De Nobelstraat in Utrecht en een schat aan ervaringen rijker...

Goedemorgen allen. Het is zo'n heerlijke zondagochtend. De regen komt met bakken uit de hemel en dit betekent Nespresso drinken, uitgebreid krantjes lezen en simpelweg lekker thuis lummelen. Ik ben begonnen met het lezen van de blog van mijn nichtje Noor, die in Suriname verblijft met haar vriendinnen. Al ruim een maand zit zij daar, en haar ervaringen zijn 'schatten aan rijkdom' die zij haar gehele leven bij zich zal dragen. Ik ben trots op dit mooie kind, hoe zij het leven leeft. En hoe zij haar dingen doet. Mooi...met input van de oude generatie van Loon (tante Anita) voor wat dit nu nog waard is (tante is 94, Noor is 22)is Noor vertrokken naar het land, waar de oude generatie van Loon (tante dus) zolang heeft gewoond. Mooi, bijzonder. Noor geeft daar les op een school. Samen met nog drie jonge dames, wonen zij in Paramaribo. Prachtig. En zo begon ook deze dag, met een mail van mij naar nichtje Noor. Gek als er maar een nazaat is van de familie van Loon, hoe dan een band kan zijn. En ik schrijf bewust kan, want het hoeft niet volgens mij. Familie is familie. En genoeg voor vandaag over de familie van Loon. De afgelopen week stond in het kader van Amsterdam Zuidoost, het nieuw te realiseren yardenhuis, met alles wat daarbij hoort. Veel pers, publiciteit, weer een stuk gefilmd met Paul Rigter, de officiële ingebruikname van de kavel. Interviews in het Parool, het blad Uitvaart, Echo, lokale tv zender AT5, Radio 5 en gisteren live in de uitzending van Spijkers met koppen in de Nobelstraat in Utrecht. Gaaf en leuk. Een mooi grand café Florin, en ik mocht daar aanwezig zijn. Leuk, want eigenlijk door al deze aandacht realiseer ik me, hoe leuk dit project is. Ook al is het dan een project, dat hoort bij mijn oude rol binnen Yarden, door al mijn ervaring en kennis, door mijn netwerken, blijf ik betrokken tot en met de realisatie en opening. Echter wel op de achtergrond, haha...de achtergrond, ach het is maar net hoe je hiernaar kijkt. En natuurlijk, zoals in iedere organisatie, speelt er bij ons ook veel. Kijken we vooruit en vragen we ons af, hoe zijn wij als Vereniging ook nog actueel en bij de tijd in 2025. Wil je lid worden van onze Vereniging Yarden, omdat ook jij je realiseert, dat het nadenken over een goed afscheid, voor ons allen geldt. Omdat je behoefte hebt, hierover met ons in gesprek te gaan, laat het me weten. Want, jawel..de dood komt, altijd... Gekke zin eigenlijk, maar gewoon wel waar. Gisterenavond waren onze vrienden Daan en Jolanda hier. Met zoon Max en zijn vriendin Marijke. Geweldig. Vrienden die ik al 30 jaar ken, met Jolanda werkten wij voor het busbedrijf, ZWN, de voorloper van Connexxion. In Boskoop, in Rotterdam, in Leiden en Den Haag. Mooie tijden, mooie ervaringen, denk aan het artiestenvervoer van North Sea Jazz Festival, toen het nog in Den Haag was. Geweldig, de after party in hotel Bel Air, wat een feest. Mijn personeel, waren altijd vrienden, vriendinnen, mijn broer Arie was ook altijd van de partij. Want gratis genieten van het grootste Jazzfestival hoorde er ook bij. En hoe trots waren wij als we artiesten als Chet Baker, Aretha Franklin, mochten vervoeren. Ja ervaringen te over en nog meer plezier. Hoe mooi is het dan, dat je met elkaar mag eten, mag genieten, en samenzijn. Na 30 jaar nog steeds zo dierbaar. En zomaar is het dan zondagochtend, en zegt onze lieve heer 'doe maar even rustig aan, geniet maar even van je huis' en hij