Ingebouwde wekker, verjaardagsfeestje en boodschappenlijstjes....en nog veel meer!!!

23 december 2016, mijn eerste vrije dag, en jawel vrij tot 2 januari 2017. Voor het eerst in mijn Yarden loopbaan. Fijn, ik heb er zin in. Maar mijn lijf heeft een ingebouwd wekkertje, ergens tussen 5 en 6 in de ochtend, word ik wakker en is het tijd voor....ja, waarvoor vandaag??? Voor het verjaardagsfeestje, de boodschappenlijstjes en nog veel meer. Annemarie is jarig en ik ga haar straks een ontbijt op bed brengen, met kadootjes natuurlijk. Een ritueel, en een mooi ritueel. Ik hou van die rituelen, die symboliek. Ik weet nog hoe spannend ik een verjaardag als kind vond en nu ik 57 ben, nog steeds, attent zijn naar de jarige, je mooi aankleden, je nieuwe schoenen aan als je die zou hebben, je haar netjes (uitdaging voor mij want ik had geen tijd voor de kapper, dus ongekend lang). En ik vind het leuk om rituelen in stand te houden, als de ander dat ook wil. Hier is dat wel zo, kadootjes op bed, koffie erbij, gezellig. Dus daar begin ik straks mee. En dan naar de winkels, want een ander ritueel hier is, dat als je jarig bent, dan ben je ook jarig. Dan wordt je verwend, dan heb je tijd om te praten met mensen die een kop koffie, een glas wijn, een kop thee bij je komen drinken. En de ander, ik dus vandaag, zit in de bediening. Leuk vind ik dat. Gewoon lekker mensen verwennen, met mooi gebak van Maison Kelder, met lekkere hapjes van de keurslager, of een lekker broodje met iets erop, kortom genieten. Champagne ligt koud. Witte wijn ook maar uhhh....eigenlijk ligt dat hier altijd wel koud. Hoort bij het leven toch? Dus voor mij ligt een prachtige dag! Afgelopen week ook veel mooie gesprekken gehad, afscheid genomen van mensen op het werk, een prachtig boekje gekregen van Sonja, erg leuk. En een geweldige kerstfeestviering met het team Verenigingszaken gehad bij Otti in Wassenaar. Otti is eigenlijk Oscar. Mijn vriend uit Smaken verschillen, eind 2008 opgenomen volgens ons. Wel 6 keer herhaald. Geweldig, een avond vol mooie gesprekken onder supervisie van Monique, mijn vriendin, mijn coach, mijn trainer, mijn maatje. We staan samen op de foto. Een prachtig mens, die me raakt, door de vragen die zij stelt. Trots en blij, dat zij nog steeds dichtbij me is en blijft. We verwennen elkaar altijd, ook van haar kreeg ik een prachtig boek over Geluk en een schitterende Rioja Crianza. Wat is het leven toch mooi. Daarna een schitterende workshop van Otti, schilderen en ook dit was weer erg indrukwekkend en leuk. Vrolijk, ongedwongen, en vooral als team heel erg fijn. Gesprekken met prachtige Stichtingen, kom ik in een latere blog nog op terug, met Edward samen. Waarbij het ook zo bijzonder is, hoe Edward en ik, dan samen voelen, dat er nog iets moet gebeuren. En hoe je met woorden, net die diepere laag aan kunt snijden. Kerstpakketten afgeleverd bij twee potentiële vrijwilligers van/voor Yarden en toen naar huis. Spullen gratis aangeboden en ongekend veel mensen teleurgesteld en een erg bij gemaakt, ook weer zo'n ingewikkeld ding. En nu vrij...zomaar tien dagen vrij. Niet weg, nergens naar toe. Gewoon maar leven en kijken wat de dag brengt. Kerst met de familie van Annemarie. Gek om zelf zonder familie te zijn, nee dat is natuurlijk niet waar. Denk eens aan nichtlief in Breskens, iemand die heel dichtbij me staat. Samen hebben wij in Etablissement 1880 of 1830 ik weet het nooit in Groede het jaar 2016 geëvalueerd. En werkelijk verschrikkelijk gelachen met twee mensen uit Luxemburg, die ook een wijngaard annex olijfgaard in Italië hebben. Dus als we ooit olijven gaan plukken, dat weten jullie dat de basis hiervoor gelegd is in Groede. Leuk, hoe een spontane ontmoeting ervoor kan zorgen, dat je echt verschrikkelijk moet lachen. Nu kunnen wij dat wel, ook toen we samen in Ierland waren bij neef Marcel, liepen de tranen ons regelmatig over de wangen en lagen we in het tweepersoons bed, jawel de nichtjes waren toen zeg maar 56 en 59 ofzo, zo hard te lachen, dat het hele huis kon mee genieten. Precies zoals onze moeders dat samen konden. Heerlijk hoe de geschiedenis zich herhaalt. En hoeveel waarde dit heeft in je leven. Lieve mensen, de kerst staat voor de deur. Eerlijk gezegd nu mijn ouders niet meer leven, vind ik kerst wel ingewikkeld, want ik mis hen. Ik mis de mooie diners onder supervisie van Ma van Loon, ik mis de diners die ik organiseerde in de Zorginstelling voor Pa, ik mis gewoon op dit soort dagen mijn ouders. Zoals we al die mooie mensen missen, die niet meer bij ons zijn. Jantje schreef er zo mooi over op Facebook. Hoe kerst ook kan voelen. Ik voel dat soms ook. Ik ga niet treuren, ik ga vooral genieten. Een borrel bij Mila, op kerstavond, lekker eten met de familie van Annemarie en verder niet zoveel. Voor iedereen die ik niet heb gesproken en wel heb gesproken, heb een prachtig kerstfeest. Sta stil bij alles wat er is. Geniet van de liefde om je heen. Koester je zegeningen en hou je aan elkaar vast, als dat even nodig is. Denk aan diegenen die niet meer fysiek hier bij ons zijn, maar altijd ergens zijn. En mis mensen, die even niet dichtbij je kunnen zijn. Ik wens jullie dit alles toe. Ik wens jullie voor 2017, liefde, geluk, maar vooral gezondheid en tevredenheid. Een kleurrijk jaar wens ik je ook in alle opzichten. Dat we elkaar stimuleren en met elkaar proberen het leven wat lichter te maken, wat leuker, het kan zo simpel zijn. Ik schrijf wel weer. Bedankt, voor je zijn.