanavond, want ik ben pas om half tien klaar in Beuningen. Tja...houden van je werk, is wel iets he...alle avonden zo ongeveer op pad. Maar morgen vroeg word ik even gered door het LUMC. Een voorgesprek voor de operatie, ja alweer. Wat een rommelig gedoe zeg, de opmars naar 30 november. Ongekend, heel veel afspraken, door elkaar heen. Steeds weer nieuwe data. Maar nu dan echt, morgen anesthesist, en 30 november operatie. Daarna een paar dagen slapen. Best wel fijn...zal ik wel aan toe zijn. Ik hoop op heel veel genieten vanavond met al mijn 99 andere collega's die hierbij aansluiten. Nu op pad, naar Amsterdam. Nog even tanken. Fijne dag. Liefs, van mij, ik ga vandaag hoop ik weer veel nieuwe collega's ontmoeten. Ik heb er zin in.