29 december 2016.....

En het jaar 2016 telt nog drie hele dagen, en dan is dit jaar voorbij. Terugblik? Nee meer zomaar wat gedachten, over dit afgelopen jaar. Het jaar van het loslaten, loslaten van werk, waarvan ik altijd dacht dat ik niet zonder kon. Loslaten van mensen, die daarbij horen en loslaten van gedachten. Gedachten en dus meningsvorming over het werken op een hoofdkantoor. En nu vind ik dit eigenlijk heel erg leuk. Een andere dynamiek, een andere sfeer en cultuur. Maar met elkaar verbonden in alle dingen die je doet. De koffie, de begroeting, de ontmoeting, kortom...2016 heeft in dit opzicht veel gebracht. Ook ontmoetingen met mensen uit het verleden, spontaan, op een terras, of zomaar via Facebook of LinkedIn. Leuk vind ik dat, want het verleden heeft mij ook gevormd, het loslaten van mensen die dichtbij je staan of stonden, en het effect van verlies. Je vader verliezen (dit is alweer bijna twee jaar geleden) en dit jaar ook An's vader verliezen. Dat vond ik wel een van de meest heftige dingen in mijn leven. Verlies, echt verlies, de pijn voelen, het gemis voelen. En ook in deze laatste periode van een jaar, voel ik dat meer dan ooit. Als ik een tv programma zie, kan ik in de lach schieten, omdat ik weet dat hij dit ook zou doen. Als ik in een Mercedes stap, glimlach ik, en dan licht mijn ster op en groet ik hem, dag in en dag uit. Nu de dagen korter zijn, en het in de avond donker is als ik de auto open, dan straalt die ster en denk ik aan mijn vader. Ach ik schrijf er vaak over, maar het is nog veel vaker. Zonder pijn, met een herinnering. Vandaag glimlacht hij, want zijn Noor, komt hier naar toe. Fijn, het contact met Noor is goed. We gaan lunchen, want mijn vader vond dat ik een beetje voor haar moest zorgen. Haar af en toe moest verwennen. Haar kerstcadeautjes liggen klaar, 'ja Pap ik zal voor haar zorgen, geen zorgen daarover' heb ik hem ooit beloofd. Vandaag gaan we lunchen, op het strand in Noordwijk. Gezellig...daar wordt het vuur opgestookt in grote houtkachels en daar voel je de kou, heerlijk! Het jaar 2016, ik weet niet hoe het voor anderen was, voor mij was het een prachtig jaar. Intens, verdrietig soms, maar ook vol vreugde en plezier. Met een prachtige nieuwe baan, met mooie dingen bij Yarden. En geloof me, 2017 wordt nog veel mooier...ik hoop wat minder verlies, ik denk even aan Eveline, maar ook aan veel anderen die ons ontvallen zijn. Vanaf nu, kijk ik vooruit en hoe, straks met een nieuwe bril, mijn ogen zijn stukken achteruit gegaan, ach, de ouderdom he...ik geef er niet zoveel om. 2017 een jaar vol gezondheid, gezond eten, leven. Ik loop met mijn armband uit mijn kerstpakket om, ik loop 12000 stappen per dag, geweldig ik werk aan mijn vitaliteit en probeer mijn doelen te bereiken. Oliebollen...ja die horen daar niet bij, dus niet te veel met oud en nieuw. Gezellig een rustige avond, samen met Emmy en Reynaud, heerlijk vind ik dat. Het hoeft niet zo spannend, een spelletje, misschien wel de foute muziek van Qmusic met mooie oude clips kijken. Lekker terug in de tijd. Zou ik dan toch zomaar heel saai worden, of heeft het daar niks mee te maken? Dit laatste dat geloof ik echt oprecht, het gaat er volgens mij om, dat je doet, wat bij je past en waar je je goed bij voelt. Zo heb ik ooit in Groot-Ammers helemaal alleen oud en nieuw gevierd. Prima. Niks aan de hand. Ik wens iedereen een mooie afsluiting van 2016, kijk nog eens om, neem mee naar 2017 wat jij wilt, wat belangrijk voor je is. En begin met een schone lei, ruim lekker op. Zet een nieuwe bril op en kijk naar alles wat voor je ligt, volgens mij een pracht gezicht, een prachtig uitzicht...2017, we komen er aan. Met in mijn hart, natuurlijk al die mooie mensen, die onderdeel van mij uitmaken, en met een glimlach kijk ik vooruit. Allemaal een prachtig nieuwe begin. Tot in 2017!