Zomaar....

Op deze mooie maandag, zit ik nog lekker aan tafel te werken. Even later opstarten, omdat vandaag de laatste kick off '1 Yarden, Yarden nummer 1'in Rotterdam zal plaatsvinden en het vanavond weer laat zal worden voordat ik thuis ben. Een geweldige prestatie, die mijn collega's van Opleiding en Ontwikkeling, samen met heel veel andere collega's, waaronder ikzelf hebben geleverd. 10 bijeenkomsten voor 1100 mensen van Yarden, vrijwilligers, collega's, kortom een geweldige avond, dwars door het land, waarbij we met elkaar in gesprek zijn over 1 Yarden en wat daar voor nodig is. Jij, een merk om in te geloven en de reis die klanten maken bij en door Yarden heen, wij noemen dat de magische mix. En in het hart, daar komt dit alles samen. Jouw passie, jouw talenten, oog en oor voor onze klanten en een merk dat aansprekend is. Herkenbaar, en dit alles maakt ons bedrijf zo mooi. Dus deze ochtend, nog even in de vertraging. Lekker alleen aan tafel, yoghurt/kwark op, koffie erbij, krant gelezen, nog wat thuiswerken en zo rond een uur of negen, na de file de auto in. Heerlijk. Ja want ook vrijdagavond met het hoofdbestuur heb ik mijzelf beloofd, een betere balans te hebben tussen werk en niet werk. Gisterenavond jazz bij Mila. Gezellig. Zaterdagmiddag/avond ga ik helpen bij hen. Omdat het soms druk is, en veel is. Heerlijk af en toe een avond genieten en vooral anderen laten genieten. Op deze manier past het in mijn leven. Vanmorgen las ik een citaat van Pippi Langkous - ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan -. Leuk, en terwijl ik dit las, moest ik denken, hoe ik kon genieten van dit meisje vroeger als kind. Een meisje dat niet bang is, nergens voor, een meisje dat alles kan en vooral ook durft. Geweldig. Ik denk wel eens dat ik ergens een beetje op haar lijk. Alleen ben ik wel bang voor water, net als mijn vader, de kracht van water. Ik hou er dus ook niet van mijn auto te parkeren op een Amsterdamse gracht, denk altijd, ach als de techniek me maar niet in de steek laat en mijn handrem eraf zou schieten, ongekend, ik kan wel zwemmen, mijn vader niet. Hij was bang voor water door de ramp in 1953, de boerderij onder water, de polder onder water, de dijken doorgebroken. De kracht van water is ongekend. En voor de rest ben ik niet zo bang denk ik. Gisteren in de krant las ik een stukje van een mevrouw, die zoveel pijn had gehad door lumbaalpuncties. En toen zei ik opeens tegen Annemarie 'dat is het enige waar ik echt bang voor ben geworden, lumbaal puncties en lumbaal chemo's'. Mijn god wat deden die zeer. Soms vier keer prikken, voor het raak was, brrrr. Daar ben ik dus bang voor. Angst..een gek iets denk ik. Mensen die angst hebben voor andere mensen, mensen die bang zijn voor...lijkt me iets, dat bezit van je kan nemen. Dus ik vind mensen als Pippi wel leuk, gewoon ervoor gaan, vanuit je enthousiasme, vanuit een sterke wil, los durven laten en geloven in het eigen kunnen. Ik zei het vrijdag nog 'mijn moeder zei vroeger altijd, je kunt beter achteraf om vergiffenis vragen, dan vooraf om toestemming'. Tja...sommige uitdrukkingen draag je bij je, en gebruik je ook in het leven, omdat dit een onderdeel is geworden van wie je bent. Lekker zo even schrijven, voordat de serieuze week gaat beginnen. Ik wens jullie een heel mooie werkweek toe. Geniet ervan. Sta af en toe even stil, voor je gedachten, neem af en toe even rust, pas op de plaats. Kijk eens om je heen en zie wat daar allemaal te zien is. Reflecteer op wat je doet, en ook wat je niet doet en waarom. En als je in je auto zit, lekker naar mooie muziek luistert, en zomaar zit te genieten, realiseer je dan, dat dit er ook allemaal is. Enjoy!