laat de regen met bakken uit de hemel vallen. En terwijl ik dit schrijf, stopt het met regenen. Grappig, het wordt dus toch nog even lekker naar buiten. De kranten wachten, een aantal tijdschriften erbij. Ondertussen protesteert het lijf, en word ik a.s. donderdag verwacht in het LUMC. Er zitten gekke bulten in mij, ik heb in mijn linkerbeen een enorme zwelling, volgens de echo goedaardig, maar het zit vervelend tussen adertjes en zenuwbanen heen en het lijkt alsof het iets afsluit, of ergens tegen aan drukt. Het doet zeer, maakt dat lopen een ding is, en erop liggen ook. De afdeling Heelkunde, gaat naar mij kijken. Vergelijkbaar met die bult aan de zijkant vorig jaar, alleen deze is vele malen groter. En hoe raar ook, als dan die oproep komt, en er staan allemaal vervelende woorden tussen, dan ga je toch weer even piekeren. Van 'oh jee' en 'wat zal dit nu weer zijn' en ik, ik ga als een gek voelen, of ik nog meer bulten en opgezette klieren heb. De afdeling Oncologische weke delen chirurgie. Ach, dit heeft alles te maken met het litteken op mijn ziel, dat kanker heet. Kanker, die klote ziekte, die ook Loes nu treft, en al zoveel mensen goed te grazen heeft genomen. Ach, het zal zo'n vaart niet lopen. Het zal wel gewoon de zoveelste bult zijn. Gek, hoe ik geen aansteller wil zijn, maar wel merk, hoe ouder ik word, dat er soms een vleugje angst bij komt kijken. Ik ben niet meer zo onsterfelijk en zo oersterk, als ik ooit was. Ik realiseer me mijn kwetsbaarheid en doe het er mee. En ja, ik hoor u denken, ik zou nog zoveel meer kunnen doen, om gezond te leven. Maar lieve mensen, ik doe echt mijn best, ik probeer te leven zoals het hoort, gezond te eten, niet te veel rotzooi erbij, en ja ik drink mijn glas wijn, en soms wel meer. Ach, het leven is volgens mij om geleefd te worden. En volgens mij doen we dit met elkaar. Ja met elkaar, ik leef mijn leven met mijn vrienden en vriendinnen. Leuk, Jannie en Joost geven een feest omdat zij 60 of ouder zijn geworden. Geweldig. Ik probeer mijn leven met Jannie nu toe te vertrouwen aan het papier. Bijzonder ruim 40 jaar vriendschap verwoorden. Ik ga op zoek naar oude foto's, om dit verhaal wat kracht bij te zetten. Leuk, bijzonder en prachtig. Dus ik koester weer alles wat er is. Ik omarm het, ik verwarm het...gisteren mocht ik zomaar samenzijn met Jitske Kramer. Jitske is een van de trainers van de leergang Corporate Antropologie. Een prachtig mens, en zij kwam naar de live uitzending van Spijkers met Koppen. En we zaten zomaar samen in een bankje te kijken, te luisteren naar Dolf Jansen en Felix Meurders. Leuk, hoe iemand dan zomaar bij je is en je met elkaar zoveel mag delen. Rijkdom weer he...Mijn Mercedes Benz magazine is binnen. Ik zal er een meenemen voor Klaas, de financieel directeur en auto liefhebber. Gaaf hoe hij ook interesse heeft voor auto's. En bij bewust leven, horen natuurlijk niet van die scheurijzers, waar ik zo gek op ben. Ach..ja, ik ben me hiervan bewust. Punt. En terwijl ik dit schrijf glimlach ik, want oh wat een gaaf artikel is dit geworden. Een eerbetoon aan Pa van Loon. Jawel, op de verjaardag van Gonda, maar dat weten jullie al. Gonda, ook zo'n bijzonder verhaal, van hoe mensen in je leven, zomaar een plekje in je hart krijgen. Lieve mensen, de krant wacht, het leven lacht, de zondag ligt nog voor me...het is pas 11 uur. Genieten dan maar! Heb het goed met elkaar. Liefs, Anita nog een keer die prachtige auto's en de plek, waar ik mijn kranten lees. Heerlijk!!